Αν θες να δεις τον παραλογισμό στον οποίο έχει οδηγήσει ετούτη τη χώρα η πλειοδοσία σε αγώνες και λαϊκισμό, από πολίτες και πολιτικούς, κοίτα τι γίνεται στο θέμα της επανασύνδεσης του ρεύματος για τα νοικοκυριά που δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν. Κόλαση! Η ίδια κυβέρνηση που κάνει μαθητεία μαγικών με το φόρο για τη γη έπρεπε να δει να πεθαίνουν μερικές «παράπλευρες απώλειες» σαν την κοπέλα στη Θεσσαλονίκη για να κάνει κάτι.
Τι να κάνει; Σχεδόν τίποτε! Απλά να δώσει εντολή στην κρατική ΔΕΗ και στους…δημάρχους να φροντίσουν το θέμα! Μέχρι τις αρχές της εβδομάδας κανένας δεν είχε πάρει σαφή κατεύθυνση τι πρέπει να κάνει και όλοι αυτοσχεδίαζαν. Η Περιφέρεια όλο ανακοινώσεις ήταν. Όποιος είχε το νου του όριζε κάποιον στις επιτροπές που σχηματίστηκαν, άλλος δήμαρχος έκανε τον Ταρζάν και έλεγε «εγώ θα πληρώσω τη ΔΕΗ των πολιτών»(π.χ. Ζάκυνθος) και ας ήξερε ότι τέτοιο πράμα δεν περνάει από τον Επίτροπο. Σου λέει θα κόψω ένα τιμολόγιο σε μια εταιρία και θα τα βάλω εκεί. Στο υπουργείο αρκεί να κάνει τις επανασυνδέσεις που έταξε ενόψει γιορτών και μετά έχει ο Θεός για το πως αυτό θα είναι βιώσιμο.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η αυτοδιοίκηση μέχρι προχτές το μόνο που μπορούσε να κάνει ήταν να πάρει την τοπική διοίκηση της ΔΕΗ και να παρακαλέσει να μην κόψουν το ρεύμα σε κάποιον! Καμιά καμπάνια από κανέναν για το κοινωνικό τιμολόγιο-όπως πέρσι με το πετρέλαιο-με αποτέλεσμα εκατοντάδες χιλιάδες να μπορούν να πληρώνουν λιγότερα και να μην το ξέρουν. Κάποια οργανωμένη πολιτική διακανονισμών; Όχι. Ποιος φταίει; Ξεκάθαρα η κυβέρνηση και ο κρατικός πάροχος. Λίγοι όπως είναι στο νου τους είχαν μόνο να βρουν λεφτά. Ποιος βοήθησε; Εμείς φυσικά.
Οι αρχές ουδέποτε ένιωσαν ότι πιέζονται αληθινά αφού ο κόσμος είναι περιχαρακωμένος πίσω από ταμπέλες, χρωματισμένα πανό και φορτισμένα πολιτικά συνθήματα. Στη χώρα που χλευάζεται ο εθελοντισμός, εκτιμάται πολύ η παρέμβαση και η αγωνιστικότητα, ώστε σε κάποιους έμεινε η αίσθηση ότι κάποιος θα αναλάβει να αποτρέψει τις διακοπές σαν τον Ρομπέν των Δασών. Αρκούσαν κάποιες προσωρινές νίκες που πανηγυρίστηκαν ως απόδειξη του όπλου που λέγεται αλληλεγγύη που όμως δεν γίνονται αντιληπτές από όλο τον κόσμο γιατί είναι γεμάτες συνθήματα. Αυτό μάλλον βόλευε τους κρατικούς μανδαρίνους.
Προχτές διαβάσαμε ότι αν δώσουμε όλοι από 50 λεπτά(προσοχή: λεπτά!) το χρόνο(προσοχή: το χρόνο!) θα καλυπτόταν οι επανασυνδέσεις 10.000 σπιτιών. Αν δίναμε 1 ευρώ τα διπλάσια σπίτια! Σου έρχεται να ρωτήσεις «και γιατί δεν τα δίναμε;» ή γιατί δεν έδιναν όσοι έχουν πάνω από π.χ. 40.000 ευρώ εισόδημα 5 ευρώ το χρόνο, αν είναι έτσι. Τόσα και τόσα δίνουμε, στο 0,5 του ευρώ το χρόνο κολλήσαμε; Δεν προλαβαίνεις να ρωτήσεις. Ήδη έχουν βγει στα κάγκελα οι γνωστοί και ρωτούν γιατί έστω αυτό το ποσό να το πληρώσουμε «εμείς». Ποιοι είμαστε «εμείς»; Και οι «μισθωτοί» με τα επισφαλή 450 ευρώ και οι άλλοι με τα 1900 εξασφαλισμένα και οι εισοδηματίες; Μα δεν είμαστε ανθρωπιστές; Δεν είναι πιο απλό από το να βρούμε τον φταίχτη στο κράτος και τη ΔΕΗ/κράτος;
Στην πραγματικότητα το όλο θέμα καταλήγει στη γνωστή υπόθεση- φετίχ. Ποια είναι αυτή; Είναι αδύνατον να βρούμε ποιος δεν έκανε καλά τη δουλειά του και στο υπουργείο και στη ΔΕΗ και να τον απολύσουμε. Δεν πρέπει. Θα χάσει τη δουλειά του το παιδί. Κι έτσι φυσικά δεν μπορούμε ούτε να βρούμε ποιος ανέχτηκε τους λάθος συντελεστές που λένε οι δανειστές μας και να τον διώξουμε. Γιατί όλα κι όλα, απολύσεις δεν ανεχόμαστε ακόμα κι αν πρόκειται για στελέχη και διευθυντές πανίσχυρων υπηρεσιών…
Γ.Σ.