Ιμπραήμ Αλ Χουσεΐν: Σπουδαίος παραολυμπιονίκης στο Αγρίνιο δεν κατάφερε να προπονηθεί στο κολυμβητήριο αλλά θα επιστρέψει…

Στο Αγρίνιο βρίσκεται αυτές τις ημέρες ένα σπουδαίος αθλητής, ο Ιμπραήμ Αλ Χουσεΐν. Το όνομά του μπορεί να μην είναι γνωστό σε πολλούς αλλά μία έρευνα στο Google αρκεί για να τον γνωρίσετε. Πρόκειται για έναν άνθρωπο -πέραν από αθλητή- που η ιστορία του θα πρέπει να αποτελεί πρότυπο για όλους.

Από την λαίλαπα του πολέμου στην Συρία, την πατρίδα του, έχασε εκτός από το σπίτι του, αγαπημένα πρόσωπα και πόσα ακόμα και το ένα του πόδι. Μαχητής της ζωής ωστόσο, δεν τα παράτησε.

Η πορεία του γεμάτη δυσκολίες, τον έφερε στην Ελλάδα. Μετά από τόσα χρόνια και στο Αγρίνιο, αυτές τις μέρες. Στην πόλη μας ήρθε όντας διακεκριμένος αθλητής, πλέον. 6ος Παραολυμπιονίκης του αγώνες του Παρισιού.

Κολυμβητής με συμμετοχή σε 13 αγώνες του εξωτερικού, προπονείται στο αγώνισμα του Παρατριάθλου, όπου διακρίθηκε τον Οκτώβρη του 2023, κατακτώντας τη 4η θέση στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στην Ισπανία. Παίζει 5 χρόνια μπάσκετ με αναπηρικό αμαξίδιο στην ομάδα της ΑΕΚ. Είναι συνιδρυτής και Πρεσβευτής Αθλητών στο Μη Κερδοσκοπικό Ίδρυμα “Athlos”, το οποίο βοηθά πρόσφυγες με αναπηρία.

Στο Αγρίνιο τον έφεραν προσωπικά του θέματα, για περίπου δέκα ημέρες. Ενόψει της συμμετοχής του σε παγκόσμιους αγώνες παρατριάθλου που θα πραγματοποιηθούν το επόμενο διάστημα στην Γιοκοχάμα της Ιαπωνίας, το πρώτο πράγμα που ήθελε να εξασφαλίσει ήταν οι συνθήκες για την προπόνησή του.

Στο κομμάτι του τρεξίματος και της ποδηλασίας η περιοχή της Τριχωνίδας, στην οποία και διέμενε τον κάλυψε απόλυτα. Έπρεπε ωστόσο να προπονηθεί και στην κολύμβηση. Ο Ιμπραήμ προσπάθησε να έρθει σε επικοινωνία με τους υπαλλήλους και τους αρμοδίους στο ΔΑΚ Αγρινίου. Επικοινώνησε αρχικά με υπάλληλο του Δήμου, η οποία ευγενέστατα του εξήγησε ότι απαιτούνταν να προσκομίσει τα απαραίτητα έγγραφα για την χρήση της πισίνας του κολυμβητηρίου από ιατρούς (καρδιολόγο και δερματολόγο). Τον παρέπεμψε δε σε ανωτέρους της.

Δεδομένου ότι δεν είχε την δυνατότητα να βρει και να εξηγήσει δια ζώσης στους αρμοδίους ότι είχε κάρτα υγεία αθλητή που του επιτρέπει την συμμετοχή σε όλες αυτές τις σπουδαίες αθλητικές διοργανώσεις που συμμετέχει, επανειλημμένα προσπαθούσε να βρει λύση τηλεφωνικά.

Οι μέρες πέρασαν. Δυστυχώς δεν τα κατάφερε να βγάλει άκρη, ενώ αξίζει να σημειωθεί ότι σε αρκετές τηλεφωνικές απόπειρες δεν βρήκε απάντηση. Όταν τελικώς επικοινώνησε του ζητήθηκαν εκ νέου τα ίδια έγγραφα. Είναι δεδομένο ότι θα έπρεπε να είχε εξυπηρετηθεί η όποια ανάγκη του. Θα ήταν θεμιτό μελλοντικά να μην αντιμετωπίσει παρόμοια θέματα. Έστω κι αν αυτά είναι ζήτημα ελλιπούς συνεννόησης.

