Γράφει ο Κώστας Παπαδόπουλος
Δύο σπουδαία νέα «έσκασαν» μες το κατακαλόκαιρο. Το πρώτο ότι – ελέω συγχωνεύσεων – όλες οι Υπηρεσίες μεταφέρονται στις «πρωτεύουσες» και το δεύτερο ότι οι δήμοι ξέμειναν από… «καύσιμα» κι άρχισαν ήδη κινητοποιήσεις. Για το καλό των δημοτών τους βεβαίως!
Ο δήμος Αγρινίου είναι πλέον μέσα στους 10 πρώτους σε πληθυσμό με 106.053 κατοίκους και μέσα στους 5 πρώτους απ’ τους δήμους εκτός Αττικής και Θεσσαλονίκης. Κι ο δήμος Μεσολογγίου στις 40.497, κοντά στο 1/3 δηλαδή αυτών του Αγρινίου. Κι όμως…
Κι όμως ο δήμος Μεσολογγίου θεωρείται ακόμα πρωτεύουσα! Με ό,τι καλό συνεπάγεται γι’ αυτόν. Πρωτεύουσα της Π.Ε. Αιτωλ/νίας δηλαδή κι όχι του νομού, αφού νομοί πλέον δεν υπάρχουν. Ούτε πρωτεύουσες υπάρχουν (έτσι το ερμηνεύω εγώ), αλλά μόνο δήμοι των Περιφερειακών Ενοτήτων και των Περιφερειών της χώρας. Και οι Γεωγραφίες πρέπει κάποτε ν΄αλλάζουν
Αυτή, λοιπόν, η δική μας «πρωτεύουσα» θέλει – και καλά κάνει αφού βρίσκει… – όλες τις Υπηρεσίες εκεί. Εμάς τους Αγρινιώτες, βέβαια, μπορεί να μας κακοφαίνεται, αλλά τα παράπονά μας στο… δήμαρχο! Γιατί οι δήμαρχοι είναι που φτιάχνουν τις πόλεις τους, που αγωνίζονται για την καλυτέρευσή τους, που ενδιαφέρονται κι αγρυπνούν για να παίρνουν αυτά που δικαιούνται και να μην τους πάρουν ακόμα κι αυτά που έχουν.
Οι δύο τελευταίες «κεραμίδες», δηλαδή το πανεπιστήμιο που πάει προς κατάργηση (και σα στόχος μας υποτιμά, αφού επαναπαυτήκαμε στα χαρτιά) και η Δ.Ο.Υ που «τραβάει την κατηφόρα» προς Μεσολόγγι (ως «πρωτεύουσα») είναι η απόδειξη ότι στον 5ο πλέον δήμο της χώρας κάτι δεν πάει καλά. Κι ας στέλνει επιστολές ο δήμαρχος και ζητάει συναντήσεις. Τώρα που το τρένο «σφύριξε» και πάει να προσπεράσει! Οι βουλευτές είναι ολόκληρης της Αιτωλ/νίας (και του Έθνους, τρομάρα μας) κι όχι μόνο του Αγρινίου. Οπότε, γιατί να περιμένουμε βοήθεια; Εξάλλου πότε είδαμε βοήθεια απ’ αυτούς και θα δούμε τώρα; Εκτός και κάνει το θαύμα του κάποιος… τέως, τώρα που ο αχάριστος λαός τον έστειλε σπίτι του! Ο δήμαρχος της «Ιεράς Πόλεως» απ’ την άλλη τη δουλειά του κάνει και θα ‘ταν μεγάλος βλάκας αν έλεγε: Όχι, βρε παιδιά, σε μένα αυτά. Το Αγρίνιο τα δικαιούται! Οπότε;
Όλοι οι δημότες έχουμε δικαίωμα στην καλοπροαίρετη κριτική και υποχρέωση έχουμε να την ασκούμε και μάλιστα δημόσια. Οπότε τι να πει κανείς, όταν βλέπει απ’ τη μία ένα δήμαρχο δραστήριο και… «Ιερό», που υποχρεώνει σχεδόν όλα τα τοπικά Μ.Μ.Ε. να παρουσιάζουν το έργο του, που οι καλές ειδήσεις αφορούν τη δική του πόλη; Πολιτικές, πολιτιστικές, αρχαιολογικές, αναδελφικές, εκθέσεις τοπικών προϊόντων ως μόνιμο θεσμό μάλιστα, ανάδειξη παραλίας ως ιαματικής και προβολής της, αναβίωση, εκτός των «Τρικούπειων» (καημένα «Παπαστράτεια»…) και της Γαϊτοδρομίας μετά από 55 χρόνια! Που μονοπωλεί το ενδιαφέρον σε επίπεδο συνεντεύξεων, που καταφέρνει να παίρνει «προίκα» ΤΕΙ, στρατόπεδο, διοικητήριο, Δ/νσεις και Γραφεία εκπαίδευσης (!) και γενικότερα όλες τις Υπηρεσίες. Κι αν καταφέρει να πάρει και τη ΔΟΥ, δηλαδή και τα «σώβρακα», θα φταίει το άτιμο το κράτος;
