Έχει επικρατήσει η 11η Ιουνίου ως ημέρα εορτασμού της απελευθέρωσης του Αγρινίου ( Βραχωρίου) από τους Τούρκους. Στην ουσία όμως πρόκειται για την ημερομηνία της πρώτης απελευθέρωσης. Ο λόγος είναι ότι στα επόμενα έτη της ελληνικής επαναστάσεως ουκ ολίγες φορές χρειάστηκε το Βραχώρι ( Αγρίνι0) να εκκενωθεί από τις ελληνικές δυνάμεις και τους κατοίκους της λόγω των επιδρομών του Ομέρ Βρυώνη και του Κιουταχή στο Μεσολόγγι.
Ειδικά μετά την πτώση του Μεσολογγίου τον Απρίλιο του 1826, στο Βραχώρι είχε εγκατασταθεί ισχυρή οθωμανική φρουρά. Αυτή κράτησε την πόλη έως το 1828, όταν ο πολεμικός χρόνος άρχισε να μετράει αντίστροφα για τους Τούρκους.
Η πόλη απελευθερώθηκε οριστικά στο τέλος του 1828. Μάλιστα η μόνη ζωντανή τελετουργία που διασώζεται είναι ότι από τότε ξεκινά η πορεία των αρματωμένων Βραχωριτών από το Ζαπάντι προς το Βραχώρι τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους. Από μόνη της αποδεικνύει ότι η κοντινή περιοχή είχε εκκαθαριστεί από τα τουρκικά στρατεύματα, τα οποία ωστόσο διατηρούσαν φρούριο στην περιοχή. ( Δείτε σχετικό παλαιότερο άρθρο εδώ)
Η οριστική όμως ημερομηνία απελευθέρωσης του Αγρινίου ήταν η 25η Απριλίου του 1829.
Αυτό όμως δεν ίσχυε για την υπόλοιπη Αιτωλοακαρνανία, διότι οι τούρκοι διατηρούσαν υπό τον έλεγχο τους τα φρούρια της Βόνιτσας, του Αιτωλικού και του Μεσολογγίου. Τα τελευταία απελευθερώθηκαν οριστικά στις 16 Μαίου του 1829 ενώ η Βόνιτσα στις 15 Δεκέμβρη του 1828. Την ημέρα εκείνη υψώθηκε η ελληνική σημαία από τους ναυάρχους Τζώρτζ και Ανδρέα Μιαούλη σύμφωνα με τον Αντον Πρόκεν-Όστεν.
Στην απορία γιατί θυμόμαστε την 11η Ιουνίου 1821 και όχι την 25η Απριλίου του 1829, η απάντηση είναι απλή: Σε όλη την Ελληνική ιστορία θυμόμαστε τις ηρωϊκές αρχές των γεγονότων και όχι το τέλος τους. Θυμόμαστε την 25η Μαρτίου, την 28η Οκτωβρίου, δεν θυμόμαστε όμως την 3η Φεβρουαρίου 1830 ούτε τον Οκτώβριο του 1944. Μάλλον θέλουμε να ξεχάσουμε την εμπλοκή των μεγάλων δυνάμεων στις εθνικές περιπέτειες που με πολύ αίμα και κόπο από μόνοι μας είχαμε ξεκινήσει. Και ίσως έχουμε δίκιο…
4 Σχόλια
Καλο θα ειναι να βγαλουμε και καποια σημαια στα σπιτια μας για την μερα.
εμενα φιλε η σημαια κυματιζει ολο τον χρονο σπιτι μου, μην ντρεπεστε για την σημαια μας, να ειστε περηφανοι, για τους συριζαιους να ντρεπομαστε
Και πού να μάθετε και τί “φυντάνια” ήταν οι ντόπιοι καπεταναίοι – οπλαρχηγοί, που έχουμε δώσει και τα ονόματά τους σε κεντρικές οδούς! Και πώς μοιράστηκαν μεταξύ τους τα τούρκικα τσιφλίκια της περιοχής μετά την απελευθέρωση!
Βαγγελη οι αγωνιστες ηταν ανθρωποι με παθη και ελατωμματα,δυσκολα θα βρεις καποιον αγιο ,τιμουμε ομμως τον αγωνα τους.