Εμφανώς αγχωμένος ο Παναιτωλικός δεν κατάφερε να κρατήσει ζωντανό το όνειρο της απευθείας ανόδου παραχωρώντας 0-0 στο στιβαρό Απόλλωνα
Ήταν ο τελευταίος και συνάμα ο πιο κρίσιμος εντός έδρας αγώνας του Παναιτωλικού. Η μονομαχία απέναντι στον πρωτοπόρο Απόλλωνα είχε χαρακτηριστεί από το σύνολο των αγρινιωτών σαν ο μεγαλύτερος φετινός τελικός που θα ζωντάνευε ακόμη περισσότερο το όνειρο της απευθείας ανόδου. Με μια βασική προϋπόθεση: Τα «καναρίνια» να κέρδιζαν τους υποψήφιους πρωταθλητές, βάζοντας εκείνοι πλώρη για το πρωτάθλημα!
Στο ποδόσφαιρο όμως δεν κερδίζει πάντα αυτός που το θέλει πιο πολύ ούτε αυτός που το έχει ανάγκη περισσότερο. Κάποιοι βασικοί παράμετροι κατά τη διάρκεια της αναμέτρησης σε τέτοιου είδους παιχνίδια παίζουν τελικά το σημαντικότερο ρόλο στη διαμόρφωση του τελικού αποτελέσματος με πρώτο και κυριότερο το καθαρό μυαλό!
Από τη στιγμή μάλιστα που ο σημερινός αντίπαλος του Παναιτωλικού δεν είχε την «πολυτέλεια» μιας ακόμη ήττας (μιας και θα έμπαινε και εκείνος σε μπελάδες), ο αγώνας ήταν ηλίου φαεινότερο ότι θα παιζόταν «για θάνατο» και από τους δυο.
Η «κόλαση» που για άλλη μια φορά δημιούργησαν οι 6.000 φίλαθλοι που από νωρίς είχαν πάρει θέση στο ούτως ή άλλως καυτό (λόγω ζέστης) αγρινιώτικο γήπεδο, θα περίμενε κάποιος να δώσει τα κατάλληλα φτερά στους γηπεδούχους και να αποσυντονίσουν τον αντίπαλο. Τουναντίον, η αρχή του αγώνα αλλά και η μετέπειτα εξέλιξή του άλλα έδειξαν.
Το άγχος και η πίεση που υπήρχε από πλευράς Παναιτωλικού φάνηκε από νωρίς μιας και το ζητούμενο του γρήγορου τέρματος ήταν πιο αναγκαίο από ποτέ. Η απουσία του Μπόγιοβιτς ανάγκασε το Χάβο να αναπροσαρμόσει τα πλάνα του με τον Καμαρά να καλείται να ανταποκριθεί νέο του ρόλο (αγωνιζόμενος ως φορ) και τους Φαβάλι Σίσιτς να προσπαθούν να διεμβολίσουν την αντίπαλη άμυνα.
Η ομάδα του Βοσνιάδη έδειξε από τις αρχές καλά διαβασμένη στο παιχνίδι και στον τρόπο παιχνιδιού του Παναιτωλικού, είχε όμως και κάτι έξτρα που έλειπε σήμερα από τα «καναρίνια»: Το καθαρό μυαλό και την ψυχραιμία να διαχειριστεί άψογα την κατάσταση που έδειχνε ένα Παναιτωλικό να θέλει και να μη μπορεί και με το χρόνο στο πέρασμά του να αγχώνει και να σφίγγει ολοένα και περισσότερο τη θηλιά στο λαιμό του.
Οι πολλές λάθος επιλογές και μεταβιβάσεις του Μουμίν στον άξονα ανέκοπταν πολλές φορές την επιθετική δραστηριότητα του Παναιτωλικού ο οποίος είχε να τα περιμένει όλα από ένα Τζούνιορ που και απόψε έκανε ένα εκπληκτικό παιχνίδι, έδειξε όμως να είναι απελπιστικά μόνος μιας και η ομάδα της Ριζούπολης με το Ρόβα να πραγματοποιεί ένα τέλειο παιχνίδι έδειχνε να ελέγχει το χώρο του κέντρου, ειδικά στο πρώτο μέρος.
Από ευκαιρίες, ελάχιστες, μιας και όσο εύκολα μπορεί να μπαίνανε κάποιες φορές οι γηπεδούχοι στην αντίπαλη περιοχή, τόσο κακές επιλογές υπήρχαν στην τελική πάσα. Άγχος… Και πώς να μην υπάρχει όταν όσο και αν η αγωνιστικότητα και το πάθος κάθε άλλο παρά έλειψαν από το σημερινό Παναιτωλικό, οι περισσότεροι παίκτες του έμοιαζαν να παίζουν με… βαρίδια στα πόδια, κάτι που έκανε το έργο των απολλωνιστών ακόμη πιο εύκολο.
