To μεγαλύτερο target group για την τοπική βιομηχανία του τουρισμού θα ήταν -χωρίς αμφιβολία και αν είχαν καθόλου επιχειρηματικό ένστικτο όσοι ασχολούνται-οι Αγρινιώτες. Δεν πρέπει να ξεχνάμε για παράδειγμα ότι μέρη σαν τον Άγιο Νικήτα…ανακαλύφθηκαν από τους Αγρινιώτες και δουλεύτηκαν, επίσης, για σχεδόν 2 δεκαετίες από αυτούς. Το ίδιο ισχύει και για άλλα μέρη ειδικά της Λευκάδας κι ας βγήκε πριν από μερικά χρόνια σε τηλεοπτική εκπομπή ο τότε δήμαρχος για να κάνει παράπονα γιατί οι Αγρινιώτες πάνε στο νησί με οικογενειακά τάπερ! Θα ξέχασε φαίνεται την εποχή που πήγαινες στη Νικιάνα και στην ταβέρνα έβλεπες 15 στα 20 τραπέζια να είναι…Αγρινιώτικα.
Με αυτά και με αυτά είχαμε την πρώτη μεγάλη μεταστροφή στις προτιμήσεις της μόνης μεγάλης πόλης του νομού(μαζί με την Άρτα και τα Γιάννενα την τριάδα σε όλη τη Δυτική Ελλάδα, καθώς ο Πύργος είναι πολύ κοντά σε θάλασσα) σχετικά με τον καλοκαιρινό προορισμό τουλάχιστον των οικογενειών. Βλέπετε αν νιώθεις να μην σε θέλουν, ενώ θα έπρεπε να σε προσέχουν σαν κόρη οφθαλμού, αναζητείς αλλού πορτοκαλιές που κάνουν πορτοκάλια. Και αυτά λέγονται Βράχος, Καστροσυκιά και γενικότερα ακτές της Πρέβεζας.
Και φέτος λοιπόν πολλοί συντοπίτες μας προτίμησαν τις συγκεκριμένες περιοχές παρότι στη Λευκάδα είχαμε και μια ύφεση στις κρατήσεις της τάξης του 30% αλλά και τη δυνατότητα να βρεις δωμάτιο με 45 ευρώ ακόμα και μέσα στον Αύγουστο. Απλά η Λευκάδα λόγω της οδικής σύνδεσης και της Εγνατίας Οδού, πλέον, βουλιάζει τα Σαββατοκύριακα και το πληρώνει αυτό τις υπόλοιπες μέρες καθώς δεν δείχνει προετοιμασμένη για μαζικό τουρισμό. Δεν πρέπει πάντως να ξεχνάμε ότι η φετινή χρονιά ήταν επένδυση μέσα στην κρίση με πολύ διαφήμιση διάφορων διάσημων που πήγαν στο κατά τεκμήριο ωραιότερο νησί της χώρας. Οι φετινές επισκέψεις των διάσημων θα βρεθούν μπροστά στη επόμενη σεζόν αν δεν υπάρξουν τίποτε απρόοπτα.
Οι Αγρινιώτες, λοιπόν, φέτος μοιράστηκαν σημαντικά στους δυο προορισμούς πέραν της Αμφιλοχίας και υπέστησαν πολλές φορές και τα μποτιλιαρίσματα έξω από τη νύμφη του Αμβρακικού καθώς υπήρξε η φαεινή ιδέα να φτιαχτεί ο δρόμος τώρα, λόγω καιρού…
Εννοείται ότι μιλάμε για όσους πήγαν διακοπές και για όσους δεν προτίμησαν κάποιες λίγες μέρες σε συγγενείς. Οι δυο αυτές κατηγορίες υπολογίζονται περίπου στο μισό πληθυσμό της πόλης άλλωστε. Ένα άλλο σημαντικό κομμάτι προτίμησε τα ορεινά χωριά βολεύοντας την κατάσταση με κάποιες περιστασιακές εκδρομές για μπάνιο, ενώ μετά τις 4-5 Αυγούστου πολλούς Αγρινιώτες είχε και το Καρπενήσι. Δεν είναι τυχαίο ότι μεταξύ 10 και 15 Αυγούστου έβρισκες μαγαζιά στα γραφικά χωριά γύρω από το Καρπενήσι να είναι κατειλημμένα από Αγρινιώτες.
