Ο πιο σκληρός και άτεγκτος κριτής της κυβέρνησης εδώ και καμιά 15αριά μέρες δεν είναι ούτε ο Λαφαζάνης, ούτε ο Καμμένος, ούτε ο Παφίλης. Είναι, με διαφορά, ο Θάνος ο Μωραΐτης. By far, που λένε.
Αυτό το “να μη ζήσουμε ξανά τον αντιμνημονιακό Σαμαρά” που είπε πρέπει να είναι κουβέντα χωρίς όμοιά της σε σκληρότητα. Όχι, λάθος. Εξίσου σκληρή είναι η κουβέντα “όταν με ρωτάνε οι ψηφοφόροι μας(σ.σ. αισιοδοξία διακρίνω)για το αν θα ξανασυνεργαστούμε με τη Ν.Δ. τους λέω όχι”! Πρόκειται για τη δήλωση-ονείρωξη του κάθε στελέχους της ΔΗΜ.ΑΡ πριν μερικούς μήνες. Όχι τώρα. Γιατί τώρα αντίστοιχα η ΔΗΜ.ΑΡ τα σκληρά λόγια τα κρατάει για τον ΣΥΡΙΖΑ από τον οποίο σπεύδει να κρατήσει αποστάσεις, χαρακτηρίζοντάς τον “εθνολαϊκό”. Καλά που δεν τον λέει λαϊκοπόπ δηλαδή…
Η εξήγηση λένε ότι είναι απλή: και οι δύο χώροι, και οι ειδικά οι πιο νέοι τους, θέλουν να ηγηθούν της “Ελιάς” ή όπως αλλιώς θα λέγεται η νέα κεντροαριστερά(π.χ. “Ντομάτα”). Για να το κάνουν αυτό οι του ΠΑΣΟΚ πρέπει να ξεκόψουν από τη ΝΔ και να αποδομήσουν το Βενιζέλο, γι’ αυτό και του ανεβάζουν την πίεση. Αλλά για να το κάνουν αυτό οι της ΔΗΜ.ΑΡ πρέπει να αποστασιοποιηθούν από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Το ερώτημα είναι πως στα κομμάτια οι πρώτοι είναι στην κυβέρνηση και οι δεύτεροι κάνουν καθυστερήσεις ενώ ψηφίζονται νόμοι που εν ολίγοις λένε ότι οι εφοπλιστές, πλέον, μπορούν να βάζουν από έξω συνάλλαγμα και να το μετατρέπουν σε μέρισμα άλλων εταιριών συμφερόντων τους!
Τα ίδια και οι Καραμανλικοί ή η αντι-Σαμαρική πλευρά της ΝΔ. Ο Καραμανλής αποδομήθηκε σαν τεμπέλης ή ανάξιος (και άλλα πολλά) αλλά λαμόγιο δεν τον είπε κανείς. Παρόλα ταύτα επιμένει να μην μιλάει αφήνοντας πιστούς σε αυτόν βουλευτές τσακώνονται με τον Μπαλτάκο και το Λαζαρίδη. Κι εδώ όμως είναι ανεξήγητο πως τέτοιες χαώδεις διαφορές δεν γίνονται μομφή για την κυβέρνηση.
Την ίδια ώρα και εν μέσω καταιγίδας φόρων η αξιωματική αντιπολίτευση δεν είναι στα κάγκελα για εκλογές εδώ και τώρα.Εκεί που πέφτει το οικοδόμημα φαίνεται να παίρνει χρόνο “αβάτζο”…
Η εξήγηση ίσως να είναι η πιο απλή όλων: Να ευνοούνται όλοι μαζί και να περνούν το χρόνο σε μια κατάσταση πολύ λιγότερο ανώμαλη από παλιά, χωρίς τον κίνδυνο της χρεοκοπίας. Και να περιμένουν να πέσει το ώριμο φρούτο, εκεί κατά τον Ιούνιο, αφού έχει πάρει όλες τις αποφάσεις που οι ίδιοι δεν θα τολμούσαν (πολλές μάλιστα παντελώς λάθος). Κάτι σαν μια ιδανική κατάσταση για καθυστέρηση των αλλαγών που μπορεί να πονέσουν δηλαδή…
Υ.Γ. Είναι απίστευτο αλλά η κουβέντα γύρισε πάλι στο τι φυλή είναι οι φυσικοί γονείς της μικρής Μαρίας και όχι αν οι θετοί της την χρησιμοποιούσαν για να τσεπώνουν επιδόματα με πλαστές μερίδες και διπλές ταυτότητες. Πάλι “στρίβειν δια του ρατσισμού” δηλαδή…
Γ.Σ.