Του Θεοφάνη Παπαδόπουλου*
Σε όλους είναι γνωστό ότι η ανεργία σπάει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο, ανεβαίνοντας σε επίπεδα «θανάσιμα» για τον κοινωνικό ιστό της χώρας. Το ποσοστό ανεργίας έχει ανέλθει τον Ιούνιο του 2013 στο 27,9% και στους νέους ηλικίας 15-24 ετών εκτινάχθηκε στο 58,8% παρά τη μαζική έξοδο σε άλλες χώρες προς ανεύρεση απασχόλησης και επιβίωσης.
Πριν λίγες ημέρες η τοπική κοινότητα του Μύτικα Αιτωλοακαρνανίας ψήφισε να μην εφαρμοστεί η ΚΥΑ 2505/04-11-2011 που αφορά τον καθορισμό χωροταξικού για τις ιχθυοκαλλιέργειες. Με την προαναφερθείσα απόφαση η περιοχή Αστακού-Μύτικα-Καλάμου-Κάστου καθορίστηκε ως ζώνη ιχθυοκαλλιέργειας με την ονομασία Α3. Ακόμη, πρότεινε τη συγκρότηση επιτροπής αγώνα για δυναμικές κινητοποιήσεις εναντίον του χωροταξικού των ιχθυοκαλλιεργειών.
Οι ιχθυοκαλλιέργειες είναι ένας από τους πλέον εξαγωγικούς κλάδους της χώρας, καθώς εξάγεται πάνω από το 70% της παραγωγής, συμβάλλοντας σημαντικά στο ΑΕΠ και στην ανάπτυξη της Αιτωλοακαρνανίας. Η αξία των εξαγωγών αντιστοιχεί στο 23% της συνολικής αξίας εξαγωγών στα είδη διατροφής, καθιστώντας τον κλάδο 1ο στις εξαγωγές γεωργικών προϊόντων.
Ο κλάδος ενισχύει σημαντικά την περιφερειακή ανάπτυξη και την απασχόληση, καθώς ο μεγαλύτερος αριθμός από τους 40.000 εργαζομένους απασχολείται στην επαρχία. Στις ελληνικές ακτογραμμές είναι εγκατεστημένες περισσότερες από 200 μονάδες ιχθυοκαλλιέργειας και 25 σταθμοί παραγωγής γόνου. Η ελληνική παραγωγή, τα μεσογειακή είδη, κυρίως τσιπούρα και λαβράκι, ανέρχεται στους 90.000 τόνουςαναδεικνύοντας την Ελλάδα στη πρώτη θέση στη Μεσόγειο, με παραγωγή που ξεπερνά το 50% της ευρωπαϊκής.
Στην Αιτωλοακαρνανία δραστηριοποιούνται 20 υδατοκαλλιεργητικές εταιρείες, με 51 μονάδες εκτροφής θαλασσίων μεσογειακών ψαριών, 13 συσκευαστήρια και 5 ιχθυογεννητικοί σταθμοί, με ετήσια παραγωγή που φθάνει στους 15.000 τόνους περίπου. Ο κύκλος εργασιών των εταιρειών στην Αιτωλοακαρνανία, σύμφωνα με την Αποκεντρωμένη Διοίκηση, ξεπερνά τα 75 εκατομμύρια ευρώ, όταν ο ετήσιος τζίρος εξαγωγών του κλάδου ξεπερνά τα 450 εκατομμύρια ευρώ, δηλαδή το 16,6% των εξαγωγών του κλάδου. Στο πρώτο εξάμηνο του 2013, ο τζίρος των εξαγωγών ανήλθε στα 200 εκατ. ευρώ και είναι το τρίτο πιο εξαγώγιμο προϊόν της Ελληνικής οικονομίας και πρώτο στην κατηγορία των αγροτικών προϊόντων.
Η Ελλάδα είναι πρώτη στις εξαγωγές προς τη γειτονική Ιταλία με μερίδιο 40%, τη Γαλλία με 23%, ενώ είναι δεύτερη στο Ηνωμένο Βασίλειο με 22%, στην Πορτογαλία με 16% και στην Ισπανία με 13%. Σε σύγκριση με το σύνολο της αξίας των ελληνικών εξαγωγών, οι ιχθυοκαλλιέργειες καταγράφουν αξιοσημείωτο μερίδιο της τάξης του 2,3%.
