►Του ΣΠΥΡΟΥ Χ. ΤΑΓΚΑ
Η πόλις σιγά – σιγά ησυχάζει. Οι άνθρωποι αποσύρονται : φορτωμένοι τα βάρη της μέρας, αλλά, φευ, και της αυριανής που δεν θα είναι δα καλύτερη ή πιο ελπιδοφόρα από την σημερινή (για τη χώρα), προσπαθούν να ξεκουραστούν επιχειρώντας να ενώσουν ένα – ένα τα διάσπαρτα και συγχυσμένα κομμάτια τους. Μες το σκοτάδι, όμως, που έρχεται, -νάτο δεινό κι απαράμιλλο-, και σκεπάζει πρόσωπα και εικόνες όλα αλλάζουν. Ιδού, η ώρα της κρίσης! Τα γοερά κλάματα των παιδιών στα χωράφια της Ειδομένης ακούγονται ίσα με δω. Μέσα στη νύχτα ακούγονται πιο δυνατά. Το ίδιο και οι ξιφήρεις φωνές των γυναικών. Οι ευσταλείς και τραχιές οιμωγές των ανδρών που, για άλλη μια φορά, αισθάνονται – τούτο, το ίδιο που αισθάνονται, λίαν συχνάκις, τον τελευταίο καιρό : τώρα, όλα τελειώνουν : τώρα, η Ζωή και ο Θάνατος γίνονται ένα : τώρα, ένα δάκρυ ακόμη ποτίζει τη Γη.
Ωστόσο, (πέραν του Ατλαντικού), μια φωνή «από τα πάνω» -ναι, εκείνης που, πιθανόν, δεν αναστατώνει γογγύζοντας το Σύστημα, αλλά, το καθαγιάζει κιόλας-, έρχεται και βάζει «χέρι» στους… υποταχτικούς ανά τη παγκόσμια επικράτεια : «Είμαι πολύ περήφανη» δήλωσε τονίζοντας η, εκτός μεγάλης ανατροπής, ερχόμενη πρόεδρος Χ. Κλίντον, «που οι Η.Π.Α είναι ένα έθνος μεταναστών!». Αυτό κι αν είναι ένα «καμπανάκι» στο μυαλό και τις καρδιές των ευνοούντων (στας κατά τόπους επαρχίας) που, μη έχοντας αντιληφθεί και κατανοήσει επαρκώς, το τι πρεσβεύει στ’ αλήθεια η μια και αδιαίρετη λογική της Ελευθερίας στην Έκφραση και στην Οικονομία της Αγοράς, εμφανίζονται, σχεδόν, ως οι αιρετικοί και παρείσακτοι του Συστήματος! Όθεν, ή το «μάθημα» δεν γίνεται καλά και πρέπει να ξαναρχίσει να γίνεται ή «οι μαθητές» (ανά τη γνωστή ημετέρα υφήλιο), είναι ολίγιστοι σε δυνατότητες και πρέπει να μπουν σε ταχεία ιδιαίτερα (!!), ή, μετά κι απ’ αυτό, …να αντικατασταθούν πάραυτα όλοι τους!!!
Αλλά, είναι αυτή η έωλη (πλέον), λογική των Εθνών – Κρατών που στρεβλώνει και δυσκολεύει τόσο τα πράγματα. Τα «Έθνη – Κράτη», με τη μορφή, τουλάχιστον, που έχουν και λειτουργούν μέχρι σήμερα, είναι επιφαινόμενο ιδεολογικό και οικονομικό έμπεδο του τρίπτυχου – Ελευθερία, Ισότης, Αδελφότης-, που τόσο εύστοχα προέταξε η Γαλλική Επανάσταση και του τότε ανα – σχηματισμού του διεθνούς χρηματιστικού κεφαλαίου που βρήκε την ευκαιρία (δημιουργώντας κράτη – και κράτη παρωδίες), να απλωθεί τάχιστα, να βρει νέα μόνιμη πελατεία έξω από τα στενό πλαίσιο που όριζαν οι πανίσχυρες Δεσποτείες, Φεουδαρχίες και Βασιλείες της εποχής και, με τα γνωστά παιχνίδια της ευρύτερης τραπεζιτικής συλλογιστικής, να τα χρεώνουν (sic), ώστε, να υποθηκεύουν για μακρύ χρονικό διάστημα τον υλικό, αλλά, κυρίως, και τον ανθρώπινο πλούτο της περιοχής.
Αυτή – τούτη η ευρύτερη συλλογιστική και στρατηγική σύλληψη που δημιούργησε τα «έθνη – κράτη», είναι, εν πολλοίς, η ίδια που τα ακυρώνει και τα διαλύει εις τα εξ ον συνετέθη δημιουργώντας μια σειρά από εξελίξεις και γεγονότα παγκόσμιας κλίμακος που ξαναχτίζουν γεωπολιτικά και γεωοικονομικά τον πλανήτη. «Το προσφυγικό – μεταναστευτικό» όπως, περίπου, το βιώνουμε εμείς (με τις κραυγαλέες αβελτηρίες και αντιφάσεις των ελληνικών και άλλων διεθνών Αρχών ή τα αιμάτινα δάκρυα των εξαθλιωμένων φυγάδων που μας έχουν στοιχειώσει), δεν είναι τίποτε άλλο παρά μέρος μιας πιο ευρύτερης μετακίνησης πληθυσμών που θα συμβεί μέσα στο αιώνα που διατρέχουμε, ώστε, να ξαναχτιστούν οι νέες ισορροπίες και συσχετισμοί. Αυτή – τούτη η μετακίνηση, μαζί με τις επικοινωνίες που θα εξελίσσονται ραγδαία (ως το σημείο να τηλεμεταφέρονται προϊόντα και άλλα τινά), θα οικοδομήσουν τις μέγα-ΠΟΛΕΙΣ και τα μέγα-ΚΡΑΤΗ που θα αντικαταστήσουν τα σημερινά φθαρμένα, καταχρεωμένα και ηθικά ολότελα κατεστραμμένα. Ο Νέος Κόσμος «δείχνει τα δόντια του» : προβάλλει δειλά – δειλά στον Ορίζοντα και μας καλεί (από το μέλλον), να τον αντιληφθούμε και να τον καταλάβουμε. Ας ήταν μόνο να γίνει χωρίς σφαίρες, χωρίς χημικά και, κυρίως, χωρίς τα δάκρυα και το θάνατο μικρών παιδιών. Ας ήταν…
s.h.tagas@hotmail.gr