“Τα ξένα συμφέροντα, οι επιδοτήσεις και οι αγροτοπατέρες εξουδετέρωσαν την αγροτική μας οικονομία”
Τα παρακάτω συγκριτικά στοιχεία (προέρχονται από την στατιστική υπηρεσία) ειναι αδιάψευστοι μάρτυρες του σοβαρού προβλήματος, σε αυτούς τους τομείς.
Φίλοι μου, πρίν τριάντα χρόνια, η ντόπια παραγωγή αγροτικών προιόντων κάλυπτε των 90% των αναγκών μας.
Σήμερα, το 70% των αναγκών μας το καλύπτουμε απο ΕΙΣΑΓΩΓΕΣ αγροτικων προιόντων. Η γη μας είναι ίδια και δεν έγινε ξαφνικά άγονη.
Η ”φασολάδα μας”, φίλοι μου είναι εισαγόμενη σε ποσοστό 60%, όταν πριν τριάντα χρόνια το ποσοστό αυτό ήταν μηδενικό.
Στην κτηνοτροφία μας, η κατάσταση δεν είναι καλύτερη. Το 40% του χοιρινου κρέατος που καταναλώνουμε είναι εισαγωγής, το 30 % του μοσχαρίσιου επίσης εισαγωγής. Δυστυχώς ακόμα και κοτόπουλα εισάγουμε.
Οκτώ [8] δισ.πληρώθηκαν στο εξωτερικό το 2011 για εισαγωγές αγροτικών προιόντων, συμφωνα με στοιχεια της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας.
Τι εφταιξε όμως ή τι φταίει ακόμα και οδηγηθήκαμε σε αυτή την κατάσταση;
Γνωρίζουμε όλοι ότι δόθηκαν στους Αγρότες πάνω απο 40 δισ ευρώ.
Οι αρμόδιες ελεγκτικές αρχές ήταν και παραμένουν ανύπαρκτες ή αδύναμες ή διαπλεκόμενες και δεν έκαναν ή δεν κάνουν έλεγχο, για το που πήγαιναν αυτά τα χρήματα. Ηδη η “τρύπα” στον ΕΛΓΑ έφθασε τα 450 εκατ. ευρώ, και ακόμα δεν έχει “ανοίξει μύτη”. Η κακή διοίκηση συνεχίζεται και η έλλειψη οράματος αλλά και διάθεσης υλοποίησης καινοτόμων ιδεών θεωρείται και αποδυκνείεται ότι είναι ανύπαρκτες.
Τα πολιτικά κόμματα, είτε ήταν στην Κυβέρνηση είτε όχι, εθελεοτυφλούσαν και συμπαρίστατο στους αγρότες που έκλειναν τους δρόμους για την καταβολή ή την αύξηση των επιδοτήσεων, και όταν κατέθεταν κάποια πρόταση, αυτό ήταν για τα μάτια, φοβούμενοι το πολιτικό κόστος και απλά συνέχιζαν να διεκδικούν τα ”ψηφαλάκια”. Το να τάχουμε με όλους καλά, δεν βοήθησε ούτε στο παρελθόν ουτε βοηθάει και τώρα την Ελλάδα. Πολιτική και πολιτικοί πρέπει να είναι εκείνοι που τα βάζουν με επιχειρήματα και τεκμηριωμένες απόψεις, με το κατεστημένο. Για αυτό εκλέγονται, για αυτό ο λαός τους δίνει την εμπιστοσύνη του, και για αυτό οφείλουν και να φαίνονται, αλλά και να είναι άξιοι της κάθε περίστασης.
Κατά καιρούς αρκετοί από τους εκπρόσωπους των Αγροτών, έπαιξαν το δικό τους παιχνίδι, παιχνίδι ατομικού συμφέροντος και μόνο, χρησιμοποιώντας τις διαμαρτυρίες των αγροτών συναδέλφων τους ως μέσο εκβιασμού. Άλλοι πέτυχαν αυτό που ήθελαν, άλλοι κατάφεραν να ικανοποιήσουν τα προσωπικά τους συμφέροντα. ”Ένας έλεγχος του πόθεν έσχες’ ‘του καθενός, θα σας πείσει για την σκληρή πραγματικότητα.
Οι συνεχείς αυξήσεις των τιμών του πετρελαίου και των λιπασμάτων επιβάρυναν το κόστος παραγωγής.
Η απασχόληση των αλλοδαπών (είτε χρειάζονταν είτε όχι) δημιούργησε καποιες γενιές τεμπέληδων αγροτων, που δεν πρόκειται να δουλέψουν τώρα, γιατί έμαθαν με τον ”αλλοδαπό εργάτη” τους.
Και η δικαιολογία των περισσοτέρων, σε όλα τα παραπάνω; ”Δεν συμφέρει” η παραγωγή.
Και να που φτάσαμε στην κρίση, μια κρίση που αγγίζει τους πάντες. Μιλάμε για ανάπτυξη και ανάπτυξη δεν βλέπουμε.
Ποιοί είναι λοιπόν εκείνοι οι γνώστες τεχνοκράτες, που θα εισηγηθούν με επιμονή και αποδείξεις στους εκάστοτε κυβερνώντες, τα σωστά πράγματα που θα φέρουν την Ελλάδα σε υγιή κατασταση. Πότε οι πολιτικοί από όλους τους χώρους, θα αναλάβουν επιτέλους ευθύνες και πρωτοβουλίες εμπράκτως, αφήνοντας τις ”φρούδες” υποσχεσεις στην άκρη.