Στο δεύτερο ημίχρονο δεν άλλαξε δραματικά κάτι. Από τη στιγμή μάλιστα που το πολυπόθητο γκολ δεν ήρθε μέχρι το πρώτο τέταρτο της επανάληψης, η πίεση αυξανόταν και ο λάθος τρόπος ανάπτυξης των γηπεδούχων (πολλές σέντρες) ήταν εύκολη λεία για τα ψηλά κορμιά των αμυντικών του Απόλλωνα.
Ούτε οι αλλαγές του Χάβου ούτε το ανακάτεμα της τράπουλας με τους παίκτες του Παναιτωλικού να αλλάζουν θέσεις έφεραν αποτέλεσμα και εκείνο που φαινόταν ξεκάθαρα πλέον και όσο το ματς πλησίαζε προς το τέλος του, ήταν ότι το γκολ θα ερχόταν μόνο από κάποια «καραμπόλα» ή κάποιο ξαφνικό σουτ, τα οποία ουκ ολίγες φορές επιχείρησαν οι κιτρινομπλέ στην προσπάθειά τους να διασπάσουν την καλά οργανωμένη αντίπαλη άμυνα. Τα περισσότερα δε βρήκαν στόχο, η φωτοβολίδα του Τζούνιορ όμως ανάγκασε τον Κοτταρά να κάνει την απόκρουση της… χρονιάς στη δεξιά του γωνία με τον κόσμο με τους παίκτες του Παναιτωλικού να τραβάνε τα μαλλιά τους…
Και πάλι καλά μιας και το γκολ που δεν ερχόταν από τη μια μεριά παρ΄ολίγον να έρθει από την άλλη! Τη μια φορά όμως ο Κούσας πρόλαβε σχεδόν πάνω στη γραμμή και έσωσε την κατάσταση ενώ την άλλη το οριζόντιο δοκάρι λειτούργησε σωτήρια για λογαριασμό του Παναιτωλικού στο ξαφνικό σουτ του Διαμάντη.
Το τελευταίο σφύριγμα του άριστου διαιτητή Τοπούζη βρήκε τους παίκτες του Παναιτωλικού να αποχωρούν με σκυμμένα κεφάλια, πλην όμως τον κόσμο παρά την πίκρα του να τους χειροκροτεί αναγνωρίζοντας ότι έκαναν ότι μπορούσαν. Τελικά όμως αποδείχθηκε ο μεγαλύτερός τους σημερινός και ανίκητος αντίπαλος δεν ήταν ο Απόλλωνας αλλά το άγχος…
Αν μιλάγαμε για οποιδόποτε πρωτάθλημα μιας άλλης χώρας, ο Παναιτωλικός θα μπορούσε ακόμη και μετά τη σημερινή απώλεια να ελπίζει στην απευθείας άνοδο. Επειδή όμως μιλάμε για Ελλάδα και για το πρωτάθλημα της Β΄ Εθνικής με τις «ομορφιές» του, τα πλέι οφ και η κατάκτηση εκεί της πρωτιάς, είναι πλέον ο αντικειμενικός στόχος του Παναιτωλικού. Κάτι που εμμέσως πλην σαφώς παραδέχθηκαν τόσο ο Χάβος όσο και ο Τζούνιορ στη συνέντευξη τύπου που ακολούθησε κάνοντας τον τελευταίο εντός έδρας αγώνα να –πλην συγκλονιστικού απροόπτου- να μην είναι τελικά ο τελευταίος…!
*** Εν μέσω θερμών χειροκροτημάτων αποχώρησε κατά τη διάρκεια της αλλαγής του ο Στ. Καραμαλίκης με τον κόσμο του Παναιτωλικού να τον αποθεώνει δείγμα του ότι και δεν ξεχνά και ξέρει να ανταμείβει με τον τρόπο του.
Συνθέσεις:
Παναιτωλικός (Μάκης Χάβος): Στεφανάκος, Μπακάκης, Ιωάννου, Κούσας, Γκόλιας, Τζούνιορ, Μουμίν (63′ Σφακιανάκης), Φαβάλι (72′ Κουτσοσπύρος), Σίσιτς, Μπελόν (81′ Πασάς), Καμαρά.
Απόλλων Σμύρνης (Αλέκος Βοσνιάδης): Κοτταράς, Χατζηζήσης, Διαμάντης, Δεληζήσης, Ιασωνίδης, Ρόβας, Κατσίκης (86′ Κύργιας), Καμαρά, Καραμαλίκης (53′ Φαρινόλα), Μανιάς, Τσιλιγκίρης (74′ Τσεμπερίδης).
Π.Κ.