Οι δύσκολοι καιροί απαιτούν νέα πολιτικά σκεπτικά για την τελική επιλογή της ερχόμενης Κυριακής.Πολύ μακριά από debate..
Επειδή λοιδορήθηκε, κατατετμήθηκε και οικειοποιήθηκε ala card το προοδευτικό με εύλογες δικαιολογίες και ωραιοποιημένο λεξιλόγιο, μήπως πρέπει να δούμε ποιο είναι το συντηρητικό στην προεκλογική Ελλάδα του 2015.
Και όταν λέμε συντηρητικό, εννοούμε εκείνο που κατά τον γράφοντα πρέπει να λειτουργήσει αφαιρετικά σε θολό εκλογικό τοπίο, για να γίνει η όποια τελική επιλογή ψήφου την ερχόμενη Κυριακή.
Το συντηρητικό του 2015 απροκάλυπτα ή συγκαλειμμένα περιέχει τα εξής:
– Λατρεία στην ιδιωτική πρωτοβουλία χωρίς ξεκάθαρο οδικό χάρτη αντισταθμιστικού οικονομικού όφελους για το κράτος, μακροπρόθεσμου και ( ακόμα χειρότερα) ούτε καν βραχυπρόθεσμου.
– Πολιτικό προσωπικό που δεν έχει προσομοιωθεί σε καμία κατάσταση εργασίας ή παραγωγής εκούσια ( μεγάλο σφάλμα σε αυτή την περίπτωση). Αν κάποιος δεν ζήσει “από μέσα” μια κατάσταση, πως θα την αντιμετωπίσει; Η πόσο μάλλον πως θα την ξαναστήσει;
– Δογματισμούς του τύπου ” Για όλα φταίνει οι Ευρωπαίοι” αλλά και δογματισμούς αυτοτιμωρίας του τύπου ” Για όλα φταίμε εμείς”
-Εμμονή με το παρελθόν και όχι διαχείριση της μνήμης και σύνδεση της με το σήμερα.
– Υποβάθμιση του κόστους εργασίας. Αυτό μπορεί να γίνει είτε με υπερεξουσίες σε εργοδότες χωρίς να λογοδοτούν πουθενά είτε με κοινωνικό προκάλυμμα όπως Προώθηση του εθελοντισμού στην εργασία χωρίς φιλτράρισμα της ποιότητας τους και αυτών που πραγματικά έχουν ανάγκη για δωρεάν παροχές υπηρεσιών.
Τα παραπάνω μπορεί κανείς να τα βρει σε όλους τους πολιτικούς χώρους, είτε λιγότερο είτε περισσότερο. Αυτός θα κρίνει.
Καλή ψήφο
Άγριος