Κατακόρυφη αύξηση των πολιτικών γάμων
Μέσα στο γενικότερο κλίμα των τελευταίων χρόνων και τη συνολική ψυχολογική κατάπτωση που σίγουρα έχει επιφέρει η άδεια τσέπη τους στους Έλληνες, η «μπάλα παίρνει» και ένα από τα επτά μυστήρια της εκκλησίας μας. Το γάμο. Πόσο εύκολο είναι άραγε για ένα νέο ζευγάρι να κάνει όνειρα για γάμο και δική του οικογένεια όταν oι οικονομικές συγκυρίες δεν είναι με το μέρος του;
Η δημιουργία οικογένειας, το να ανοίξουν το δικό τους σπίτι, ένα ή ακόμη περισσότερα παιδιά αποτελούν ευθύνες και έξοδα που σίγουρα ένα ζευγάρι της Ελλάδας του 2013 θα λάβει πλέον πολύ σοβαρά υπ’ όψιν του προτού προβεί στην ένωση των «δύο εις σάρκαν μία», λόγια του μυστηρίου που και αυτό ακόμα, το μυστήριο δηλαδή, αποτελεί τεράστιο και σε πολλές περιπτώσεις δυσβάσταχτο κόστος για τους νυμφευόμενους.
Κατά συνέπεια, τα τελευταία χρόνια δεν είναι λίγα τα νέα ζευγάρια που αποφασίζουν να ακολουθήσουν την «πολιτική» των πολιτικών γάμων για να ελαφρύνουν ή μάλλον για να μην επιβαρύνουν ακόμα περισσότερο τη τσέπη τους από τα έξοδα που ένας παραδοσιακός Ελληνικός γάμος επιφέρει.
«Θρησκευτικές γαμήλιες τελετές σε παρεκκλήσια, με πετρόχτιστα καμπαναριά, ψηλές λαμπάδες, λουλούδια, και γλυκά τυλιγμένα σε τούλι, είναι μια βαθιά ριζωμένη παράδοση στην Ελλάδα, όπου η ισχυρή Ορθόδοξη Εκκλησία παίζει σημαίνοντα ρόλο στην κοινωνία. Ωστόσο, καθώς η χώρα βρίσκεται σε έκτη χρονιά ύφεσης, με την ανεργία να αυξάνει και τη φτώχεια να εξαπλώνεται, οι γάμοι στην εκκλησία είναι μια πολυτέλεια που δεν έχουν όλοι την δυνατότητα να κάνουν πράξη», έγραφε το Rauters πριν λίγο καιρό σε άρθρο ειδικά αφιερωμένο στους θρησκευτικούς Ελληνικούς γάμους σε συνάρτηση πάντα με τη κρίση που διέπει τη χώρα.
Πτώση στους θρησκευτικούς γάμους
Το φαινόμενο ανθεί και στον Νομό. Σύμφωνα με στοιχεία που παραχώρησε στο «Γ» το αρμόδιο γραφείο της Μητρόπολης Αιτωλίας και Ακαρνανίας, οι θρησκευτικοί γάμοι το 2009 ήταν 910, αριθμός που από τότε δεν σημειώθηκε ξανά. Το 2010 έπεσαν στους 799, αριθμός παρόμοιος με του 2011 που οι θρησκευτικοί γάμοι ήταν 801, ενώ το 2012 έκλεισε πτωτικά, με 700 περίπου θρησκευτικούς γάμους.
Παρά τη μείωση που σημειώνεται, ο αριθμός των διαζυγίων είναι σταθερός και κυμαίνεται στα 155 διαζύγια ανά χρόνο κατά μέσο όρο. Το 2012 μάλιστα, χρονιά με τους λιγότερους γάμους τα τελευταία 4 χρόνια σε Αιτωλία και Ακαρνανία, τα διαζύγια παρουσίασαν μικρή αύξηση φτάνοντας τα 162 σύμφωνα πάντα με το γραφείο γάμων της Μητρόπολης. Γεγονός δυσάρεστο φυσικά, που εύκολα μας κάνει να μπαίνουμε σε συνειρμούς για το πόσο η κρίση, η οικονομική ανέχεια και η γκρίνια που αυτή θα φέρει στο ζευγάρι, αποτελούν λόγους διαζυγίου.
Διπλασιάστηκαν οι πολιτικοί γάμοι
Στον αντίποδα οι πολιτικοί γάμοι που η αύξηση τους τα τελευταία χρόνια είναι κατακόρυφη. Σύμφωνα με στοιχεία που παραχώρησε στο «Γ» η αντιδήμαρχος Αγρινίου κ. Κατσαρή, η οποία τελεί πολλούς εξ αυτών ,το έτος 2009 έγιναν στο Δημαρχείο Αγρινίου 75 πολιτικοί γάμοι, 99 γάμοι το 2010, 129 το 2011 ενώ τη χρονιά που μας πέρασε 141!
