Χρόνια είχαμε να διαβάσουμε μέσα στις γιορτές κάτι χαριτωμένα παρδαλό που να θέλει απεγνωσμένα να προκαλέσει και φέτος μας έγινε η χάρη. Πράγμα πολύ καλό σε μια εποχή που πας σε καμιά γιορτινή βεγγέρα και λες «παιδιά πως πάει, ελάτε να μιλήσουμε και φέτος για πολιτικά όπως κάναμε πέρσι τέτοια εποχή. Τι ψηφίσατε παιδιά; Ελάτε μην ντρέπεστε, πείτε αλήθεια». Και οι πιο πολλοί τότε σου απαντάνε ή το «μπαμπολέηρο» ή το «κετελαμπόμπο, κετελαμπόμπο» όπως λέει κι ο απίθανος (Γκράουτσο) Μάρξ του twitter!
Ένας μικρός χαμός λοιπόν έγινε με το δημοσιευμένο άρθρο στην Αυγή «ο κινηματίας Βασιλεύς των Βασιλέων», του Δημήτρη Κυριακαράκου δικηγόρου LLM Διεθνούς και Συγκρητικού Δικαίου Οικονομίας – Εμπορίου του Μητροπολιτικού Πανεπιστημίου Λονδίνου. Να μην τα πολυλογούμε πρόκειται για ένα άρθρο που πάνω κάτω λέει το γνωστό διήγημα για το τι ήταν ο Χριστός.
Αυτός λοιπόν, για κάποιους σαν τον αρθρογράφο ήταν «κινηματίας»(!) που στον καιρό του… « Η πρώτη προοδευτική, μεταρρυθμιστική, ριζοσπαστική αγωνιστική ιστορία της οικουμένης, η αρχαιότερη παγκόσμια «πρώτη φορά Αριστερά» που βίωσε το ανθρώπινο γένος γράφτηκε στα ελληνικά και ακούει στον τίτλο “Το κατά Λουκάν Ευαγγέλιο”. Η γέννηση του Χριστού δεν τιμάται τυχαία και από μη χριστιανικούς λαούς. Είναι γιορτή ελπίδας, ελευθερίας, οικουμενικής δικαιοσύνης, αναγέννησης ψυχών και συνειδήσεων»!!!
Τι είπατε, «ήμαρτον»; Μη βιάζεστε, έχει κι άλλο: «Ο Λόγος Του ήταν πραγματικό δημοψήφισμα(σ.σ. βγήκε «όχι» κι έγινε «ναι»;). Σε μια από τις παραβολές Του, σε εκείνη των χρυσών φλουριών, τίμησε τη νεανική επιχειρηματικότητα του φιλόπονου εκ των τριών αδελφών που κληρονόμησαν τα φλουριά. Με δυναμική κοινωνική παρέμβασή Του πολλαπλασιάστηκαν τα ψάρια στη Νεκρά Θάλασσα και η “συνεταιριστική επιχείρηση” του βιοπαλαιστή Σίμωνος Πέτρου και των συντρόφων του αλιέων δεν πτώχευσε, δεν κατασχέθηκε από τους τελώνες»!!!
Ναι, αδερφοί εν παλαβώ κρατιδίω της Μπανανίας, ο κόσμος έχει σοβαρό «καψούλι». Αλλά δικαιούται να ερμηνεύει και να καταλαβαίνει όπως θέλει τον Χριστό, ακόμα και να τον κάνει καρικατούρα του επικεφαλής κάποια συνιστώσας. Εκείνο που ενοχλεί δεν είναι αυτή η φλογέρα στο μυαλό που θέλει τον Ιησού το αποκούμπι που αποζητά κάποιος Έλληνας μνημονιακός διεθνιστής. Όχι, εκείνο που δεν ταιριάζει είναι να μιλάς για τον «κινηματία» Ιησού και να λες ψέματα για το ποιος ήταν. Να αποκρύπτεις την καταγωγή του όπως κάνουν οι χαροκαμένοι ακροδεξιοί και οι θρησκευάμενοι μουτζαχεντίν. Και να έχεις τον λόγο σου, που είναι φυσικά το άγγιγμα των λαϊκίστικων ενστίκτων του αναγνώστη.
Γιατί ο καλός αρθρογράφος, σε κάποιο άλλο σημείο λέει πως «το αραμαϊκό του όνομα, Ιησούς. Το ελληνικό του, Χριστός, δηλαδή ο έχων το χρίσμα, ο Εκλεκτός». Μισή αλήθεια, δυστυχώς. Τo όνομα «Ιησούς» είναι η μεταγραφή της λέξης «Ἰησοῦς» στην πρωτότυπη ελληνική κι ακούγεται έτσι σε αυτή και μόνο. Δεν του φώναζαν «ε, Ιησού» εκεί που ζούσε, αλλά «ε, Γιεσούα» . Την αραμαϊκή λέξη Γιεσούα, η οποία όμως δεν έχει συγγένεια με καμιά δικιά μας αλλά με την εβραϊκή Γεχοσούα που σημαίνει «ο Γιαχβέ είναι Σωτηρία». Ο «Είναι», «Αυτός που υπάρχει», δηλαδή.
Να μην τα πολυλογούμε, επαναστάτες που θέλουν να μιλήσουν για… θεόπνευστο διεθνισμό και για κινηματίες θεανθρώπους αλλά ντρέπονται να πουν ότι το όνομα αυτών είχε εβραϊκή προέλευση απλά ψεύδονται για χάρη του «άλλου κόσμου του εφικτού». Όχι ως θρησκόληπτοι αλλά ως ζηλωτές, που νομίζουν ότι είναι αριστεροί, άρα αυτοδικαίως καλοί. Και που είχαν- κι εκείνοι όπως κι εμείς οι υπόλοιποι- την τύχη και τη δυστυχία η Αγία Γραφή να αποτυπωθεί στα ελληνικά και να πέσει μεγάλη κληρονομιά στην πλάτη όλων μας. Κληρονομιά που δεν την αντέχουμε.
Γ.Συμψηρής