Ο προπονητής του Παναιτωλικού Λουίς Κάστρο στο πρόσφατο παιχνίδι με την Ξάνθη φάνηκε ικανοποιημένος από την στήριξη του κόσμου, ειδικά αφού ήταν κακό και άδικο για την εικόνα της ομάδας του το αποτέλεσμα. Το είπε και στην συνέντευξη Τύπου ότι το Αγρίνιο είναι ποδοσφαιρική πόλη και ότι του άρεσε η στήριξη από τον κόσμο.
Αυτό φάνηκε και μετά το τέλος του αγώνα με το χειροκρότημα από τους οργανωμένους και τους παίκτες που συγκεντρώθηκαν μπροστά τους για να ανταποδώσουν. Μάλιστα δύο από τους επικεφαλής των οργανωμένων, που εκείνη την ώρα μάζευαν τα πανό, πλησίασαν τους παίκτες και τον ίδιο, τους χειροκρότησαν και ήταν σαν να τους έλεγε «δεν πειράζει, τα δώσατε όλα, γίνονται αυτά». Αυτό σίγουρα καθησύχασε και έφτιαξε κάπως την ψυχολογία παικτών και προπονητικού τιμ.
Ο Κάστρο όμως ζήτησε και κάτι από τον κόσμο, όχι και… πανεύκολο. «Όταν δεχθήκαμε την ισοφάριση και σε λίγα λεπτά και το δεύτερο γκολ, ο κόσμος φυσιολογικά πάγωσε. Ξέρω πόσο δύσκολο είναι αυτό αλλά εκεί είναι που τον θέλουμε τον κόσμο. Στα δύσκολα, μόλις βρεθούμε πίσω στο σκορ, εκεί να φωνάξει πιο δυνατά. Να μας στηρίξει ακόμη περισσότερο κυρίως όταν βλέπει ότι τα δίνουμε όλα και είμαστε καλύτεροι», είπε.
Κι εδώ είναι το μεγάλο ερώτημα: Μπορούμε να φωνάζουμε την ώρα που όλα πάνε ανάποδα; Μπορεί να γίνεται αυτό στα ελληνικά γήπεδα; Ναι, είναι όλο και πιο σπάνιο και μακάρι να το ξαναδούμε, γιατί παλιότερα συνέβαινε συχνά στο Αγρίνιο.
Το κλειδί είναι εκεί που λέει «όταν βλέπει ο κόσμος ότι τα δίνουμε όλα και είμαστε καλύτεροι». Εδώ σε θέλω κάβουρα, που λένε. Αν ισχύουν αυτά τα δύο , ναι όλα γίνονται.
ο (υ)περαστικός