«Βεβαίως πάρα πολύ από τους γάμους αυτούς συνδέονται με την οικονομική κρίση» ,τονίζει η κ. Κατσαρή, ενώ δεν παραλείπει να σημειώσει πως υπάρχουν μέσα σε αυτούς και περιπτώσεις που από συνειδητή επιλογή δεν παντρεύονται με θρησκευτικό. «Άτομα μεγαλύτερης ηλικίας, περιπτώσεις που απλώς δεν προτιμούν τον θρησκευτικό γάμο ενώ τα τελευταία χρόνια σημειώνεται αύξηση στους γάμους μεταξύ αλλοδαπών και Ελλήνων» συμπληρώνει η αντιδήμαρχος.
Ο έρωτας φαίνεται πως δεν κοιτά χρόνια και καταγωγή, κοιτά όμως τσέπη καθώς οι περισσότεροι από τους πολιτικούς γάμους είναι μάλλον ανάγκης για περιορισμό όσο το δυνατόν των εξόδων μιας «κανονικής» θρησκευτικής τελετής παρά παραγκωνισμού ενός παραδοσιακού Ελληνικού γάμου με «όλα τα καλά».
«Εκείνοι που παντρεύονται με πολιτικό γάμο ζουν στην αμαρτία»
Τι είναι όμως εκείνο που στοιχίζει σε έναν θρησκευτικό γάμο; Τι είναι εκείνο το παραπάνω που θα στερήσει από τον οβολό των νεόνυμφων; Είναι η εκκλησία ή τα παραπάνω έξοδα, τα «κοσμικά» όπως τα χαρακτήρισε ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. κ Κοσμάς σε συνομιλία που είχε το «Γεγονός» μαζί του; «Με υπογραφές αγοράζονται και πωλούνται αντικείμενα, δεν ενώνονται ζωές. Ο πολιτικός γάμος δεν είναι γάμος, δεν ευλογείται ως μυστήριο και η οικογένεια δεν είναι οικογένεια. Εκείνοι που παντρεύονται με πολιτικό γάμο ζουν στην αμαρτία. Οι άρχοντες του τόπου μας είναι άξιοι αλλά το ζεύγος ενώνεται με την ευλογία του Θεού και με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος» εξηγεί ο Μητροπολίτης κ. κ Κοσμάς. Σχετικά με το οικονομικό βάρος του θέματος η θέση του Μητροπολίτου είναι πως τα έξοδα του ζευγαριού έχουν να κάνουν με κοσμικότητες, τραπέζια γάμου και άλλα παρεμφερή. «Ας έρθει σε εμένα ένα ζευγάρι που έχει πραγματικά οικονομική ανάγκη και θέλει να παντρευτεί με ευλογία Θεού και θα φροντίσω τίποτα να μην πληρώσει στην εκκλησία» δηλώνει στο «Γεγονός » ο Σεβασμιότατος.
«Ους ο Θεός συνέζευξε» λέει η εκκλησία, «ους η τσέπη διέταξε εις Δημάρχου κοινωνία» λένε από τη πλευρά τους πολλά ζευγάρια που συνεχώς επιλέγουν το Δημαρχείο για να τελέσουν τον γάμο τους. Το σίγουρο είναι πως οι θεσμοί, τα ήθη και τα έθιμα καλό είναι να μη χάνονται. Ο γάμος, με τη θρησκευτική του αξία είναι, πέρα από όσα η εκκλησία εξηγεί, κομμάτι της παράδοσής μας. Και πράγματι κανείς δεν επιβάλει δεξιώσεις και μεγάλες τελετές σε ένα νέο ζευγάρι. Οι μελλόνυμφοι, ο ιερέας και ένας μάρτυρας- κουμπάρος, θα μπορούσαν να είναι αρκετοί για ένα μυστήριο με την ευλογία του Θεού για όσους το θέλουν. Ίσως από την άλλη αν καταργούταν ο καθιερωμένος «οβολός» που δίνει το ζευγάρι στην εκκλησία για να τελέσει σε Ναό ή σε Μονή τον γάμο του να ήταν πολλοί περισσότεροι εκείνοι που θα γύριζαν και πάλι πίσω στα πατροπαράδοτα…
Ζαρκαβέλη Μαρίνα-ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΓΕΓΟΝΟΣ