Συνεχίζονται οι καταθέσεις των μαρτύρων ενώπιον του Τριμελούς Εφετείου Πλημμελημάτων Αθηνών στη δίκη για τη φονική φωτιά στο Μάτι. Καταθέσεις που καταδεικνύουν την ανυπαρξία των κρατικών υπηρεσιών, αλλά και των Δημοτικών αρχών, την τραγική εκείνη μέρα του καλοκαιριού του 2018 που χάθηκαν 104 συνάνθρωποι μας.
Το κλίμα βάρυνε μέσα στη δικαστική αίθουσα του Τριμελούς Εφετείου Πλημμελημάτων Αθηνών που διεξάγεται η δίκη για τη φονική πυρκαγιά στο Μάτι, που έχασαν την ζωή τους 104 συνάνθρωποί μας, από τις αφηγήσεις-καταθέσεις των μαρτύρων που βίωσαν την πύρινη λαίλαπα την τραγική εκείνη μέρα του καλοκαιριού του 2018, βλέποντας τους δικούς τους ανθρώπους, συζύγους, παιδιά, γιαγιάδες, παππούδες, κ.λπ., μπροστά τα μάτια τους να γίνονται είτε παρανάλωμα του πυρός και να μετατρέπονται σε στάχτες είτε η φωτιά να έχει απλωθεί πάνω στα ρούχα και το σώμα τους, μετατρέποντας τους σε ισόβιους εγκαυματίες με τα σημάδια της φωτιάς χαραγμένα πάνω τους.
Ανατριχιαστική υήρξε η περιγραφή της κόρης του Αγρινιώτη ιερέα Σπυρίδωνα Παπαποστόλου, για τις τελευταίες στιγμές του πατέρα της που έζησε μαζί με την μητέρα της μέσα στη θάλασσα συγκλονίζουν.
Η Ελένη Παπαποστόλου στην κόλαση εκείνης της ημέρας έχασε τον ιερέα πατέρα της, Σπυρίδων Παπαποστόλου, που λειτουργούσε στο Χαλάνδρι. «Πήγαμε στη θάλασσα, ερχόταν πολύ καυτός αέρας, ήταν πολύ ανησυχητικό όλο αυτό, το πρώτο μέλημα μου ήταν ο πατέρας μου, λόγω της κατάστασης της υγείας του» είπε η μάρτυς και συνεχισε:
«Σε κάποια φάση το σκηνικό έγινε πιο απειλητικό, πιο έντονο, άρχισαν να ακούγονται εκρήξεις για μένα ήταν ένας πόλεμος, όλα έγιναν μαύρα. Η θάλασσα άρχισε σιγά σιγά να κάνει κυματισμούς δεν ήταν ότι πηγαίναμε κάπου αλλά παρασυρόμασταν. Άρχισα να κουράζομαι. Όταν άρχισε να αγριεύει η θάλασσα προσπαθούσα με την μητέρα μου, να κρατήσουμε τον πατέρα μου στην επιφάνεια, ερχόταν τα κύματα κατά πάνω μας».
Κλαίγοντας και με τρεμάμενη φωνή συνέχισε: «Τότε άκουσα για πρώτη φορά τον πατέρα μου να φωνάζει βοήθεια, είχα κουραστεί πολύ αλλά έκανα τα πάντα να τον κρατήσω στην επιφάνεια, κράτησε μία ώρα αυτό. Σηκώνει τα χέρια του ψηλά και λέει «Θεέ μου συγχώρεσε με», γυρνάει στη μητέρα μου «σας ευχαριστώ για όσα έχετε κάνει για μένα», και αυτή ήταν η τελευταία του λέξη, ακούγεται μετά βρόγχος και έφυγε από τη ζωή. Τον κρατήσαμε μαζί μας. Τον γύρισα ανάποδα και έδεσα στην άκρη του αριστερού καρπού το ράσο».
Τελειώνοντας την κατάθεσή της, είπε: «Τόσο κοντά στην Αθήνα, στη Ραφήνα, στη βάση Λιμενικού, όλοι θα μπορούσαν να είναι εκεί, αλλά τελικά μας περισυνελλεξε ένα ψαροκάικο». Όπως διευκρίνισε στους δικαστές η ψυχική και σωματική ταλαιπωρίας της δεν σταμάτησε εκεί. Αφού διασώθηκαν υπήρξε πρόβλημα με τη σορό του πατέρα της. Χρειάστηκε να δώσουν DNA για να ταυτοποιηθεί, προκειμένου να μπορέσουν να τον ενταφιάσουν.
Πηγή: protothema.gr Παναγιώτης Τσιμπούκης