Στα δίκτυα κυκλοφορεί από χτες, ως χαβαλετζίδικη αντίδραση για την τιμή που έκανε το Πανεπιστήμιο İzmir Ekonomi Üniversitesi στον πρωθυπουργό μας Αλέξη Τσίπρα, πως μόλις ο δικός μας έλαβε τις τιμές έκανε πρόταση για μια 15θήμερη κατάληψη στο ίδρυμα…
Κρυάδες από ανθρώπους κακεντρεχείς. Και να ήθελε να μεταδώσει αυτή την τεχνογνωσία στην φίλη και γείτονα Τουρκία ο πρωθυπουργός δεν θα μπορούσε στη συγκεκριμένη περίπτωση. Βλέπετε το εν λόγω πανεπιστήμιο είναι ιδιωτικό, από αυτά που απαγορεύονται στην Ελλάδα και αν κάποιος πάει να στο κλείσει ετσιθελικά για να επιβάλλει την δική του σοφία και μοναδική αλήθεια, απλά δεν μπορεί. Φωνάζεις την αστυνομία(και στην περίπτωση της Τουρκίας έρχεται η αστυνομία ακριβώς που προπαγανδίζουν κάποιοι ότι υπάρχει στην Ελλάδα και καταδυναστεύει τα πάντα…)και το θέμα λήγει με το αστικό δίκαιο πριν πάει στο ποινικό.
Δεν θα μπορούσε λοιπόν να υπάρξει κατάληψη στο συγκεκριμένο ίδρυμα και άλλωστε μια ματιά στον εξωτερικό του χώρο και μια σύγκριση με τα δικά μας «ιδρύματα»(με την ιατρική έννοια)διαλύει κάθε αμφιβολία.
Υποθετικά όμως μπορούμε να πάρουμε δύο ευχάριστα φανταστικά σενάρια και να τα δουλέψουμε λίγο στο μυαλό μας, να γελάσουμε με τα χάλια μας: το πρώτο είναι να ερχόταν ο Τσίπρας να τιμηθεί ως επίτιμος διδάκτορας στο υποθετικό ιδιωτικό πανεπιστήμιο που θα μπορούσαμε να έχουμε στο Αγρίνιο -αν ήμασταν ένα κράτος της Δύσης-και το δεύτερο να ερχόταν για την ίδια τιμή ο ίδιος άνθρωπος στο υπάρχον πανεπιστήμιο που έχουμε, πάλι στο Αγρίνιο. Για τον προβληματισμό αν ο Τσίπρας έχει την μόρφωση να είναι διδάκτωρ πολιτικής οικονομίας προκαταβολικά λέω ότι μπορεί, όπως θα μπορούσε και οποιοσδήποτε ήταν πρωθυπουργός στην Ελλάδα, αυτή την εποχή ειδικά. Άσχετα με το ποιόν του ή την κατάρτισή του, θα είχε να διδάξει σημεία και τέρατα στους νέους, σίγουρα. Στο θέμα μας, όμως.
Σενάριο νο1: Έρχεται ο Τσίπρας στο ιδιωτικό πανεπιστήμιο- που μετά από πολλές δεκαετίες επιτρέπει η κρατικολαγνεία μας να ιδρυθεί στο Αγρίνιο- για να τιμηθεί ως επίτιμος διδάκτωρ πολιτικής οικονομίας. Το κτήριο φυλάσσεται από δυνάμεις καταδρομών και πεζοναύτες. Οι δρόμοι βράζουν από διαδηλώσεις κατά της εμπορευματοποίησης της Παιδείας. Κάποιοι διαβάζουν δυνατά Μακρυγιάννη. Ακροβολισμένοι πολεμιστές κατά του Βίζενγκραντ και της Αυστροουγγαρίας είναι στις γύρω πολυκατοικίες και πετούν νεράντζια και μολότωφ με ζάχαρη. Η κοινωνία βράζει. Τα σχολεία βράζουν. Οι καθηγητές βράζουν. Η γίδα βράζει στο τσουκάλι του Λαού και ο Πατερούλης είναι από κάτω και φυσάει τη φωτιά, που θα έλεγε κι ο Ρίτσος. Η εκδήλωση αναβάλλεται για να μη χυθεί αίμα. Το πανεπιστήμιο κλείνει και παίρνει επιδότηση από το ΕΣΠΑ για να γίνει καφετέρια…
Σενάριο νο2: Έρχεται ο(ίδιος ο)Τσίπρας για να τιμηθεί στις ήδη υπάρχουσες σχολές που έχει το Αγρίνιο(πιο αληθοφανές αυτό το σενάριο, αν και δυσκολότερο να διδάξει οτιδήποτε εδώ). Και πάλι στήνεται τεράστια επιχείρηση ας πούμε χωρίς στρατό, με πιο πολύ αστυνομία, αφού δεν συγκρίνεται ένα τέτοιο σενάριο με την διαστροφή των ιδιωτικών πανεπιστημίων. Όλοι έχουν πάρει και πάλι θέσεις μάχης. Οι εδώ «φορείς» πάνε για διαμαρτυρία γιατί δεν έχει πόρους το ίδρυμα, οι της πρυτανείας γιατί δεν έχει ακόμα πακεταριστεί να φύγει. Οι φοιτητές διαμαρτύρονται για όλα. Διάφορες συλλογικότητες διαμαρτύρονται γιατί δεν είναι επαρκώς βαμμένο και καλυμμένο με αφίσες το κτήριο, σημάδι νεοφιλελευθερισμού. Κανείς δεν προτείνει κάποιο τρόπο να βρεθούν πόροι από εναλλακτικές πηγές αφού δεν έχει απευθείας το κράτος. Τελικά-ευτυχώς-και σε τούτη την περίπτωση η τελετή δεν γίνεται. Το κτήριο τελεί ήδη υπό κατάληψη από το προηγούμενο βράδυ, κανείς δεν πήρε χαμπάρι από ποιους ακριβώς, ούτε και έχει μεγάλη σημασία.
Τα φώτα της ράμπας σβήνουν. Και στις δύο περιπτώσεις ο Τσίπρας δεν λαμβάνει την τιμή. Και στις δύο περιπτώσεις κάποιοι αναφωνούν… «κερδάμε»!
Γ.Συμψηρής