Ο Ιμπραήμ μέσα στο επόμενο διάστημα θα έχει τακτική παρουσία στο Αγρίνιο, ενώ μαζί του θα προπονούνται και συναθλητές του.

«Θα βρίσκομαι τακτικά στο μέλλον στο Αγρίνιο. Προπονούμαι στην 50αρα πισίνα του ΟΑΚΑ, είναι δυνατόν να μην μπορώ εδώ στο Αγρίνιο; Δεν με πειράζει που η πισίνα είναι μικρότερων διαστάσεων. Στο τρέξιμο και στην κολύμβηση εδώ μπορώ να προπονηθώ καλύτερα από ότι στην Αθήνα. Δεν έχει την κίνησή της», σχολίασε στο agrinionews.gr, αφότου εξήγησε όλα τα παραπάνω.

Τέτοια φωτεινά παραδείγματα, οφείλουμε ως τοπική κοινωνία συνολικά να τα συνδράμουμε με κάθε τρόπο.

Ποιος είναι ο Ιμπραήμ Αλ Χουσεΐν

Ο Ιμπραήμ από μικρός ασχολούνταν με τη κολύμβηση στη Συρία, είχε αξιοθαύμαστο ταλέντο και ήταν εξαιρετικά υποσχόμενος αθλητής. Ωστόσο, στην Ελλάδα ήρθε σε καροτσάκι γιατί δε μπορούσε να περπατήσει. Στον πόλεμο που διέλυσε την πατρίδα του ακρωτηριάστηκε το δεξί του πόδι, και το αριστερό του πόδι σχεδόν καταστράφηκε.

Αυτός ο τραυματισμός που του άλλαξε τη ζωή, έγινε εις γνώση του και με τη θέλησή του. Ευρισκόμενος στο μέτωπο, ενώ έπεφταν πυρά και ακούγονταν εκρήξεις, άκουσε τη φωνή του φίλου του να τον φωνάζει σε «βοήθεια». Είχε χτυπηθεί από ελεύθερο σκοπευτή. Γνωρίζοντας ότι μπορεί να τραυματιζόταν θανάσιμα στη προσπάθειά του να τον σώσει, επέλεξε να πάει να τον βοηθήσει, χάνοντας το πόδι του, αφού δίπλα του έσκασε βόμβα. Για εκείνον ήταν μονόδρομος αυτή η απόφαση, γιατί η φωνή του φίλου του δε θα έσβηνε ποτέ από το μυαλό του.

Σύντομα βρέθηκε στους δρόμους του κέντρου της Αθήνας, άστεγος, χωρίς φαγητό, και με καμία προοπτική. Προκειμένου να μη ζητάει ελεημοσύνη, προτιμούσε να τρώει τις πρασινάδες από το έδαφος. Σε αυτό το σημείο έμελλε η μοίρα του να αλλάξει. Ένας συμπατριώτης του ήξερε τον Βαγγέλη Καρέλλη, πρώην αθλητή κωπηλασίας της Εθνικής Ομάδας, που έχει το ίδιο πρόβλημα με εκείνον. Ο τελευταίος τον σύστησε σε έναν ειδικό που κατασκευάζει τεχνητά μέλη, τον κο Άγγελο Χρονόπουλο. Ο κος Χρονόπουλος άφησε όλους τους πελάτες του, και του είπε ότι θα του φτιάξει το προσθετικό πόδι δωρεάν. Το προσθετικό μέλος του ήταν, αξίας 9.000€. Ο Ιμπραήμ δε σταματά να μιλάει για το κο Χρονόπουλο, τον ευεργέτη του αυτό, ο οποίος τον έκανε να αγαπήσει την Ελλάδα σαν πραγματική πατρίδα. Γιατί του στάθηκε σαν να ήταν άνθρωπος δικός του, οικογένεια, με ανθρωπιά και συμπόνια αξιοθαύμαστη.

