Πρόκειται για μια είδηση που μας αφορά όλους ανεξάρτητα που ζούμε. Έφαγε λοιπόν δέκα μήνες φυλακή με αναστολή ο Φίλιππος Λοΐζος, ο δημιουργός του «γέροντος Παστίτσιου» για καθύβριση θρησκεύματος. Το δικαστήριο δηλαδή βρήκε την ελληνική απλή λύση και να καταδικαστεί αλλά και να μην ξεφτιλιστεί παγκοσμίως βάζοντάς τον μέσα. Πρόκειται για άλλη μια εφεύρεση όπως είναι οι «βαριές καμπάνες» και τα εφτάκις ισόβια που γίνονται 12 χρόνια…
Στην προκειμένη περίπτωση όμως υπάρχει και βαθύτερα θέματα. Εκείνο της ελευθερίας της έκφρασης αλλά και των μηχανισμών μιας βαριάς βιομηχανίας θαυμάτων και τουρισμού που δεν μπορεί να αφήνει εμπόδια μπροστά της.
Για το θέμα της έκφρασης τα πράγματα είναι απλά: Δεν υπάρχει στην Ελλάδα. Και για να υπάρξει χρειάζεται αλλαγή του Συντάγματος αλλά και ένας κώδικας αυστηρής δεοντολογίας που θα θωρακίζει τους δημοσιογράφους ώστε να έχουν νομιμοποίηση μετά να μιλήσουν για έκφραση χωρίς δεσμεύσεις. Όταν η απίθανη ΕΣΗΕΑ κυνηγά τα μέλη της μη τυχόν και κάνουν καμιά διαφήμιση αλλά παίρνει λεφτά από τις διαφημίσεις στην επαρχία για το ταμείο της που είναι μονίμως στην εξαίρεση, τότε ποιος νομιμοποιείται να ορθώσει ανάστημα απέναντι σε ένα τεράστιο θέμα που είναι αν δικαιούσαι π.χ. να κάνεις πλάκα με τη θρησκεία; Προς το παρόν όλοι βλέπουν βλοσυρούς αρχηγούς κομμάτων να ακούν ευλαβικά Πατριάρχες…
Το άλλο θέμα όμως είναι ότι με βάση τα λόγια ενός μοναχού που έχει πεθάνει εδώ και 20 χρόνια- και που ο λόγος του για άλλους λαούς κάθε άλλο παρά αγάπης ήταν- υπάρχει κίνητρο για χιλιάδες επισκέψεις θρησκευτικού τουρισμού. Για χιλιάδες βιβλία με θαύματα. Για μια βιομηχανία ευπιστίας που μεταφράζεται σε προφητείες, αναμνηστικά, εκδόσεις, αλλά και μια βαριά σκιά πάνω στην πολιτική με εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες να περιμένουν τους Ρώσους να πάρουν την Κωνσταντινούπολη και να μας την προσφέρουν.
Ο «Παστίτσιος» έκανε το εξής απλό: Κυκλοφόρησε ένα «θαύμα» του γέροντα Παΐσιου από το μπλογκ του και είδε όλη αυτή τη γνωστή διαδικασία να συμβαίνει. Σε λίγες ώρες δεκάδες «σοβαρά» και ασόβαρα site έπαιζαν το υποτιθέμενο θαύμα σαν απόδειξη της χάρης του γέροντα(που δεν ζει εδώ και δυο δεκαετίες θυμίζω).
Ήταν βαρύ το πλήγμα. Και όχι μόνο για τη βιομηχανία ελπίδας που δρα γύρω από την Εκκλησία, ούτε μόνο για τη γελοιότητα της δημοσιογραφίας. Αλλά και για την ψυχολογία εκατοντάδων χιλιάδων συνομωσιολόγων, μουτζαχεντίν και υπερπατριωτών που στελεχώνουν τον λαϊκισμό εκ δεξιών.
Κάπως σαν την αγιοσύνη των μαρτύρων και των ηρώων του σοσιαλισμού από την απέναντι πλευρά…
Γ.Σ.
2 Σχόλια
Βαθιά κι “επικίνδυνη” ανάλυση κάνεις Γ.Σ. Δε φοβάσαι? Εμένα, πάντως, γι’ αυτό μου αρέσεις!
ΜΗΝ ΜΠΛΕΚΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΡΑΣΟΦΟΡΟΥΣ – ΠΡΟΦΗΤΕΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΛΑΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