Ήταν η περίοδος των «παχιών αγελάδων». Λίγα χρόνια πριν είχε πραγματοποιηθεί το πιο φιλόδοξο πρόγραμμα-θέσμιση από την μεταπολίτευση, το οποίο έφερε το κωδικό όνομα «Καποδίστριας» και οι νεοσύστατοι τότε Δήμοι εκμεταλλευόμενοι τους υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης το χρηματοδοτικό πρόγραμμα Ε.Π.Τ.Α. και το πλουσιοπάροχο Γ’ Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης γέμισαν την χώρα με «πολυτελή» Δημαρχεία με στόχο την αναβάθμιση της λειτουργικότητας των υπηρεσιών τους, φιλοδοξία καθ’ όλα θεμιτή και σεβαστή.
Κείμενο | Ρεπορτάζ: Λευτέρης Τηλιγάδας
Εκείνη την περίοδο, το έτος 1999 για την ακρίβεια, η τότε δημοτική Αρχή με απόφαση του δημοτικού συμβουλίου του «Καποδιστριακού» Δήμου Αγρινίου με μια από τις πιο σημαντικές αποφάσεις τις προκήρυξε ένα πανελλήνιο αρχιτεκτονικό διαγωνισμό για την κατασκευή ενός νέου δημαρχιακού μεγάρου στο οικοδομικό τετράγωνο που σήμερα βρίσκεται το ανοικτό δημοτικό πάρκινγκ των πρώην σφαγείων.
Ο διαγωνισμός αυτός έγινε και η μελέτη που προκρίθηκε ήταν αυτή του γραφείου αρχιτεκτονικών μελετών του κ. Διονυσίου Βλασόπουλου και των συνεργατών του, η οποία αν αποπληρωνόταν εκείνη την εποχή θα κόστιζε στον Δήμο 250.000 ευρώ. Αξίζει εδώ να αναφέρουμε ότι η υλοποίηση εκείνης της μελέτης κοστολογούνταν εκείνη την εποχή στο 8.334.556,13 ευρώ.
Τα χρήματα όμως δεν αποπληρώθηκαν, για το λόγο ότι στο συγκεκριμένο γραφείο ανατέθηκε η επέκταση της με την δημιουργία ενός δεύτερου υπογείου ορόφου, με αποτέλεσμα το τελικό της κόστος μαζί με το σύνολο των συνοδών μελετών που απαιτούσε η κατασκευή του έργου να αγγίξει το καθόλου ευκαταφρόνητο ακόμη και για εκείνη την ύψος των 900.000 ευρώ περίπου. Ταυτόχρονα το κόστος της τελικής υλοποίησης της μελέτης εκτοξεύτηκε στα 12.000.000 περίπου ευρώ.
Όπως εύκολα μπορεί να αντιληφθεί κανείς, ένα τέτοιο έργο, με αυτό τον προϋπολογισμό, όχι μόνο σήμερα δεν θα μπορέσει να υλοποιηθεί αλλά ούτε εκείνη την εποχή, αφού παρά την ροή χρημάτων, η οποία όπως γράψαμε και παραπάνω άλλαζε την όψη της πόλης, ακόμα και στην περίπτωση που αυτή θα ήταν εφικτή, θα δέσμευε ένα εξαιρετικά μεγάλο κεφάλαιο σε ένα και μόνο οικοδομικό τετράγωνο.
Η δυσκολία της εξεύρεσης των χρημάτων τα επόμενα χρόνια δεν οδήγησε μόνο την δημοτική αρχή να επόμενη Δημοτική αρχή του Παύλου Μοσχολιού να αλλάξει τους σχεδιασμούς, αλλά ενέπλεξε τον Δήμο και σε έναν εκ των προτέρων χαμένο δικαστικό αγώνα για τα συμφέροντα της πόλης με το μελετητικό γραφείο, ο οποίος προ ολίγων μηνών με την απόφαση του αρμοδίου εφετείου χάθηκε για δεύτερη φορά.
Σύμφωνα με πληροφορίες της εφημερίδας «Σ» την προηγούμενη εβδομάδα οι εκπρόσωποι των μελετητών επισκέφθηκαν τον Δήμαρχο της πόλης σε μια προσπάθεια εξεύρεσης κάποιας λύσης πριν τα πράγματα οδηγούν στα μη περαιτέρω και πραγματικά το πρόβλημα όπως εύκολα μπορείτε να αντιληφθείτε είναι πολύ μεγάλο, ιδιαίτερα σε μια περίοδο που οι «κρουνοί» της χρηματοδότησης της τοπικής αυτοδιοίκησης, όπως αναφέραμε και πιο πάνω από «κρουνοί» δεν έχουν μετατραπεί απλά σε «βρυσούλες», αλλά τείνουν να προσομοιάσουν, αν δεν έχουν μετατραπεί ήδη, σε «σταγονόμετρο».
Είναι σίγουρο ότι ο Δήμος Αγρινίου με διάφορα νομικά εργαλεία μπορεί να κερδίσει κι άλλο χρόνο για να αποφύγει σήμερα την αποπληρωμή του χρέους του. Το ζήτημα όμως δεν είναι αυτό. Το μεγάλο θέμα είναι ότι σήμερα που οι ανάγκες του νέου «Καλλικρατικού» Δήμου έχουν διογκωθεί υπέρ το δέον, το να δοθούν όλα αυτά τα χρήματα για ένα έργο το οποίο μάλιστα δεν θα υλοποιηθεί ποτέ, ξεπερνάει τα όρια του τραγικού.
EΦΗΜΕΡΙΔΑ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