Πολλή κουβέντα έγινε για τα αποτελέσματα των εκλογών στον σύλλογο των δασκάλων της περιοχής. Μπορείτε σε ανάρτηση του site, στην κεντρική στήλη ειδήσεων, να δείτε τα αποτελέσματα. Προσφέρεται το θέμα όμως για μερικά πολιτικά συμπεράσματα χρήσιμα για τους πολιτικούς φορείς, τις οργανώσεις και τα κόμματα της περιοχής και πέραν του συνδικαλισμού.
Διότι φαίνεται πώς ένας κλάδος που βρίσκεται μπροστά στο σταυροδρόμι της αξιολόγησης και με μειωμένες τις αποδοχές του να μην έχει πειστεί ότι για όλα φταίνε τα μνημόνια και τα λεφτά που δεν έχουν πέσει στην αγορά. Φαίνεται να προβληματίζονται πολύ ακόμα και οι δάσκαλοι(αν δεν τους αρχίσουμε στα βρισίδια και στις κατάρες όπως κάνουν μερικοί που τους εγκαλούν για το τι παράδειγμα… επαναστατικότητας και εξέγερσης δίνουν στα παιδιά!)όπως φαίνεται και μια μερίδα να μην θυμάται ότι όλοι δάσκαλοι είναι, ξεσηκωμένοι και «συμβιβασμένοι».
Επειδή λοιπόν στη δημοκρατία δεν αλλάζουμε τους πολίτες όταν δεν μας βολεύει τι ψηφίζουν να κάνουμε δυο-τρεις διαπιστώσεις: α)η παράταξη που πρόσκειται-ας πούμε-στη ΝΔ έχασε 10 ψήφους από πέρυσι και η αντίστοιχη στον ΣΥΡΙΖΑ έχασε 8 ψήφους. Για την πρώτη δεν είναι κάτι τραγικό αλλά για τη δεύτερη σημαίνει ότι δεν κεφαλαιοποιεί τις φιλοκυβερνητικές απώλειες γιατί σε κάτι δεν πείθει β)οι δυο παρατάξεις που προέρχονται από το παλιό- καλό- ενωμένο- δυνατό ΠΑΣΟΚ πήραν σχεδόν όσο πήραν οι δυο πιο πάνω παρατάξεις που εκπροσωπούν τον δικομματισμό! Φτάνει η απλοϊκή εξήγηση ότι νοσταλγούν το παρελθόν και τους ενώνει η παλιά κυριαρχία τους; γ) Οι νεοεμφανιζόμενοι «Θυμωμένοι Δάσκαλοι» τα πήγαν καλά αν αναλογιστεί κανείς ότι ισοψήφισαν με την παράταξη που πρόσκειται στο ΚΚΕ(ΠΑΜΕ) και ότι το μήνυμά τους είναι ριζοσπαστικό-αντικαπιταλιστικό. Δεν έσπασαν όμως κάποιο μπλοκ, δεν ανέτρεψαν κάτι.
Αν δεν αποφασίσεις να αναθεματίσεις τους δασκάλους θα δεις ότι ο συνδικαλισμός της ρήξης και της ανατροπής δεν τους έχει πείσει. Ότι μάλλον έχουν κι άλλα στο νου τους από τα μνημόνια. Ότι η ΔΑΚΕ χάνει όταν προσπαθεί να είναι πιο αντιμνημονιακή από τους αριστερούς δασκάλους και φθίνει κατά τα πρότυπα των εθνικών εκλογών του Μαΐου του 2012 αλλά ηπιότερα… Ότι η παράταξη του ΚΚΕ(ΠΑΜΕ)έχασε και δυο ψήφους, συνεπής μεν, περιχαρακωμένη δε. Ότι ο ΣΥΡΙΖΑ τουλάχιστον στους πολιτικοποιημένους και τουλάχιστον σε νομούς σαν τον δικό μας δεν μπορεί να «αλώσει» το ΠΑΣΟΚ! Αλλά κυρίως ότι λίγη σημασία έχουν σε τέτοιες εκλογές οι ανακοινώσεις στον Τύπο, οι αφίσες, η «δράση», ακόμα και η πρωτοβουλία στις συνελεύσεις. Για κάποιο λόγο η μεγάλη πλειοψηφία ντρέπεται ή διστάζει ακόμα και να μιλήσει γιατί δεν βλέπει εναλλακτική. Οι πιο ριζοσπαστικές-αποκλειστικά με αριστερή αναφορά-δυνάμεις έχουν τη πλήρη πρωτοβουλία στον δημόσιο λόγο αλλά μειοψηφούν στην κάλπη.
Τουτέστιν, κάτι δεν γίνεται καθόλου καλά και στους σκληρούς αντιμνημονιακούς αλλά και σε όσους έχουν άλλες προτεραιότητες. Οι πρώτοι δεν κερδίζουν από τη δυσαρέσκεια και οι δεύτεροι απλά κάθονται στη γωνία τους και εκφράζονται μόνο στην κάλπη. Έτσι ακριβώς συνέβαινε μέχρι πρόσφατα και στην ελληνική κοινωνία. Λέτε να έχει δίκιο ένας φίλος που λέει “θα εκπλαγείς από τις επόμενες εκλογές ειδικά αν κατέβει κανένας ΓΑΠ”;
Γ.Σ.
1 Σχόλιο
Τί εννοείτε κάθονται στη γωνία τους και ψηφίζουν στην κάλπη; Έτσι κάνουν οι λογικοί άνθρωποι στη δημοκρατία.
Ψηφίζουν και αν δε τους αρέσει αυτό που βλέπουν, στις επόμενες εκλογές αλλάζουν την ψήφο τους.
Δεν είναι όλοι τρελοί να ανεβοκατεβάζουν κυβερνήσεις μέχρι να τους κάτσει το τζόκερ!