Στον παραπάνω χάρτη βλέπετε με αριθμητική σειρά την ανατροπή καθεστώτων ( εντός η εκτός εισαγωγικών) από το 2008 και μετά. Ευάλωτα αποδείχθηκαν τα βορειοαφρικανικά της Τυνησίας, Αιγύπτου και Λιβυής ( αναφέρονται με αριθμητική σειρά).
Όλως τυχαίως πάλι σε χώρες στα όρια της Ευρασίας επαναστάσεις ξεκίνησαν με αβέβαιο αποτέλεσμα : Συρία ( το πιο αιματηρό), Ιράν ( δεν πρόλαβε καν) , Αφγανιστάν ( εκεί δεν βγαίνει άκρη), Τουρκία ( Ο Ερντογκάν βαστά και αυτός) και πρόσφατα Ουκρανία. Α..είναι και η Γεωργία του 2008 με το φιάσκο της ένοπλης σύγκρουσης. Παρεμπιπτόντως τα φιάσκα και τα ερωτηματικά αναφέρονται με Χ και με ?
Χωρίς λοιπόν να έχουμε ιδιαίτερες γνώσεις στρατιωτικής ιστορίας ο χάρτης βγάζει μάτια για το ποιος είναι ο αντίπαλος. Όλα για τον περιορισμό της Ρωσίας για να καταφύγουμε σε μια χονδροειδής αν θέλετε ή απλοϊκή ανάλυση.
Εδώ ( για να προλάβουμε τους βιαστικούς) δεν αγιοποιούμε καμιά Ρωσία. Ο λόγος είναι ότι πέραν φιλικών συναισθημάτων ουδέποτε μας βοήθησε μέχρι τέλους. Και θυμίζουμε ως ένα παράδειγμα (για να ανατρέξουμε σε αποφορτισμένες ιδεολογικά εποχές της Ελληνικής-Τοπικής Ιστορίας) τα “κόκκαλα των Γριβαίων” τον 18ο αιώνα ( ως αχνή ιστορική μνήμη και ως τοποθεσία κοντά στο σημερινό Αγρίνιο) και πως οι Ορλώφ άφησαν στο έλεος των Οθωμανών τους Έλληνες και ντόπιους όταν τα πράγματα ήρθαν δύσκολα για αυτούς.
Πέρα από τις αποστάσεις που κρατιούνται ας δούμε τι έκαναν οι Γερμανοί 70 χρόνια πριν: Φτάσαν μέχρι την Κριμαία αλλά νερό δεν ήπιαν. Επίσης ο πιο ικανός στρατηγός τους ( Ρόμελ) πήγε να κάνει με τη φυσική του παρουσία ότι έγινε στα Αραβικά κράτη 70 χρόνια αργότερα με όχημα τους ίδιους τους λαούς. Μάλλον κανένας από τους δυο δεν τα κατάφερε και η ίδια η ιστορία θα φανεί ιδιαίτερα σκληρή μαζή τους…
Άγριος