Σε άνυδρη έρημο έχουν μεταμορφωθεί περισσότερα από 50.000 στρέμματα καλλιεργήσιμων εκτάσεων στην Αιτωλοακαρνανία, εξαιτίας της εγκατάλειψης που χαρακτηρίζει το όλο σύστημα παροχής νερού για άρδευση στους αγρότες, με ΤΟΕΒ που υπολειτουργούν και αντλιοστάσια που βρίσκονται κυριολεκτικά κατεστραμμένα από τις φθορές που έχουν προκαλέσει «κυνηγοί» μετάλλων αλλά και ο χρόνος.
Την ίδια στιγμή, μια σωρεία προβλημάτων οδηγούν αγρότες και κτηνοτρόφους στην έξοδο από την πρωτογενή παραγωγή, αφού αδυνατούν να τα βγάλουν πέρα τη στιγμή που το κόστος παραγωγής αυξάνεται ενώ το εισόδημά τους βαίνει συνεχώς μειούμενο.
Χαρακτηριστικές είναι οι περιπτώσεις του κάμπου της Μακρυνείας και της Κατούνας. Στην πρώτη, σύμφωνα με τον Σπύρο Κοτοπούλη, πρόεδρο της Ομοσπονδίας των Αγροτικών Συλλόγων του νομού μας, ο ΤΟΕΒ έχει να λειτουργήσει γύρω στα 5-6 χρόνια, με αποτέλεσμα 25.000 στρέμματα της περιοχής να παραμένουν απότιστα. Στην Κατούνα αλλά και στη διπλανή Κονωπίνα, τον Αετό, τον Άγιο Νικόλαο και το Παλιόκαστρο, περισσότερα από 30.000 στρέμματα καλλιεργήσιμων εκτάσεων «διψούν», σύμφωνα με τον Πάνο Καλογιάννη, πρόεδρο του Αγροτικού συλλόγου Κατούνας, και περιμένουν την αξιοποίηση των υδάτων που θα προκύψουν από την κατασκευή του φράγματος των Αχυρών.
Αν και είναι δύσκολο να πραγματοποιήσει κανείς μια πλήρη καταγραφή, συνολικά, περισσότερα από 50.000 στρέμματα σε όλη την Αιτωλοακαρνανία παραμένουν ουσιαστικά απότιστα, τραγική ειρωνεία για έναν νομό που «πνίγεται» σε ποτάμια και λίμνες. Ειρωνικό είναι επίσης το γεγονός ότι τον χειμώνα αντικρίζει κανείς ακριβώς την αντίθετη εικόνα, με χωράφια και άλλες εκτάσεις να πλημμυρίζουν από τα νερά που φεύγουν μέσα από τις διώρυγες άρδευσης, προκαλώντας καταστροφές, όπως για παράδειγμα στην Παραχελωίτιδα περιοχή.
Την ίδια ώρα, τα αντλιοστάσια, τόσο δημόσια όσο και ιδιωτικά, πέφτουν θύματα απαλλοτριώσεων από διάφορους επιτήδειους οι οποίοι κλέβουν τα μεταλλικά εξαρτήματα, με τον Βουλευτή Αιτωλοακαρνανίας του ΣΥΡΙΖΑ, Γιώργο Βαρεμένο, να προχωρά χθες σε επικοινωνία με τον αστυνομικό διοικητή Ακαρνανίας, κ. Ματσούκα, ειδικά για το θέμα αυτό.
Το αποτέλεσμα της παραπάνω κατάστασης είναι ότι οι αγρότες οι οποίοι επιμένουν να καλλιεργούν τα χωράφια τους, το κάνουν επιμεριζόμενοι μόνοι τους το κόστος άρδευσης. Συχνά όμως το κόστος αυτό αποδεικνύεται δυσβάστακτο, με αποτέλεσμα πολύ να αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τις καλλιέργειές τους. Επιπλέον, οι ζημιές που προκαλούνται σε αντλίες, σωληνώσεις, ηλεκτρολογικό και μηχανολογικό εξοπλισμό, δυσχεραίνουν ακόμη περισσότερο την κατάσταση, ανεβάζοντας υπερβολικά το κόστος επαναλειτουργίας των εγκαταστάσεων.