Το Παγκόσμιο Κέντρο Αλιευμάτων και ο Διεθνής Οργανισμός Προστασίας του Περιβάλλοντος μελέτησε τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις των βασικών συστημάτων ιχθυοκαλλιέργειας που χρησιμοποιούνται παγκοσμίως. Από τα 75 συστήματα που αναλύθηκαν, εξήχθη το συμπέρασμα ότι μεγαλύτερη παραγωγή σημαίνει μεγαλύτερη επιβάρυνση του οικοσυστήματος, ωστόσο συγκρινόμενες με άλλα είδη πρωτεϊνικής παραγωγής, όπως η κτηνοτροφία, οι ιχθυοκαλλιέργειες είναι πιο «πράσινες» από την εκτροφή μοσχαριών ή χοίρων.
Σίγουρα η προστασία του περιβάλλοντος είναι σημαντική υπόθεση και πρέπει να αφορά όλους μας. Η κατασκευή και η χρήση του αυτοκίνητου, αλλά και όλα τα βιομηχανικά και τεχνολογικά προϊόντα (iphone, laptop κ.α.) που χρησιμοποιούμε στην καθημερινή μας ζωή, μήπως δεν παράγονται από βιομηχανίες που επιβαρύνουν το περιβάλλον; Και όμως, συνεχίζουμε να τα χρησιμοποιούμε σαν να μην συμβαίνει τίποτα!
Οι νέοι του τόπου μας αναζητούν μάταια εργασία στη χώρα και βλέπουν με απογοήτευση το μέλλον αναζητώντας διέξοδο εκτός συνόρων. Αναζητούν λύση στο εξωτερικό, εκεί όπου θα μπορούν να αναζητήσουν ευκαιρίες ανάλογες με τις σπουδές και τα προσόντα τους και όπου θα καταφέρουν να αποκατασταθούν επαγγελματικά. Είναι μία λύση που δεν είναι ορθή για την Ελλάδα, καθώς η φυγή πτυχιούχων και νέων στερεί από τον τόπο σημαντικό ανθρώπινο κεφάλαιο στο οποίο θα στηριχθεί η οικονομική ανάκαμψη. Η Ελλάδα, ο τόπος μας – η Αιτωλοακαρνανία, φτωχαίνει όχι μόνο λόγω δημοσιονομικών ελλειμμάτων αλλά και επειδή οι κυρίαρχες πολιτικές, όχι μόνο της κεντρικής διοίκησης αλλά και της τοπικής αυτοδιοίκησης, συμβάλουν στην απαξίωση και τελικά στο διωγμό των νέων, συχνά των πιο ικανών και δραστήριων. Έτσι, χάνεται μία ακόμα ευκαιρία να δημιουργήσει η Ελλάδα υψηλής ποιότητας παραγωγικό ιστό, να παράγει σύνθετα προϊόντα και υπηρεσίες έντασης γνώσης και τεχνολογίας.
Αν αύριο μάθουμε ότι κάποιος συγγενής μας ή φίλος μας ή γείτονας μας φεύγει στο εξωτερικό προς αναζήτηση εργασίας, δεν θα φταίει η Τρόικα, το Κράτος ή κάποιος τρίτος, αλλά εμείς οι ίδιοι που δεν δημιουργήσαμε το κατάλληλο οικονομικό περιβάλλον για να διατηρηθούν οι υφιστάμενες θέσεις εργασίας αλλά και να δημιουργηθούν νέες.
* Ο Θεοφάνης Παπαδόπουλος έχει σπουδάσει Πληροφορική στο Ε.Α.Π., είναι κάτοχος M.B.A. με εξειδίκευση στην Τραπεζική & Χρηματοοικονομική από το Α.Π.ΚΥ., έχει διδάξει Πληροφορική και εργάζεται ως στέλεχος σε Χρηματοπιστωτικό Οργανισμό.
Στο παρόν άρθρο εκφράζονται προσωπικές απόψεις.
e-mail επικοινωνίας: fanispap76@yahoo.gr