Τούτη η στήλη δεν συνηθίζει κείμενα σαν το σημερινό αλλά δεν αντέξαμε τον πειρασμό. Τι αναλύσεις να κάνουμε και τι να πούμε όταν άνθρωποι που ταξιδεύουν, δουλεύουν, επιμορφώνονται σου περιγράφουν την ουσία; Λέμε εμείς εδώ στο Αγρίνιο για μετανάστες και πρόσφυγες, αν και πού και πότε και πόσοι θα έρθουν; Τι σημασία έχει; Διαβάστε, είναι σύντομο:
«Ταξίδευα σήμερα για ….(πόλη στον σκληρό πυρήνα της Ευρώπης).Μαζί μας ταξίδευαν δύο Αφγανοί 20-25 χρόνων. Τους τσέκαρε ένα τσακάλι Έλληνας ,πιθανότατα της ασφάλειας αεροδρομίου, με πολύ διακριτικότητα και ευγένεια.
“Από πού είστε, πως αλλάξατε έτσι(!) κάνετε δίαιτα ε; Μιλάτε καμία ξένη γλώσσα” κτλ…Η πτήση άργησε ξαφνικά έβγαλε αργοπορία και φύγαμε 29 λεπτά μετά. Όταν φτάσαμε στην…(η χώρα που λέγαμε)τα πράγματα δεν ήταν τόσο ευγενικά. Είκοσι αστυνομικοί τους παρέλαβαν από το αεροδρόμιο, χωρίς καμία ερώτηση δια τα περαιτέρω! Αυτή είναι η πρακτική πλέον, να το ξέρεις, οι άλλοι τις έχουν πάρει τις αποφάσεις τους!»…
Αυτά τα απλά και κατανοητά. Δεν υπάρχουν πολλά να προσθέσεις. Προφανώς όταν εμείς ανοίγαμε τις πόρτες για να πάει εργατικό(;)δυναμικό κάπου αλλού το κάναμε για το συμφέρον το δικό μας, νομίζαμε. Να πάνε «στον προορισμό τους»(ποιον αλήθεια;) και να πάρουμε ανταλλάγματα.
Τώρα απλά οι υπόλοιποι συνεταίροι ή το μετάνιωσαν ή διαπίστωσαν ότι το… δυναμικό δεν ψήνεται ολόκληρο για δουλειά αλλά μάλλον για παροχές. Οπότε…
Καλά ξεμπερδέματα και καλά μυαλά.
Γ.Σ.