Μετακομίσεις μαγαζιών και μεγάλη ασυμφωνία ενοικίων ανάλογα με τη περιοχή
Αν και το κατακαλόκαιρο δεν είναι εμπορικό κριτήριο για το Αγρίνιο φαίνεται πολλοί που επιχειρούν στη πόλη να προσπαθούν τώρα να δουν τι θα κάνουν για το χειμώνα και ειδικά τι θα κάνουν με τα έξοδα. Υπάρχουν κάποιες καταγεγραμμένες τάσεις όπως υπάρχουν και κάποιες τιμές που εξακολουθούν να είναι τραβηγμένες από τα μαλλιά.
Για παράδειγμα στο Αγρίνιο μπορείς να βρεις πατάτες τηγανιτές για το σπίτι 2 ευρώ η μερίδα. Αλλού μπορείς να βρεις το ίδιο ακριβώς προϊόν στη μισή τιμή δηλαδή ένα ευρώ τη μερίδα. Ποιος μπορεί να εξηγηθεί μια τόσο μεγάλη απόκλιση; Διότι δεν μιλάμε για 0,30 του ευρώ και η μισή τιμή σε ένα προϊόν δείχνει ή ότι κάποιος κερδοσκοπεί ή ότι κάποιος έχει βρει τρόπο να πουλά απίστευτα φτηνά. Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και με το παραδοσιακό καλαμπόκι που ψήνεται από μικροπωλητή (προφανώς με άδεια μικροπωλητή που δεν προβλέπει και κόψιμο απόδειξης). Στις επίμαχες πιάτσες το καλαμπόκι κάνει 2 ευρώ το ένα! Πόσο κόστος να έχει το καλαμπόκι; Όποιος μένει στις παρυφές του Αγρινίου και ξέρει από καλαμπόκια μπορεί να διαβεβαιώσει ότι η τιμή του δεν θα έπρεπε να είναι πάνω από 0,90-1,20 το ανώτερο, κυρίως για τα μεταφορικά και αν υπάρχουν μεταφορικά. Τα δύο παραδείγματα αν και δεν περιέχουν-το πρώτο σε ένα βαθμό, το δεύτερο όχι, τουλάχιστον νόμιμα και επίσημα- την έννοια του ενοικίου χρησιμοποιήθηκαν για να δείξουν την ψυχολογία της “πιάτσας” που φαίνεται να υπερεκτιμούν τόσο οι ιδιοκτήτες όσο και οι ενοικιαστές επαγγελματικής στέγης.
Ποια είναι όμως η σχέση της “πιάτσας” και του ενοικίου; Στην περίπτωση εστίασης-ψυχαγωγίας το μαζικό άνοιγμα καταστημάτων σε στυλ μεζεδοπωλείου-ουζερί φαίνεται να ρίχνει λίγο τα ενοίκια καθότι οι ιδιοκτήτες δεν μπορούν ζητήσουν για ένα τέτοιο μαγαζί όσα τους λείπουν. Παρόλα αυτά όμως εξακολουθούν και μέσα στο Αγρίνιο της κρίσης και της καλοκαιρινής διάλυσης να υπάρχουν στο κέντρο μαγαζιά, που πληρώνουν από 1.800 έως και πάνω από 2,5-3,5 χιλιάδες, με τη δικαιολογία ότι είναι “στην αγορά”(είτε εμπορικά είτε άλλου είδους). Βέβαια, κάποτε τα ίδια μαγαζιά μπορεί να είχαν ενοίκιο 4 χιλιάδων, αλλά και πάλι μοιάζουν τα ενοίκια να κρατιούνται ψηλά λόγω και μόνο της πιάτσας. Για παράδειγμα, στην Αναστασιάδη πολύ κοντά στις τράπεζες ένα κατάστημα ίδιων τετραγωνικών μπορεί να έχει τη μισή τιμή από την εκάστοτε “πιάτσα”. Μπορεί να πει κάποιος ότι δεν είναι στο κέντρο η Αναστασιάδη; Ο νόμος της προσφοράς και της ζήτησης λέει ότι αυτό θα σταματήσει όταν θα πάψουν οι επιχειρηματίες να πληρώνουν αυτά τα ποσά. Μπορεί να γίνει όμως αυτό;
Μια πρώτη κίνηση είναι η επάνοδος εμπορικών καταστημάτων σε περιοχές που ήταν για καιρό ξενοίκιαστες στη Παπαστράτου. Τον τελευταίο μήνα 3 εμπορικά έχουν μετακομίσει εκεί από άλλα σημεία του κέντρου ενώ ακούγεται ότι θα ακολουθήσουν κι άλλα. Η κάμψη των τελευταίων 2 χρόνων έφερε μια πτώση ενοικίων σχεδόν στο μισό στα πιο ψηλά σημεία της κεντρικής οδού της πόλης, αλλά άφησε ανεπηρέαστα τα ενοίκια μέχρι το ύψος της Φλέμινγκ. Και πάλι τίποτε δεν διασφαλίζει τη παραμονή των ενοικίων σε αντιστοιχία με την κρίση στην αγορά, όμως τουλάχιστον είναι ένα πρώτο βήμα και μια κίνηση απαλλαγής από την έννοια του “αέρα” που ακόμα ταλαιπωρεί το εμπόριο. Το βήμα θα ολοκληρωθεί όταν θα ξεκαθαρίσουν δυο τρεις περιοχές που θα είναι αποκλειστικά για αναψυχή, άλλες τόσες για ένδυση και λιανικό εμπόριο και άλλες τόσες για ομοειδή καταστήματα στα τρόφιμα, τις υπηρεσίες κλπ, λένε κάποιοι επαγγελματίες. Ή τουλάχιστον έτσι φαίνεται μέχρι στιγμής. Δεν είναι πάντως λίγες οι προσπάθειες καταστηματαρχών, όλων των ειδών, που επένδυσαν μακριά από το κέντρο και συντηρήθηκαν, πληρώνοντας το 1/3 του ενοικίου που θα είχαν στο κέντρο.
Γ.Σ.