Eσύ, δεν μπορούσες λέει να χάσεις το μεροκάματο και δεν απήργησες
Τι τους δίδαξες τελικά;
Πέρασες όλη τη βδομάδα ψάχνοντας πανικόβλητος λίγο χρόνο μεταξύ μαθήματος, απουσιών, myschool, πρωτοκόλλου, αυτοαξιολόγησης και εφημεριών, για να ετοιμάσεις τη γιορτή της 25ης Μαρτίου. Και τα κατάφερες, γιατί είσαι «άξιος» καθηγητής. Και δίδαξες στους μαθητές σου:
«Ως πότε παλληκάρια, θα ζούμε στα στενά,
μονάχοι σαν λιοντάρια, στες ράχες στα βουνά;
Κάλλιο είναι μιας ώρας ελεύθερη ζωή,
παρά σαράντα χρόνους, σκλαβιά και φυλακή…
…Να χάνωμεν αδέλφια, πατρίδα και γονείς,
τους φίλους, τα παιδιά μας, κι όλους τους συγγενείς;
…Τι σ’ ωφελεί αν ζήσεις, και είσαι στη σκλαβιά;
στοχάσου πως σε ψένουν, καθ’ ώραν στην φωτιά.
Βεζύρης, δραγουμάνος, αφέντης κι αν σταθείς
ο τύραννος αδίκως σε κάμνει να χαθείς.
…Δουλεύεις όλη ημέρα, σε ό,τι κι αν σε πει,
κι αυτός πασχίζει πάλιν, το αίμα σου να πιει.
…Πως οι προπάτορές μας, ορμούσαν σαν θεριά,
για την ελευθερία, πηδούσαν στη φωτιά.
…Με μια καρδιά όλοι, μια γνώμη, μια ψυχή,
χτυπάτε του τυράννου, την ρίζα να χαθεί.
…Ο κόσμος να γλιτώσει, απ’ αύτην την πληγή,
κι ελεύθεροι να ζώμεν, αδέλφια εις την γη.»
Την ίδια ώρα, απέλυαν τους συναδέλφους σου,
αφού πρώτα απέλυσαν φίλους και συγγενείς σου από κάθε κλάδο, ιδιωτικού και δημοσίου,
αφού πρώτα σου κόψαν τους μισθούς, σου αύξησαν το ωράριο, σε φακέλωσαν, σε συκοφάντησαν, σε εξεφτέλισαν, αλλά εσύ, δεν μπορούσες λέει να χάσεις το μεροκάματο και δεν απήργησες.
Αλλά είσαι άξιος δάσκαλος γιατί δίδαξες το Θούριο και περιμένεις αυτό να καταγραφεί στην αξιολόγησή σου.
Ε, λοιπόν δεν είσαι άξιος «συνάδελφε», για πολλούς λόγους, μα πάνω από όλα γιατί δεν ξέρεις να διδάσκεις! Στο δείκτη για τις παιδαγωγικές και διδακτικές σου ικανότητες να βάλεις και την άγνοια της βιωματικής μεθόδου διδασκαλίας. Διδάσκεις το Θούριο στα λόγια, μα στην πράξη σε βλέπουν οι μαθητές σου να λιγοψυχείς για ένα μεροκάματο.
Τι τους δίδαξες τελικά;
Αναρωτήσου και αυτοαξιολογήσου δάσκαλε…
Stella Manousogiorgaki
www.alfavita.gr/
2 Σχόλια
ΓΙ’ αυτό το μεροκάματο κυρία μου νομίζεις πως δεν απεργούν σήμερα οι καθηγητές και δάσκαλοι; Και πριν την οικονομική κρίση απεργούσαν; Και στο δικό μου κλάδο (δεν είμαι εκπαιδευτικός) η συμμετοχή στις απεργίες την τελευταία δεκαετία κυμαίνεται από 10% – 20%, όταν τα παλιότερα χρόνια θυμάμαι να έφτανε στο 90% και περισσότερο! Και η πλατεία ήταν γεμάτη κι όχι όπως τώρα με 10 άτομα! Φταίει ο ωχαδερφισμός πιστεύω. Αν κερδίσουμε κάτι, σου λένε, θα το κερδίσουμε όλοι! Ας κάνουν οι άλλοι απεργία! Έτσι σκέπτονταν και πριν την οικονομική κρίση οι απεργοσπάστες. Κλειστήκαμε στον εαυτό μας και δε μας ενδιέφερε το σύνολο. Αν παραμέναμε αγωνιστές όπως παλιά, δε θα μας είχαν τώρα κάτω να μας πατάνε! Ειδικά οι εκπαιδευτικοί δίνουν εξετάσεις και στους μαθητές τους, αλλά που να το καταλάβουν. Δούλοι και Ραγιάδες για πάντα!
Η κ. Μανουσογιωργάκη, δεν ξέρει ή δεν θυμάται, άλλους παλιότερους συνδικαλισταράδες (ΟΛΜΕ,ΕΛΜΕ) που έγιναν βουλευτές, υπουργοί, διόρισαν τά παιδιά τους στο δημόσιο, δεν μπήκαν ποτέ σε αίθουσα, πέρασαν τον εργασιακό τους βίο λούφα και παραλλαγή, ρήμαξαν τα ταμεία αλληλοβοήθεια των ΕΛΜΕ – απεργώντας στα σίγουρα – όταν τα “κορόϊδα” δεν σκέφτοταν κάν τα μεροκάματα. Έτσι εξευτέλισαν την έννοια του συνδικαλιστή και συνεχίζουν να το κάνουν, ρίχνοντας λάσπη με τον κουβά όπου φτάνουν. Δεν έχουν πάρει πρέφα ότι τους σιχάθηκε όλος ο κόσμος, η έννοια του συνδικαλιστή έχει γίνει συνώνυμη με του βολεψάκια. Δεν εξηγείται διαφορετικά το μένος κατά συναδέλφων της, αλλά δεν αναρωτιούνται και για τα ποσοστά συμετοχής(10-15%) στις απεργίες που εξαγγέλλουν από τα κομματικά γραφεία τους. Άν κ. Μανουσογιωργάκη υπήρχε αξιολόγηση από το 1982, σήμερα πολλοί, θα ήταν στη θέση τους και ο κλάδος σας θα είχε πολύ μεγαλύτερη κοινωνική αποδοχή από αυτή που έχει σήμερα……