«Αντίδοτο» σ’ αυτή την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί, πρέπει να είναι ο κεντρικός σχεδιασμός από την πολιτεία, σύμφωνα με τον κ. Κοτοπούλη, ο οποίος καλεί Περιφέρεια και Δήμους να αναλάβουν τις ευθύνες τους. «Ο νομός και οι παραγωγικές του δυνατότητες είναι εγκαταλελειμμένα, οι πολιτικές αυτές έχουν οδηγήσει πολλούς μικρούς και μεσαίους αγρότες στο να τα παρατήσουν», συμπληρώνει ο ίδιος. Παράλληλα, καταδεικνύει τη μεγάλη αντίφαση ότι ενώ βρισκόμαστε σε ένα νομό τόσο πλούσιο σε νερά, το 60% των καλλιεργήσιμων εκτάσεων να μην αρδεύεται.
Χαρακτηρίζει ως «προσχηματική» τη διαμάχη για την εκτροπή του άνω ρου του Αχελώου, λέγοντας ότι «το νερό είναι κοινωνικό αγαθό και δεν ανήκει σε κανέναν», ενώ την ίδια στιγμή επαναφέρει το ζήτημα του επανασχεδιασμού του συνόλου του αρδευτικού συστήματος, το οποίο πλέον θεωρείται παρωχημένο, αφού αποτελεί σχεδιασμό της δεκαετίας του 1960. Ειδικά για το συγκεκριμένο ζήτημα, ο κ. Κοτοπούλης προτείνει την δημιουργία κεντρικών δεξαμενών και στη συνέχεια την άρδευση των χωραφιών μέσω φυσικής ροής, εξαφανίζοντας έτσι το υπέρογκο κόστος ρεύματος που συνεπάγεται η λειτουργία των αντλιοστασίων, ενώ για το ζήτημα των κλοπών ζητά την 24ωρη φύλαξη των εγκαταστάσεων άρδευσης.
Προκειμένου να γίνου όλα αυτά όμως, χρειάζεται η πολιτεία να προχωρήσει σε κεντρικό σχεδιασμό, ενώ ο κ. Κοτοπούλης επαναφέρει το πάγιο αίτημα για την «άμεση κατασκευή σύγχρονων εγγειοβελτιωτικών έργων ώστε να έχει νερό το κάθε χωράφι και να μπορεί ο καθένας να καλλιεργήσει αυτό που επιθυμεί». «Η συντήρηση και η αποκατάσταση των ζημιών όπως και η φύλαξη των εγκαταστάσεων είναι κρατική ευθύνη και σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να υπάρχει επιβάρυνση των ίδιων των αγροτών», καταλήγει ο ίδιος.
Το καλοκαίρι ξεκίνησε για τα καλά και όπως όλα δείχνουν και αυτή η καλλιεργητική περίοδος έχει χαθεί, για ένα μεγάλο ποσοστό των αγροτών. Τον χειμώνα, τα φουσκωμένα νερά θα πλημμυρίζουν τα χωράφια που σήμερα διψούν, ενώ η το φράγμα των Αχερών που θα ολοκληρωθεί μέσα στο 2015, αποτελεί άλλη μια χαμένη ευκαιρία για μια ολόκληρη περιοχή που ζητά επίμονα νερό για τα χωράφια της. Την ίδια στιγμή, οι αγρότες που έχουν απομείνει φορολογούνται ως επιχειρηματίες και καλούνται να τα βγάλουν πέρα με ένα συνεχώς αυξανόμενο κόστος παραγωγής και συνεχώς μειούμενες επιδοτήσεις.
Το ελάχιστο λοιπόν που μπορεί να πράξει η πολιτεία, είναι να σταματήσει να ορθώνει εμπόδια σε έναν κλάδο που αποτελεί την βάση της τοπικής οικονομίας, βοηθώντας όσους έχουν ακόμη το κουράγιο να καλλιεργήσουν τη γη για να θρέψουν όλους τους υπόλοιπους.
Κώστας Καρακώστας
EΦΗΜΕΡΙΔΑ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ
1 Σχόλιο
Ο κ. Κοτοπούλης, δεν τους ξέρει τους κυνηγούς χαλκού;