Ποιητικές αποδράσεις
Για να μη ξεχάσουμε τους μεγάλους
70 χρόνια από το θάνατό του Κωστή Παλαμά
Του Παναγιώτη Κων. Δρέλλια
Χειμώνας με τα φρύδια τα κατεβαστά
και τ΄ αγριεμένα,
οι Απρίληδες, τα πρόσωπα τα γελαστά,
τα ολανθισμένα.
Όλα σκληρά, ζωές, ψυχές, πώς να το πω
τόποι, ώρες, χρόνια,
κόβω λουλούδι την αρρώστια και καρπό
τα καταφρόνια.
Παιδί, και πάω, και δεν γνώρισα, τ’ αγνά
τα παιδιακίσια,
τα νιάτα μου αραχνιές του τάφου στα λιγνά
τα κυπαρίσσια.
Το μέτωπό μου δεν το μύρωσε φιλί
καμιάς μητέρας.
Η αγάπη από το πλάϊ μου έφυγε θολή
σαν από τέρας.
Του κόσμου με πατά και τ’ άλογο με μιας
και με συντρίβει,
μεσ’ στο καλύβι μου είν’ η γύμνια της ερμιάς,
μεσ’ στο καλύβι.
Εσύ μονάχα μεσ’ στην κόλαση δροσιά
των παναθλίων,
βαθιά στο χρώμα και στη ρίζα χλωρασιά
των ερειπίων,
με τη σοφία της Σίβυλλας, με του παιδιού
την αθωότη,
ώ Δέσποινα του ονείρου και του τραγουδιού,
στερνή και πρώτη!
Στου νου μου απαλογέρνεις την κακομοιριά
και στης καρδιάς μου,
ώ Μάννα,τη μονάκριβη παρηγοριά
σταλάζοντάς μου.
(από την ποιητική συλλογή: Η ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΚΑΙ Η ΜΟΝΑΞΙΑ)
Γλωσσάριο
Σίβυλλα: γυναίκα σε κατάσταση έκστασης που προφήτευε τα μέλλοντα
Δέσποινα: η Παναγία, η βασίλισσα του κόσμου
ΣΗΜΕΙΩΜΑ: Ο Κωστής Παλαμάς(1859-1943) στάθηκε αναντίρρητα ένα σύμβολο του αναγεννώμενου Ελληνισμού και συγκέντρωσε στο επιβλητικό του έργο τους πόθους και τα εθνικά οράματα της δοκιμασμένης γενιάς του.
Κλασικός, πολυσχιδής και πολυδιάστατος-παρ’ όλες τις αντιδράσεις που προκάλεσε το ογκώδες συγγραφικό του οικοδόμημα- παραμένει ένας λυρικός στιχοπλόκος, ένας ιδανικός εκπρόσωπος της ποιητικής έμπνευσης
(η προσεχτική ανάγνωση του αυτοβιογραφικού ποιήματος που παραθέσαμε στην αρχή, παραπέμπει σε μια λογοτεχνική μεγαλοφυϊα με διαχρονική αξία και διαρκές αναγνωστικό ενδιαφέρον).
panagd@otenet.gr