Μετά τις τελευταίες εξελίξεις στον χώρο της εκπαίδευσης, με τις συγχωνεύσεις και καταργήσεις τμημάτων και την σχετική αναστάτωση που έχει προκληθεί στην εκπαιδευτική κοινότητα και στην τοπική κοινωνία, δημοσιοποιήθηκε ανακοίνωση διαμαρτυρίας του ΓΕΛ Γαβαλούς.
Οι εκπαιδευτικοί του σχολείου κάνουν λόγο για «πολιτική απαξίωσης και υποβάθμισης, του Γενικού Λυκείου Γαβαλούς, μια πολιτική της επιβολής και του εξαναγκασμού, η οποία υπονομεύει βάναυσα και καταφανώς όχι μόνο την λειτουργία της σχολικής μονάδας».
«Απαιτούμε από την πολιτεία και όλους τους εμπλεκόμενους φορείς την έγκριση του τμήματος Ανθρωπιστικών Σπουδών της Γ Λυκείου και την στήριξη του σχολείου μας ως αυτόνομης, αυτοδύναμης και αυθύπαρκτης εκπαιδευτικής οντότητας με την διασφάλιση του συνταγματικά κατοχυρωμένου δικαιώματος της ισότιμης παροχής ευκαιριών σε όλους», υπογραμμίζει η σχετική ανακοίνωση.
Η ανακοίνωση αναλυτικά:
«Με την παρούσα θέλουμε να εκφράσουμε την διαφωνία μας και την έντονη διαμαρτυρία μας για την απροειδοποίητη επιβληθείσα πολιτική των συγχωνεύσεων και της κατάργησης τμημάτων, από το Υπουργείο Παιδείας και των εντεταλμένων κατά τόπους Υπηρεσιών του, πολιτική απαξίωσης και υποβάθμισης και του σχολείου μας, του Γενικού Λυκείου Γαβαλούς, μια πολιτική της επιβολής και του εξαναγκασμού, η οποία υπονομεύει βάναυσα και καταφανώς όχι μόνο την λειτουργία της σχολικής μονάδας και τον δημόσιο χαρακτήρα της, αλλά πλήττει ανεπανόρθωτα και την τοπική κοινωνία, αφού την καταδικάζει σε σταδιακή εγκατάλειψη, απομόνωση, μαρασμό και ερήμωση.
Μετά τις τελευταίες αιφνιδιαστικές και δραματικές εξελίξεις που έχουν συμβεί στον χώρο της εκπαίδευσης με τις συγχωνεύσεις τμημάτων και την κατάργησή τους, την βίαιη μετακίνηση εκπαιδευτικών και μαθητών σε άλλες σχολικές μονάδες, είναι γεγονός ότι και το δικό μας σχολείο, το ΓΕΛ Γαβαλούς, έρχεται πλέον άμεσα αντιμέτωπο με την δυσμενή πραγματικότητα όχι μόνο της υποβάθμισής του αλλά και της μελλοντικά ενδεχόμενης αναστολής της λειτουργίας του και της δυνητικής επιβίωσής του ως αυτόνομης εκπαιδευτικής οντότητας.
Δυστυχώς, οι αποφάσεις των αρμοδίων, με κριτήρια προφανώς οικονομίστικης λογικής και τεχνοκρατικού μόνον προσανατολισμού, που δεν συνάδουν φύσει και θέσει με τον χώρο της παιδείας, παραβιάζοντας κάθε έννοια ατομικής ελευθερίας, δικαιοσύνης και δημοκρατικής επιλογής, στερούν από τα παιδιά μας το δικαίωμα στην μόρφωση επί ίσοις όροις καθώς και την απρόσκοπτη φοίτηση στο σχολείο του τόπου τους, εντείνοντας ακόμα περισσότερο τις κοινωνικές ανισότητες.
Αν μάλιστα λάβουμε υπόψη μας ότι η σχολική μας μονάδα, ως σχολείο της περιφέρειας, στα όρια σχεδόν του Δήμου Αγρινίου, προσφέρει τις υπηρεσίες της σε μια ευαίσθητη αγροτοκτηνοτροφική περιοχή με πολλές ιδιαιτερότητες και σε παιδιά τα οποία πολλά εξ αυτών κατοικούν σε δυσπρόσιτες και απομακρυσμένες περιοχές και τα οποία μετακινούνται με συγκοινωνία, αντιλαμβάνεται κανείς ότι η έκταση του προβλήματος είναι τεράστια, με επιπτώσεις τόσο μορφωτικές όσο και κοινωνικές.
