Ο Ελληνοτουρκικός πόλεμος του 1897 είχε ατυχές αποτέλεσμα για τη χώρα μας. Ο Ελληνικός στρατός απροετοίμαστος δεν κατάφερε να πετύχει τους στόχους της Μεγάλης Ιδέας και υποχωρούσε. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να υπάρχουν φήμες για το ποιες δυνατότητες είχαν οι Τούρκοι να προελάσουν.
Σε κάποια φάση οι Τούρκοι είχαν προωθηθεί στο μέτωπο της Ηπείρου προς νότια. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να υπάρχει ανησυχία στον άμαχο πληθυσμό ειδικά των παραμεθόριων περιοχών όπως το Αγρίνιο. Αυτό εκμεταλλεύτηκε ένας φαρσέρ της εποχής, ο οποίος είχε καταναλώσει βέβαια αρκετό κρασί πιο πριν. Όπως μας μεταφέρει ο Ε. Παπαστράτος στο βιβλίο ” Η δουλειά και ο κόπος της” ο “Μήτσος της Λύταινας” (σ.σ. έτσι έλεγαν τον φαρσέρ) πιάστηκε σε καυγά μεθυσμένος το απόγευμα. Πάνω στο θυμό του άρχισε να πυροβολεί. Μαζί του ήταν και ένας άλλος γνωστός αγρινιώτης τερατολόγος που άρχισε να τρέχει μέσα στην αγορά φωνάζοντας “Τούρκοι!Τούρκοι!” Βλέπω χιλιάδες φέσια να έρχονται. Έρχονται Κιρκάσιοι και σφάζουν” Σημειωτέον ότι οι Κιρκάσιοι, γνωστοί αλλιώς ως τσεκέζοι αποτελούσαν το 1/4 του τότε τούρκικου στρατού. Προέρχονταν από τον Καύκασο και επιδίδονταν σε ληστείες και κάθε λογής βιαιοπραγίες.
Στο άκουσμα αυτών των φημών όλος ο κόσμος το έβαλε στα πόδια και άρχισαν να τρέχουν όλοι έξω από την πόλη. Άλλωστε από την πόλη έλειπε ο μάχιμος πληθυσμός, διότι βρίσκονταν στην Αμφιλοχία και στις πρώτες γραμμές του μετώπου. Έκλεισαν όλοι τα μαγαζιά, μάζευαν τα πράγματά τους και έπιασαν τις ράχες. Από εκεί έβλεπαν την πόλη από ψηλά και περίμεναν να περάσει ο κίνδυνος. Αντί όμως για…Κιρκάσιους ληστές ο ένας εκ των φαρσέρ ήταν στο τσακίρ κέφι και πυροβολούσε. Και έτσι γύρισαν όλοι πίσω το σούρουπο διηγώντας ο καθένας τι είχε πάθει!
Με πληροφορίες από:
Ε. Παπαστράτου, Η δουλειά και ο κόπος της. ΑΘήνα: 1995.