Πολύς λόγος γίνεται για τις επόμενες μέρες των εκλογών για τον τόπο μας.
Επί το πλείστον εστιάζεται σε επίπεδο πάντα πολιτικού λόγου στην εκτροπή του Αχελώου.
Από κεί και πέρα..
Τι θα γίνει; Τι σκοπό έχουν τα δύο μεγάλα κόμματα ως προς την ίδρυση του Εφετείου, το οποίο “κόλλησε” λίγο πριν φτάσει προς υπογραφή;
Με το πανεπιστήμιο; Υφίσταται πια πανεπιστήμιο Δυτικής Ελλάδας στα χαρτιά τουλάχιστον, αλλά λείπουν οι προγραμματικές δηλώσεις σχετικά με την συνέχιση και την μετεξέλιξη του. Για την ώρα οι σχολές περιμένουν τους νέους φοιτητές να εγγραφούν. Όσο για τους τελειόφοιτους: Έχουν την επιλογή να γράφει το πτυχίο τους “Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων η Δυτικής Ελλάδος”. Δίλημμα ίσως όχι με ιδιαίτερα εργασιακά αντικρίσματα, καθώς στον εργασιακό βίο το κάθε άτομο επιστρατεύει σύσσωμα τα δικά του χαρακτηριστικά, γνωστικά και ευρύτερα προσωπικά και όχι κατ’ ανάγκη τους τίτλους του.
Νεκρή περίοδος και για το πανεπιστήμιο.
Τα παραπάνω ζητήματα όμως είναι τα πιο ασήμαντα ίσως για την ουσιαστική ανάπτυξη του τόπου, ο οποίος έχει προικιστεί με ανεξάντλητες φυσικές ομορφιές. Τι γίνεται με αυτές;
Νέες μορφές ενέργειας βρίσκονται σχετικά σε πρώιμο στάδιο. Αυτό συμβαδίζει με την αντίστοιχη ανάπτυξη στο τομέα αυτό στην Ελλάδα γενικότερα.
Η βιομηχανία και η βιοτεχνία περνά μια παγκόσμια κρίση. Άρα και στο τόπο μας καλείται στο πλαίσιο αυτό να “συγκρατήσει τις δυνάμεις της”.
Μεγάλο στοίχημα ο τουρισμός: Επενδύσεις γίνονται , μερικές τολμηρές αλλά μεμονωμένα, μεγαλύτερο άλλοθι η υποδομή. Έργα γίνονται το τελευταίο καιρό. Κατά πόσον όμως αυτά συμπίπτουν με τολμηρές μελλοντικές προοπτικές η με πρόσκαιρες λύσεις για την καθημερινή ζωή των Αιτωλοακαρνάνων;
Μεγάλη έλλειψη οι τολμηρές επενδύσεις; Ας μην περιοριστούμε στον τουρισμό αλλά και σε άλλους τομείς της οικονομίας όπως η γεωργία η κτηνοτροφία; Σπουδαιότερος λόγος; Η έλλειψη επενδυτών. Πολλούς από αυτούς δε επικαλούνται έλλειψη εργατικού δυναμικού, το οποίο θα δουλέψει μακροχρόνια -και εκούσια-στις επιχειρήσεις τους. “Στρατηγοί” υπάρχουν πολλοί, “στρατιώτες” όμως λείπουν αρκετά. κατά την εκδοχή μερικών..
Έχοντας υπόψιν όλα τα παραπάνω, ας μην αναμένουμε ότι θα αλλάξουν ( αν αλλάξουν) τα πάντα την 4η Οκτωβρίου. Και αυτό γιατί οποιοσδήποτε κρατικός μηχανισμός δεν μπορεί να δώσει λύσεις σε όλα τα παραπάνω μέσα σε μία μέρα. Αν κάτι μπορεί να κάνει, αυτό είναι να δώσει κάποιες ευκαιρίες περισσότερες. Και αυτές -αν δοθούν- θα είναι χωρίς αντίκρυσμα αν πρωτίστως οι παραγωγικές δυνάμεις του τόπου η οι έχοντες την διάθεση αυτή δεν πάρουν σε ιδιώτικο επίπεδο την πρωτοβουλία και τις αξιοποιήσουν. Αλλιώς είναι ίσως αφελές να αναμένουμε θέσεις χρηματοδοτούμενες εις αεί από ευρωπαικά κονδύλια να αναπτύξουν τον τόπο μας. Κάποια στιγμή θα στερέψουν. Και δεν θα υπάρχει επόμενη μέρα, αν οι επιδοτήσεις δεν εκληφθούν ως κίνητρα, αλλά ως μόνιμες λύσεις ( άκρως λαθεμένα).
Συμπέρασμα; Η 4η Οκτωβρίου δεν είναι η “Δευτέρα παρουσία” στην ανάπτυξη του νομού μας. Από κεί και πέρα σαφώς είναι προσωπικό ζήτημα για τον καθένα μας ποια κόμματα η πoια προσωπα μπορούν να της δώσουν περισσότερη ώθηση..