Έχοντας τη δυνατότητα πλέον να δουλέψει, ο Ιμπραήμ δεν έχασε καιρό. Αναζήτησε και βρήκε γρήγορα δουλειά, να καθαρίζει τις τουαλέτες στους σταθμούς. “Οποιαδήποτε δουλειά” αναφέρει, ”είναι καλύτερη από το να ζητιανεύω”. Με αυτό το τρόπο βρήκε ένα σπίτι να νοικιάσει και κατάφερε να καλύπτει τις βασικές του ανάγκες. Μία από αυτές όμως ήταν πάντα η μεγάλη του αγάπη, χωρίς την οποία δε θα μπορούσε να ζήσει – η κολύμβηση!

Η Διεθνής Αμνηστία επικοινώνησε με το “ΑΛΜΑ”, το Πανελλήνιο Σύλλογο Προσαρμοσμένων Δραστηριοτήτων. Σε συνεργασία με το Αθλητικό Σωματείο “Σύλλογος Προσαρμοσμένων Αθλημάτων “Πρωτοπόροι””, ξεκίνησε προπονήσεις κολύμβησης. Παρόλο τον ακρωτηριασμό του, οι επιδόσεις του ήταν εξαιρετικές. Με υπέρμετρη προσπάθεια και τη βοήθεια των εκπαιδευτών του, σύντομα κατάφερε να πάρει μέρος σε Πανελλήνιους αγώνες κολύμβησης! Το πιο εντυπωσιακό; Έβγαινε πρώτος!

Στο βάθρο όμως δεν ανέβηκε ποτέ. Ούτε μετάλλιο πήρε. Διότι δεν έχει ελληνική υπηκοότητα. Οπότε, είχε τις καλύτερες επιδόσεις, ήταν εμφανέστατα ο καλύτερος, και όταν ερχόταν η ώρα της επιβράβευσης και του εορτασμού, εκείνος έκανε στην άκρη ώστε να περάσει ο δεύτερος και ο τρίτος και να ανέβουν στο βάθρο, να πάρουν τα μετάλλιά τους.

Το 2016 ο Ιμπραήμ τράβηξε τη προσοχή της Ολυμπιακής Επιτροπής, η οποία του ζήτησε σαν φόρο τιμής προς το άτομό του και την ιστορία του, να κρατήσει την Ολυμπιακή Δάδα στους Παραολυμπιακούς Αγώνες που θα πραγματοποιούνταν στο Ρίο ντε Τζανέιρο.

Με αυτό το τρόπο αντιπροσώπευσε όλους τους πρόσφυγες αθλητές που αγωνίζονται παρά τις δυσκολίες. Εκεί, σε μία σύντομη συνέντευξη που του πήραν, μίλησε για την έως τότε πορεία του, με αποτέλεσμα να κινήσει το ενδιαφέρον και να “προβληματίσει” θετικά τη Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή (IOC) και τη Διεθνή Παραολυμπιακή Επιτροπή (IPC). Κεντρικοί άξονες του Ολυμπισμού θεωρούνται το πνευματικό ήθος και η ιερότητα για την ανθρώπινη ζωή.

Αναγνωρίζοντας λοιπόν το “κενό” που υπήρχε στους Ολυμπιακούς Αγώνες για περιπτώσεις ανθρώπων όπως ο Ιμπραήμ, προσφύγων αθλητών, δημιούργησαν μία καινούργια ομάδα, με την ονομασία “Refugee”! Για πρώτη φορά στα χρονικά οι πρόσφυγες θα είχαν τη δική τους ομάδα με την οποία θα μπορούσαν να αγωνιστούν, ανεξαρτήτως από ποια χώρα κατάγονται.

Ο Ιμπραήμ έχει πλέον τη δυνατότητα να πηγαίνει σε Παγκόσμιους αγώνες, και εφόσον βγαίνει πρώτος να ανεβαίνει στο βάθρο και να παίρνει το μετάλλιό του. Στους Παγκόσμιους αγώνες. Εκείνος όμως θέλει να τιμήσει την χώρα που αγάπησε, την Ελλάδα. “Το χρωστάει στον Άγγελο” όπως λέει, είναι το λιγότερο που μπορεί να κάνει για το καλό που του έκανε. Η επιθυμία και το όνειρό του, είναι να φέρει σπίτι τα μετάλλιά του, την Ελλάδα, τη χώρα που τον προσέτρεξε και τον βοήθησε στην ώρα της ανάγκης του, έτσι ώστε τώρα να μπορεί να στέκεται με το κεφάλι ψηλά, κάνοντας αυτό που αγαπά.

Με πληροφορίες από alma-amea.gr