Οι πρωτεύουσες ανά την Ελλάδα ήταν και είναι οι μεγαλύτερες πόλεις, τα πραγματικά κέντρα, όπως είναι και το σωστό. Αυτό, όμως, εδώ σ’ εμάς δε συμβαίνει λόγω «ιερότητας»! Οπότε, κάποιοι πρέπει αυτή την ιδιαιτερότητα της περιοχής μας να τη «σφηνώσουν» στους κεντρικούς εγκεφάλους των συνήθως… ανεγκέφαλων! Ότι δηλαδή, το πραγματικό κέντρο της Αιτωλ/νίας είναι ο 5ος σε πληθυσμό δήμος της χώρας, το Αγρίνιο. Κι ότι αυτή η πόλη, από τώρα – έστω – και μετά θα πρέπει να λειτουργεί ως πυλώνας της Δυτικής Ελλάδας, ώστε ν’ αντιστραφεί το μέχρι τώρα κλίμα που μας έφτασε σε σημείο ώστε ακόμα και η ΔΟΥ όπως και η Εκπαίδευση (τα πιο τρανταχτά) ν’ απειλούνται με «έξωση» απ’ το φυσικό τους περιβάλλον. Αυτός που οφείλει να μπει επικεφαλής αυτής της προσπάθειας για αντιστροφή της κατάστασης είναι ο εκάστοτε δήμαρχος και κάτω απ’ αυτόν όλοι εμείς οι άλλοι. Κάπως φλου το αφήσαμε το πράγμα και τώρα τρέχουμε και δε φτάνουμε. Για να δείχνει ένας δήμος – πόλη ότι είναι μεγάλος και το κέντρο μιας περιοχής θα πρέπει να δραστηριοποιείται σε όλους τους τομείς. Και σ’ αυτούς που απαιτούνται χρήματα αλλά και σ’ αυτούς που δεν απαιτούνται ή απαιτούνται ελάχιστα. Για εμάς τους Αγρινιώτες (την αλήθεια λέω κι ας αποδειχθεί το αντίθετο) είδηση είναι και πρωτοσέλιδο (!) η κατασκευή ενός πάρκινγκ – αεροδρόμιο στα παλιά σφαγεία, τώρα που δεν υπάρχουν αυτοκίνητα να παρκάρουν και παιδικής χαράς στο ίδιο σημείο (!) αφού όλες οι άλλες είναι τόσο νοικοκυρεμένες και δε φτάνουν. Κι απ’ την άλλη, αφήνεται η μεγαλύτερη λίμνη της χώρας και το ελβετικό τοπίο του όρους Παναιτωλικού τελείως αναξιοποίητα. Ε, δε μπορεί έτσι μια πόλη να δείξει ότι είναι ισχυρή κι ότι μπορεί να λειτουργήσει ως κέντρο. Αν κάποιος δεν πείθεται μ’ αυτά, ας επισκεφτεί τους άλλους 4 μεγάλους δήμους (Πάτρα, Ηράκλειο, Λάρισα, Βόλος) για να δει τη διαφορά.
Όσο για τα οικονομικά των δήμων, το δεύτερο καλοκαιριάτικο «νέο», δε χρειάζονται πολλά. Τη στιγμή που οι πολίτες έχουν εξαθλιωθεί (και κάποιοι δήμαρχοι προκαλούν με αγορές πανάκριβων αυτοκινήτων για να τα χρησιμοποιούν κι ως ιδιωτικά), άρχισαν όλοι τις κινητοποιήσεις και κλείσιμο των «μαγαζιών» τους, γιατί το κράτος τούς μειώνει τη χρηματοδότηση, λες και είναι… συνταξιούχοι! Καλομαθημένοι οι αυτοδιοικητικοί μας Άρχοντες με πακτωλούς χρημάτων του παρελθόντος, με τα οποία θα μπορούσαν ν’ αναμορφώσουν τις περιοχές τους αν έκαναν σωστή διαχείριση, φόρτωσαν αντί αυτού οι «Καποδιστριακοί» τους «Καλλικρατικούς» με ασήκωτα χρέη (αυτά πληρώνουν ακόμα) και με έργα τέτοιας ποιότητας που θέλουν πάλι χρήματα για συντήρηση ή «φτου κι απ’ την αρχή»!
Εγώ λέω, το αρμόδιο υπουργείο και η κυβέρνηση γενικότερα, αντί χρημάτων που ζητάνε να διατάξει διαχειριστικό έλεγχο σ’ όλους τους δήμους της χώρας (και τους πρώην «Καποδιστριακούς» – εκεί κι αν χρειάζεται), στον πιο διεφθαρμένο χώρο που είναι αυτός της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, σύμφωνα και με τα λεγόμενα του κ. Ρακιντζή κι ένα «πόθεν έσχες» για όλους όσους χρημάτισαν δήμαρχοι στο παρελθόν μαζί με τους τωρινούς εν ενεργεία. Να γίνουν πράξη, δηλαδή, αυτά που πιπιλίζουν καθημερινά στα δελτία ειδήσεων κι αυτά που θέλουν οι δημότες. Κι όσα «πεταμένα» στις λάσπες ή σε πολυτελείς βίλες χρήματα βρεθούν, να τα πάρει απ’ αυτούς που τα «πέταξαν» και να ικανοποιήσει το αίτημά τους. Τόσο απλά!
ΚΩΣΤΑΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