Μετράμε ώρες πριν την διεξαγωγή του Τελικού Κυπέλλου Ελλάδος στο ΟΑΚΑ, μεταξύ των ποδοσφαιρικών ομάδων του Ολυμπιακού και του ΟΦΗ. Οι ερυθρόλευκοι στοχεύουν να κλείσουν τη χρονιά με νταμπλ, η ομάδα της Κρήτης στοχεύει σε μια έκπληξη, ώστε να χτυπήσει την πόρτα των ευρωπαϊκών διοργανώσεων.
Επειδή όμως το ποδόσφαιρο είναι οι αναμνήσεις μας, μια πίσω πόρτα που μας οδηγεί στην αθωότητα της παιδικής μας ηλικίας, έστω και σαν ψευδαίσθηση, εμείς θα κάνουμε κάτι διαφορετικό. Θα επιστρέψουμε όχι στα 90s, αλλά στα 70s, σε μια εποχή πολύ μακρινή από την τωρινή, για να δούμε πως διαχειρίζονταν τότε, την επιτυχία της κατάκτησης ενός τροπαίου οι οπαδοί μιας ομάδας, εν προκειμένω, του Ολυμπιακού, το καλοκαίρι του 1971.
Το παιχνίδι
Το παιχνίδι διεξήχθη στις 9 Ιουνίου 1971 στο στάδιο Καραΐσκάκη, με τον Ολυμπιακό να κερδίζει τον ΠΑΟΚ με 3-1, με σκόρερ τους Αγγελή, Γιούτσο και Παμπουλή. Ο ενθουσιασμός του κόσμου ήταν ασυγκράτητος, καθώς ο Ολυμπιακός κατακτούσε ένα τρόπαιο ύστερα από δύο «άγονα» χρόνια και έφτανε τα 14 Κύπελλα Ελλάδος σε 26 διοργανώσεις.
Τι εννοούμε όμως, με τον όρο «ασυγκράτητος»;
«Τρελό πανηγύρι που θύμιζε έντονα Ρίο», με μπάνιο στα νερά της Ομόνοιας, ενώ και αρκετοί φίλαθλοι «γδύθηκαν και κυλήσθηκαν κάτω στους δρόμους». Ένας οπαδός βολτάριζε στην Ομόνοια φορώντας κόκκινο σομπρέρο κι ένα αυτοκίνητά κατακόκκινο με μια κόρνα που θύμιζε σειρήνα έκοβε βόλτες στο κέντρο της Αθήνας, γράφει μεταξύ άλλων το σχετικό δημοσίευμα.
Οι «έντεκα λεοντόκαρδοι» του Ολυμπιακού είχαν δημιουργήσει «ατμόσφαιρα Μαρακανά» σε Αθήνα και Πειραιά, αλλά και στην Πάτρα και σε νησιά όπως η Κέρκυρα. Το γεγονός ότι κάποιοι οπαδοί βουτούσαν στο συντριβάνι της πλατείας Ομόνοιας, όχι, δεν το φανταστήκαμε, συνέβη.
«Άρμα της νίκης» και σπίτι «με τα χρώματα του Θρύλου» στην Καστέλα
Το ρεπορτάζ της εποχής μας μαθαίνει καταρχήν, πως η συνήθεια του να πηγαίνει η τροπαιούχος ομάδα στα μπουζούκια μετά το τέλος του αγώνα χρονολογείται από εκείνη την εποχή. Οι παίκτες του Ολυμπιακού πάνε στο κέντρο «Σεραφίνο», εκεί όπου τους υποδέχεται ο Τόλης Βοσκόπουλος, δηλωμένος Ολυμπιακός, αλλά και ο Στράτος Διονυσίου, που δεν κρύβει την αγάπη του για τις ομάδες της Θεσσαλονίκης. Κάπου εδώ συμβαίνει και μια παρεξήγηση με τον Διονυσίου και τους οπαδούς του Ολυμπιακού, για την οποία δεν μαθαίνουμε πολλά. Ίσως δεν θέλουμε να μάθουμε κιόλας.
Η Αθήνα και ο Πειραιάς πάντως ζουν ένα βράδυ τόσο γιορτινό, που θυμίζει «το καρναβάλι του Ρίο», με τον πρόεδρο του Ολυμπιακού, Νίκο Γουλανδρή, να βάζει μπρος το άρμα της νίκης, που περιφέρει την ποδοσφαιρική ομάδα σε κάθε συνοικία της πόλης.
Μέσα σ` αυτή την γιορτή δεν λείπουν και τα ενθουσιώδη τηλέφωνα στην εφημερίδα ΦΩΣ (είμαστε στα 1971, το τηλέφωνο με το καντράν είναι το Facebook της εποχής). Μεταξύ των αναγνωστών ξεχωρίζει και ο κύριος Ευάγγελος Ράντιας, που προσκαλεί την εφημερίδα στο κατακόκκινο σπίτι του στην Καστέλα.
Αναφέρει πως το έκανε για να χαροποιήσει τα τέσσερα του παιδιά. Λέει με περηφάνια «και τα τέσσερα μου έμοιασαν» και εξηγεί πως «αγαπούν τον Ολυμπιακό, που τον έχουμε ιδιαίτερη θρησκεία μας».
Από το αντίπαλο στρατόπεδο, αξίζει να τονίσουμε πάντως, ότι ο ΠΑΟΚ κατάφερε να επανέλθει στη διεκδίκηση του Κυπέλλου το 1974, πάλι κόντρα στον Ολυμπιακό και να το κατακτήσει, στα πέναλτι.
Γιάννης Δημητρέλλος – reader.gr
