Οι καταστηματάρχες στη εστίαση στο Αγρίνιο αρχίζουν να περιγράφουν μια πολλή δύσκολη κατάσταση ενόψει του φετινού χειμώνα, καθώς οι τζίροι παρουσιάζουν δραματική μείωση. Πολύ γνωστά μαγαζιά σε καθημερινή βάση είναι άδεια και ή κλείνουν από τις 11 η ώρα ή έχουν πάψει να διαθέτουν τα προϊόντα τους όλη τη μέρα στοχεύοντας σε συγκεκριμένα ωράρια. Είναι κοινό μυστικό ότι οι προμηθευτές κάνουν υπομονή, αλλά έχουν αρχίσει να εξαντλούνται και οι αντοχές, με αποτέλεσμα να επιτείνεται το άσχημο εμπορικό κλίμα και να επιδρά και στις διαπροσωπικές σχέσεις με διαπληκτισμούς, απειλές για τα χρωστούμενα κλπ.
Αρκετοί προσπαθούν να παραμείνουν ψύχραιμοι και στύβουν το μυαλό τους για τρόπους που θα μπορέσουν να τους δώσουν κάποια ώθηση ή τουλάχιστον που θα τους διατηρήσουν στην αγορά. Κάποιοι αλλάζουν προμηθευτές που είχαν χρόνια, προσπαθώντας να κλείσουν νέες τιμές και επικεντρώνονται στις τιμές.
Αυτές πράγματι έχουν πέσει αρκετά, καθώς στο Αγρίνιο πλέον μπορείς να βρεις με ένα ευρώ σουβλάκι με πίτα, με την κλασσική εκδοχή των υλικών σε αυτό και μάλιστα αρκετά ψαγμένο ως προς τα υλικά. Τα πάντα υπολογίζονται. Από το σκόρδο που θα χαλαστεί τη μέρα για τζατζίκι(φτάνει το 1,5 ευρώ τη μέρα, δηλαδή 45 ευρώ το μήνα!) και από την οικονομία στο περιτύλιγμα -ώστε να μην φανεί κάτι φτηνιάρικο- μέχρι την προτίμηση στη γεύση και την ποιότητα της πατάτας ή της ντομάτας. Προκειμένου να «μαζευτεί» έστω μερικά γραμμάρια ο όγκος και να είναι έστω οριακά συμφέρον να πωληθεί το προϊόν. Το χοιρινό «καλαμάκι» στο Αγρίνιο βρίσκεται πλέον και στα 0,80 λεπτά σε αρκετά μαγαζιά, ενώ όσοι δεν έχουν ρίξει τις τιμές ποντάροντας μόνο στο πιστό κοινό, διαπιστώνουν πτώση κάθε μέρα στο τζίρο.
Και πάλι όμως με ενοίκια σχεδόν σταθερά, τον βραχνά της ΔΕΗ, τις φορολογικές υποχρεώσεις(
Σύμφωνα με πληροφορίες το Αγρίνιο είναι από τις πόλεις της επαρχίας που έχουν ρίξει πολύ τις τιμές στο γρήγορο φαγητό. Σε επαρχιακές πόλεις με φοιτητές και ακριβά ενοίκια συχνά βρίσκεις σουβλάκι στα 2,6 ευρώ με ποντάρισμα στο μέγεθος. Τιμές σε πτώση υπάρχουν και στην Πάτρα ή την Αθήνα με άλλους τζίρους όμως και πολύ περισσότερο αγοραστικό κοινό, άρα και μεγαλύτερες αντοχές από τους επαγγελματίες. «Όπως πάμε τα μισά μαγαζιά θα έχουν κλείσει στο τέλος του χειμώνα» είναι η πιο συχνή κουβέντα που ακούει κανείς στην αγορά. Ήδη υπάρχουν κρεπερί και σαντουϊτσάδικα που δεν κρατούν πάνω από 2-3 μήνες!.
Οι πιτσαρίες και αυτές προσπαθούν να συμπιέσουν τις τιμές, αλλά συνοπτικά θα μπορούσαμε να πούμε ότι μόνο το «ντελίβερυ»-κάθε είδους- κάπως επιβιώνει και αυτό κάποιες μέρες που υπάρχουν αθλητικά ή αργίες. Οι χώροι όπου κάθεσαι για να φας έχουν μείωση πάνω από 40% κατά μέσο όρο.
Έχει χτυπηθεί και η παραδοσιακή Αγρινιώτικη συνήθεια του μεσημεριανού ουζερί, με μια πρωτόγνωρη μεταστροφή της νεολαίας προς το…βραδινό ουζερί. Περιέργως, ακόμα και τα μαγαζιά του γρήγορου φαγητού εκτιμούν ότι χάνουν πελάτες λόγω αυτής της μεταστροφής καθώς, ειδικά φοιτητές και μαθητές, έχουν σαν μοναδική διέξοδο 2-4 τσίπουρα ή ένα κιλό φτηνό κρασί, που με τον ανάλογο μεζέ θα κάνει τρία άτομα να βγουν και να περάσουν μια ώρα, τσιμπώντας και κάτι. Μάγειρες έχουν εγκαταλείψει την εστίαση για να απασχοληθούν σε ουζερί.
Το ποτό στα μπαρ έχει χτυπηθεί σε σημείο που δεν πάει παρακάτω και χαρακτηριστικό είναι ότι οι κάβες έχουν μειώσει στο μισό τα δρομολόγια, κάτι που θα σημάνει σύντομα και απολύσεις και στους μεταφορείς.
Το μόνο μέρος της «διασκέδασης» που κρατά ακόμα είναι ο καφές και, όπως λέει η πιάτσα, «όταν θα κοπεί κι αυτός, θα σημαίνει ότι ο Έλληνας δεν έχει ούτε 2,5 ευρώ για τον καφέ και όλα θα έχουν τελειώσει!». Μόνο που πουλώντας καφέ στο ίδιο κοινό και επιμερίζοντας ακόμα πιο πολύ την «πίτα» που αναλογεί στο κάθε κατάστημα, στο τέλος έφτασαν να έχουν πρόβλημα όλοι.
Πάντως, παρόλες τις παραπάνω διαπιστώσεις, καφέ εξακολουθούν να ανοίγουν όπως και να γίνονται προσπάθειες στο φαγητό, ακόμα και από νέους που δεν έχουν σχέση με το αντικείμενο. Κάποιοι ήδη λένε ότι η μόνη λύση ίσως να ήταν η συνένωση δυνάμεων και οι συνεταιρικές προσπάθειες, αλλά ακόμα και αυτό πρέπει πρώτα να αλλάξει το οικονομικό κλίμα για να το επιχειρήσουν κάποια σημερινά μαγαζιά. Πάντως, όλοι ξέρουν ότι μόνο όσοι βάζουν προσωπική εργασία και ξέρουν τη δουλειά θα επιβιώσουν, αφού ο παράγοντας τύχη και δανεισμός δε φτάνει για όλους…