Στον Ιερό Ναό Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου στις Φυτείες Ξηρομέρου χοροστάτησε στην Ακολουθία του Όρθρου και προεξήρχε στην πανηγυρική Θεία Λειτουργία την Κυριακή των Αγίων Πάντων, 30 Ιουνίου 2024, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Δαμασκηνός.
Κατά την Θεία Λειτουργία χειροτόνησε στον βαθμό του Πρεσβυτέρου, τον Διάκονο Γρηγόριο Κοκκαλά.
Ο Σεβασμιώτατος απευθυνόμενος προς τον νέο Πρεσβύτερο, αλλά και τους πιστούς, που συμμετείχαν στην Θεία Λειτουργία υπογράμμισε τρία σημεία.
Τόνισε, ότι σήμερα εορτάζουμε όλους εκείνους που έγιναν μέτοχοι της αγιότητος του Χριστού, την οποία καλούμαστε ως πιστοί να λάβουμε και να διαχειριστούμε μέσα από την εκκλησιαστική ζωή και την πνευματική μας εμπειρία. «Αγιότητα δεν είναι η στείρα εφαρμογή κανόνων ηθικής. Άγιος δεν είναι ο αναμάρτητος. Άγιος είναι εκείνος που βιώνει, κατά το μετρό του δυνατού, το σύνολο των αρετών, κυρίως και προ πάντων την ταπείνωση, που είναι το θεμέλιο της αγιότητος στη ζωή του ανθρώπου. Άγιος είναι εκείνος που αγωνίζεται να αποτινάξει τον ζυγό της αμαρτίας και στηριζόμενος στην χάρη και στο έλεος του Θεού μετανοεί καθημερινά για τα πλήθη των αμαρτιών του. Άγιος είναι εκείνος που εμπιστεύεται το θέλημα του Θεού στη ζωή του και γνωρίζει, ότι τα πάντα είναι δυνατά, όταν είναι ευλογημένα από τον Θεό», ανέφερε μεταξύ άλλων και απευθυνόμενος στον νέο Πρεσβύτερο είπε: «αυτή την αγιότητα καλείται ο ιερεύς, αγαπητέ μου π. Γρηγόριε, να προσφέρει στο ποίμνιο του, μέσα από τα ιερά μυστήρια της Εκκλησίας μας. Έργο του κληρικού είναι να καλεί τους πιστούς να μετάσχουν της αγιότητος του Θεού και να γίνονται καθημερινά κατά χάριν άγιοι.
Στη συνέχεια, με αφορμή την εορτή των Αγίων Αποστόλων, ανέφερε ότι «όλοι οι Απόστολοι αυτό που βίωσαν και διδάχτηκαν από τον Χριστό, το μετέφεραν ως εμπειρία ζωής σε κάθε άνθρωπο. Έγιναν οι ίδιοι φως και φώτισαν τους “εν σκότει και σκιά θανάτου καθημένους”. Έγιναν ποιμένες για να ποιμάνουν το ποίμνιο του Χριστού. Έγιναν εκείνοι, δια των οποίων, το Ευαγγέλιο του Χριστού απευθύνεται, εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια, σε ολόκληρη την οικουμένη και προσφέρει ζωή». Απευθυνόμενος στον νέο κληρικό τόνισε: «η οδός της αποστολικής ζωής ταυτίζεται πλήρως με τον δρόμο και την ζωή του κάθε κληρικού. Όπως όλοι μας, έτσι και εσύ δέχτηκες την κλήση του Θεού, η οποία ήρθε να ενωθεί και να συμπληρώσει τη δική σου κλίση. Έπειτα από την κλήση πέρασες στη μαθητεία. Η μαθητεία μην παύσει ποτέ να είναι ο διαρκής πόθος σου. Μην αρκεστείς σε αυτά που έμαθες και σε όσα γνωρίζεις. Θα πρέπει να συνεχίσεις να μαθητεύεις πάντα για να μπορείς να ανταποκρίνεσαι στις ανάγκες και στις απαιτήσεις των ενοριτών και των Ενοριών που θα αναλάβεις».
Το τρίτο που υπογράμμισε ο Σεβασμιώτατος ήταν από το Ευαγγελικό ανάγνωσμα της ημέρας. «Ο Χριστός αποστέλλει στον κόσμο τους μαθητές Του, διότι αντιλαμβάνεται ότι οι άνθρωποι βρίσκονται στην τραγική κατάσταση να είναι ως πρόβατα μη έχοντα ποιμένα. Αδελφοί μου γνωρίζετε την τύχη ενός προβάτου που δεν έχει ποιμένα. Έτσι είναι και οι άνθρωποι σήμερα π. Γρηγόριε: πρόβατα μη έχοντα ποιμένα. Δεν γνωρίζουν πώς και πού να τραφούν πνευματικά. Καταφεύγουν σε πήγες που έχουν μολυσμένα νερά και ενώ επιθυμούν να ξεδιψάσουν εν τούτοις θανατώνονται πνευματικά και ηθικά. Ακολουθούν λάθος ποιμένες, λύκους προβατόσχημους, που τους οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στον όλεθρο, στην απώλεια και στην καταστροφή».
Ο Σεβασμιώτατος κάνοντας αναφορά στην τοπική μας Εκκλησία και στα εφημεριακά κενά ανέφερε μεταξύ άλλων: «δυστυχώς, στην τοπική μας Εκκλησία είναι περίπου σαράντα οι Ενορίες, που τα μέλη τους ομοιάζουν ως πρόβατα χωρίς ποιμένα. Σαράντα περίπου Ενορίες στερούνται τον πνευματικό τους πατέρα, την πνευματική τους κεφαλή, τον πνευματικό τους οδηγό. Για τον Επίσκοπο αυτό είναι οδύνη, μαρτύριο καθημερινό να γνωρίζει, ότι υπάρχουν Ενορίες που μπροστά στην Άγια Τράπεζα δεν εύχεται και δεν προσεύχεται κανένας κληρικός».
Ολοκληρώνοντας την ομιλία του ευχαρίστησε τον π. Βασίλειο Πόπη, Κληρικό της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς και πνευματικό πατέρα του νέου Πρεσβυτέρου και αναφερόμενος στον π. Γρηγόριο υπογράμμισε τα εξής: «Διαχειρίσου την ευθύνη που αναλαμβάνεις σήμερα με ταπείνωση και φόβο Θεού. Η απλότητα που σε διακρίνει και η ταπεινότητά σου θα καταστούν τα δύο θεμέλια, πάνω στα οποία θα θεμελιώσεις την νέα σου ζωή και την ιερατική σου διακονία σε αυτόν τον ευλογημένο τόπο, που από σήμερα θα γίνει η τελευταία και μόνιμη επίγεια πατρίδα σου».