Επί το πλείστον εστιάζεται σε επίπεδο πάντα πολιτικού λόγου στην εκτροπή του Αχελώου.
Από κεί και πέρα..
Τι θα γίνει; Τι σκοπό έχουν τα δύο μεγάλα κόμματα ως προς την ίδρυση του Εφετείου, το οποίο “κόλλησε” λίγο πριν φτάσει προς υπογραφή;
Με το πανεπιστήμιο; Υφίσταται πια πανεπιστήμιο Δυτικής Ελλάδας στα χαρτιά τουλάχιστον, αλλά λείπουν οι προγραμματικές δηλώσεις σχετικά με την συνέχιση και την μετεξέλιξη του. Για την ώρα οι σχολές περιμένουν τους νέους φοιτητές να εγγραφούν. Όσο για τους τελειόφοιτους: Έχουν την επιλογή να γράφει το πτυχίο τους “Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων η Δυτικής Ελλάδος”. Δίλημμα ίσως όχι με ιδιαίτερα εργασιακά αντικρίσματα, καθώς στον εργασιακό βίο το κάθε άτομο επιστρατεύει σύσσωμα τα δικά του χαρακτηριστικά, γνωστικά και ευρύτερα προσωπικά και όχι κατ’ ανάγκη τους τίτλους του.
Νεκρή περίοδος και για το πανεπιστήμιο.
Τα παραπάνω ζητήματα όμως είναι τα πιο ασήμαντα ίσως για την ουσιαστική ανάπτυξη του τόπου, ο οποίος έχει προικιστεί με ανεξάντλητες φυσικές ομορφιές. Τι γίνεται με αυτές;
Νέες μορφές ενέργειας βρίσκονται σχετικά σε πρώιμο στάδιο. Αυτό συμβαδίζει με την αντίστοιχη ανάπτυξη στο τομέα αυτό στην Ελλάδα γενικότερα.
Η βιομηχανία και η βιοτεχνία περνά μια παγκόσμια κρίση. Άρα και στο τόπο μας καλείται στο πλαίσιο αυτό να “συγκρατήσει τις δυνάμεις της”.
Μεγάλο στοίχημα ο τουρισμός: Επενδύσεις γίνονται , μερικές τολμηρές αλλά μεμονωμένα, μεγαλύτερο άλλοθι η υποδομή. Έργα γίνονται το τελευταίο καιρό. Κατά πόσον όμως αυτά συμπίπτουν με τολμηρές μελλοντικές προοπτικές η με πρόσκαιρες λύσεις για την καθημερινή ζωή των Αιτωλοακαρνάνων;
Μεγάλη έλλειψη οι τολμηρές επενδύσεις; Ας μην περιοριστούμε στον τουρισμό αλλά και σε άλλους τομείς της οικονομίας όπως η γεωργία η κτηνοτροφία; Σπουδαιότερος λόγος; Η έλλειψη επενδυτών. Πολλούς από αυτούς δε επικαλούνται έλλειψη εργατικού δυναμικού, το οποίο θα δουλέψει μακροχρόνια -και εκούσια-στις επιχειρήσεις τους. “Στρατηγοί” υπάρχουν πολλοί, “στρατιώτες” όμως λείπουν αρκετά. κατά την εκδοχή μερικών..
Έχοντας υπόψιν όλα τα παραπάνω, ας μην αναμένουμε ότι θα αλλάξουν ( αν αλλάξουν) τα πάντα την 4η Οκτωβρίου. Και αυτό γιατί οποιοσδήποτε κρατικός μηχανισμός δεν μπορεί να δώσει λύσεις σε όλα τα παραπάνω μέσα σε μία μέρα. Αν κάτι μπορεί να κάνει, αυτό είναι να δώσει κάποιες ευκαιρίες περισσότερες. Και αυτές -αν δοθούν- θα είναι χωρίς αντίκρυσμα αν πρωτίστως οι παραγωγικές δυνάμεις του τόπου η οι έχοντες την διάθεση αυτή δεν πάρουν σε ιδιώτικο επίπεδο την πρωτοβουλία και τις αξιοποιήσουν. Αλλιώς είναι ίσως αφελές να αναμένουμε θέσεις χρηματοδοτούμενες εις αεί από ευρωπαικά κονδύλια να αναπτύξουν τον τόπο μας. Κάποια στιγμή θα στερέψουν. Και δεν θα υπάρχει επόμενη μέρα, αν οι επιδοτήσεις δεν εκληφθούν ως κίνητρα, αλλά ως μόνιμες λύσεις ( άκρως λαθεμένα).
Συμπέρασμα; Η 4η Οκτωβρίου δεν είναι η “Δευτέρα παρουσία” στην ανάπτυξη του νομού μας. Από κεί και πέρα σαφώς είναι προσωπικό ζήτημα για τον καθένα μας ποια κόμματα η πoια προσωπα μπορούν να της δώσουν περισσότερη ώθηση..
Βασιλιάς Άγριος