Αναρτήθηκε στο agrinio culture
Εσύ που πετάς τώρα τις πέτρες και μετά τρέχεις να μπεις στη BMW του μπαμπά. Εσύ που νομίζεις ότι παπαγαλίζοντας τσιτάτα αποκτάς πολιτική συνείδηση. Εσύ που νομίζεις ότι είσαι άντρας, γιατί σπας. Εσύ τον σκότωσες. Εσύ τον σκότωσες, εσύ που νοιάζεσαι μόνο για το βόλεμά σου. Εσύ που όταν αδικείται ο διπλανός σου δεν μιλάς. Εσύ που όταν δέρνουν τους μετανάστες το βουλώνεις. Εσύ πατρίδα, θρησκεία, οικογένεια. Εσύ τον σκότωσες δημοσιογράφε της προπαγάνδας. Εσύ τον σκότωσες ασύμμετρη απειλή. Εσύ τον σκότωσες ζαρντινιέρα, εσύ τον σκότωσες λαμόγιο. Εσύ τον σκότωσες Βιστωνίδα. Εσύ τον σκότωσες Ελλάδα που ακόμα δεν κατάλαβες ότι ο μανδύας που φοράς είναι 2500 χρόνων και έλιωσε πια. Έλιωσε σάπια Ελλάδα και είσαι γυμνή μπροστά στην ασχήμια σου. Και τώρα καίγεσαι Ελλάδα από αυτούς που τόσο πολύ προσπάθησες να κάνεις ηλίθιους. Μην κλαις, λοιπόν, Ελλάδα, εσύ τους γέννησες, εσύ τον σκότωσες. Και ξέρεις κάτι; Δεν υπάρχει ελπίδα πια. Δεν υπάρχει ελπίδα, γιατί το παιδί δεν γλίτωσε. Δεν είχες το νου σου στο παιδί Ελλάδα. Το σκότωσες το παιδί.