Για παράδειγμα, μαθήτριά μας φέτος, λόγω της κατάργησης της κατεύθυνσης Ανθρωπιστικών Σπουδών στην Γ Λυκείου απομακρύνθηκε εξαναγκαστικά από το σχολείο μας, και προκειμένου, τελικώς, να έχει την δυνατότητα φοίτησης στην συγκεκριμένη προαναφερθείσα κατεύθυνση, θα αναγκάζεται να πραγματοποιεί καθημερινά ταξίδι συνολικά δυόμισι ωρών από και προς το καινούργιο της σχολείο, για να μπορέσει να ολοκληρώσει τις εγκύκλιες σπουδές της.
Πρόκειται ουσιαστικά για άσκηση βίας, με την διαφορά ότι προέρχεται από την επίσημη πολιτεία και τους εκπροσώπους της, συγκεκαλυμμένη βία, «νόμιμη» βία, αφού δικαιολογείται από τον θεσμικό της χαρακτήρα. Κι είναι πραγματικά τόσο υποκριτική η συμπεριφορά των υπευθύνων, που, ενώ διοργανώνουν σχολικές εκδηλώσεις ευαισθητοποίησης κατά του σχολικού εκφοβισμού, του bullying, δεν αναλογίζονται την ζημιά που επιφέρουν οι ίδιοι με την κακοποιητική αναλγησία τους στις εύπλαστες ψυχές των παιδιών μας, κλονίζοντας ταυτόχρονα το αίσθημα ασφάλειας και εμπιστοσύνης ανάμεσα στους πολίτες και την πολιτεία.
Αυτή η πολιτική συμπεριφορά της υποτίμησης της τοπικής κοινωνίας, μιας κοινωνίας της υπαίθρου, δεν συνάδει ούτε με το αίσθημα δικαίου ούτε με την δημοκρατική λαϊκή βούληση των περήφανων ανθρώπων της, που μοχθούν σκληρά για να εξασφαλίσουν κάτω από αντίξοες συνθήκες την συντήρηση των οικογενειών τους και ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά τους. Ξοδεύονται και ξοδεύουν από το υστέρημά τους και δεν παραχωρούν σε κανέναν το δικαίωμα προσβολής της αξιοπρέπειάς τους.
Ως δάσκαλοι, συναισθανόμενοι την ευθύνη απέναντι στα παιδιά μας, τους γονείς και τον τόπο στον οποίο προσφέρουμε τις υπηρεσίες μας, δηλώνουμε αλληλέγγυοι στον αγώνα τους και απαιτούμε από την πολιτεία και όλους τους εμπλεκόμενους φορείς την έγκριση του τμήματος Ανθρωπιστικών Σπουδών της Γ Λυκείου και την στήριξη του σχολείου μας ως αυτόνομης, αυτοδύναμης και αυθύπαρκτης εκπαιδευτικής οντότητας με την διασφάλιση του συνταγματικά κατοχυρωμένου δικαιώματος της ισότιμης παροχής ευκαιριών σε όλους».
2 Σχόλια
41%
Όσο δεν γεννιούνται παιδιά τόσα περισσότερα σχολεία θα κλείνουν. Δεν έχει να κάνει ούτε με το 41% ούτε με κανέναν. Όποιος και να είναι πάνω αν τα κουκιά δεν βγαίνουν, δεν υπάρχει περίπτωση να δίνονται κρατικά χρήματα για σχολεία που έχουν ελάχιστους μαθητές απλά και μόνο για να υπάρχουν. Φυσικά όλα αυτά τα γράφω με λύπη αλλά χρειάζεται κάποια στιγμή να γίνουμε ρεαλιστές. Φυσικά και θα μειωθούν οι θέσεις δασκάλων/καθηγητών, φυσικά και κάποια στιγμή θα γίνει όλο και δυσκολότερος ο διορισμός. Welcome to the real word. Ο αγώνας πρέπει να γίνεται για να υποστηριχθεί ουσιαστικά η οικογένεια. Αυτή είναι η πηγή και γι’ αυτό η Ελλάδα θα γίνει σύντομα χώρα ηλικιωμένων. Αυτά τα ολίγα.