Του Λίνου Υφαντή,
Νοέμβριος 1943. Οι Γερμανοί επέδραμαν στον Άγιο Βλάση και τη Χούνη στα πλαίσια των εκκαθαριστικών επιχειρήσεων τους. Ήταν η πρώτη επιδρομή μετά την αποχώρηση των σύμμαχων τους Ιταλών. Κατά τη διάρκεια της εντόπισαν 5 κατοίκους της Χούνης που κρύβονταν σε μικρές σπηλιές στα νότια του χωριού προς το ποταμό Αχελώο. Δύο απο τους συλληφθέντες ήταν ιερείς. Οι Γερμανοί τους μετέφεραν στις νεόκτιστες τότε βρύσες του Μουσολίνι για να αποφασίσουν για την τύχη τους. Ο ένας από τους ιερείς κίνησε την περιέργεια των Γερμανών καθώς ήταν ιδιαίτερα εξαντλημένος και ρακένδυτος λόγω των γεγονότων που προηγήθηκαν.
Κάποιοι παρευρισκόμενοι ζήτησαν να αφήσουν τους ιερείς γιατί εκ των πραγμάτων λόγω της ιδιότητας τους δεν είχαν σχέση με την αντίσταση. Οι Γερμανοί όμως ήταν ανένδοτοι ειδικά για τον έναν ιερέα που τους κίνησε την περιέργεια.
“No Papa! Partizano”! Είπανε με κοφτή φωνή. Θεωρούσαν ότι ο ιερέας λόγω του παρουσιαστικού του κρύβονταν στο βουνό και ήταν μεταμφιεσμένος αντάρτης. Για αυτό τράβηξαν τον ιερέα μαζί με άλλους για να τους ανακρίνουν. Τους υποχρέωσαν να ακολουθήσουν μια εξαντλητική πορεία μέχρι το Αγρίνιο.
Στην πορεία οι Γερμανοί τους είχαν προειδοποιήσει ότι αν σταματούσαν θα τους εκτελούσαν επί τόπου. Ο ένας εκ των αιχμαλώτων βοήθησε τον ιερέα να ανταποκριθεί στην εξαντλητική αυτή πορεία κουβαλώντας το φορτίο του κάποιες φορές.
Μετά από πολύωρη διαδρομή οι Γερμανοί φτάνουν έξω από το Αγρίνιο προς την Καμαρούλα. Ήταν νύκτα και έβρεχε. Αυτοί σταμάτησαν σε ένα καφενείο που ήταν ανοικτό μπήκαν μέσα αφήνοντας μέσα στη βροχή τους 3 αιχμαλώτους. Εκεί οι δεσμώτες τους ήπιαν πολύ και μέθυσαν. Όσο περνούσε η ώρα, οι αιχμάλωτοι αντιλαμβάνονταν ότι ίσως ήταν ευκαιρία να διαφύγουν. Πράγματι λοιπόν το τόλμησαν και κατάφεραν να διαφύγουν μέσα στην καταρρακτώδη βροχή τρέχοντας μέσα στα ρέματα. Οι Γερμανοί όντας σε κατάσταση μέθης, άργησαν πολύ να το αντιληφθούν.
Έτσι το ρίσκο που πήραν οι αιχμάλωτοι τους έσωσε τη ζωή!
Βασισμένο σε μαρτυρία του κου Σπύρου Νταλαπέρα.