Από κει και πέρα εκτός από το Λούρο που βούλιαζε κάθε Σάββατο από Αγρινιώτες αλλά και άλλες περιοχές του νότου του νομού όπου παραδοσιακά έχουν εξοχικά Αγρινιώτες(Μακύνεια κλπ), ένα μεγάλο κομμάτι της πόλης επισκέφτηκε ίσως τον διαχρονικά νο1 προορισμό που λέγεται Μύτικας. Ο πάλαι ποτέ πασίγνωστος προορισμός μπορεί φέτος να φιλοξένησε και τον Άδωνι Γεωργιάδη με την χαριτωμένη του σύζυγο, αλλά μαζί φιλοξένησε και μερικές χιλιάδες Αγρινιώτες όπως εδώ και 30 χρόνια. Κόσμο από την ενδοχώρα είχαν και ο Αστακός αλλά και η Ζαβέρδα που έχει κάνει ίσως τα πιο οργανωμένα βήματα τα τελευταία χρόνια. Γενικότερα Πάλαιρος και το Βορειοδυτικό κομμάτι του νομού είναι ένας πολύ καλός προορισμός πλέον. Το θέμα του Μύτικα βέβαια δεν είναι τωρινό. Από την εποχή που έβρισκες στις ακτές του τον Ωνάση και με ένα πανέμορφο μέρος απέναντι όπως ο Κάλαμος, είναι απορίας άξιον πως δεν φτιάχτηκε κάποια υποδομή τόσα χρόνια. Το κάμπινγκ (όπου κατά 60% και πλέον μένουν Αγρινιώτες)παραμένει το…γνωστό εδώ και χρόνια, ενώ και η αναστολή από το ΣτΕ στο φτιάξιμο της μαρίνας δεν προοιωνίζει κάτι καλύτερο. Παράλληλα βέβαια και η αυθαίρετη δόμηση, οι υποδομές, το περίφημο παζάρι που σχηματίζει ο δρόμος μπροστά στη θάλασσα αλλά και η νοοτροπία ότι δεν χαμογελάμε και δεν νιώθουμε υπόχρεοι γιατί «δεν χρωστάμε σε κανένα» και γιατί «αυτοί έρχονται εδώ», φέρνουν όλο και περισσότερη ύφεση. Οι τιμές; Στα είδη ανάγκης ακόμα δεν έχουμε και πολύ πρόοδο αλλά τουλάχιστον δεν υπάρχει ακρίβεια στον καφέ. Για φαγητό και ένα ούζο έχουν γίνει βήματα αλλά δεν έχει καταλάβει κανείς ότι με λίγη καλή θέληση και εγκαρδιότητα μπορείς να έχεις όλο το Αγρίνιο που…ξέρει από ούζο στην περιοχή σου και να γίνεις ο Βόλος της δυτικής ακτής…
Κλείνοντας να αναφέρουμε και ένα αρκετά τίμιο αλλά μικρό μέρος που μαζεύει αρκετούς κατοίκους του Αγρινίου, την Κάτω Βασιλική όπου δεν πληρώνεις ξαπλώστρα και έχεις αξιοπρεπείς τιμές και σέρβις παρότι η παραλία είναι μικρή και κάποιες μέρες ασφυκτιά. Τον περισσότερο καιρό όμως, ειδικά Σαββατοκύριακο, αρκετοί πατριώτες μας την προτιμούν. Άντε και καλά μυαλά σε όλους μας και ελπίζουμε να καταλάβουν τα παράλια ότι εδώ υπάρχει μια πόλη 90 χιλιάδων που θέλει καλοκαιρινές ευκαιρίες. Και όχι σνομπισμό και ειρωνεία φυσικά.
Γιάννης Συμψηρής