Κάθε τέτοια εποχή η σκέψη όλων μας, στο Αγρίνιο και σε όλη την επικράτεια, πάει στους κακόμοιρους γονείς που απολαμβάνουν τα πλούσια αγαθά της… δωρεάν και δημόσιας Παιδείας(γελάστε με την ψυχή σας).
Είναι η εποχή του ξεκινήματος του σαφάρι για ένα σπίτι στην Θεσσαλονίκη, την Κοζάνη, την Σάμο(για σπουδές μαθηματικών ώστε να βγεις «αδιόριστος» καθηγητής που δεν σε κάλεσε κανείς να διοριστείς!), την Τρίπολη, τον Βόλο και αλλαχού. Σε έναν κόσμο που αλλάζει και με την γκαρσονιέρα στο Κουκάκι να έχει στην καλύτερη 550 ευρώ λόγω(και)Airbnb, εσύ, ο γονιός καλείσαι να παραμείνεις ψύχραιμος…
Εμείς που έχουμε μικρότερα παιδιά σκεφτόμαστε αυτές τις εποχές και τρέμουμε, ίσως και να παρακαλιόμαστε να έρθει ένας άνθρωπος στην εξουσία που να αποφασίσει ότι δεν θα καθορίζουν την Ανώτατη Παιδεία κάποιες συντεχνίες. Ότι δεν χρειάζεται άλλους δικηγόρους ή μηχανικούς η Ελλάδα κι ότι, όχι, όταν τελειώσεις το Ιστορικό-Αρχαιολογικό δεν είναι σίγουρο ότι θα μπορείς να διδάξεις σε Γυμνάσιο.
Ότι θα έχει πιο πολλά ιδρύματα η χώρα για να μην τρέχεις στο εξωτερικό αν το παιδί «δεν τραβάει», ότι το κράτος θα μπορεί να στηρίζει ουσιαστικά όσους δεν έχουν τους απαιτούμενους πόρους, με ουσιαστικές και εκτεταμένες υποτροφίες, αφού βέβαια αναγνωρίσει πως τίποτε δεν είναι τσάμπα σε αυτή τη ζωή. Κάποιος πληρώνει το «δωρεάν και δημόσιο» κι αυτός είναι ο γονιός που, όπως λένε οι έρευνες, χρειάζεται πάνω από 150 χιλιάδες ευρώ για τις ανώτατη εκπαίδευση του παιδιού του, με τις εκτιμήσεις για τα φροντιστήρια να είναι πολύ μακριά από την πραγματικότητα.
Έχω φίλο που πρέπει να έχει του χρόνου το ένα παιδί στο ένα άκρο της Ελλάδας και το άλλο στο άλλο ή να πείσει ένα από τα δύο να αφήσει τις παρέες και την πόλη όπου ζει για δύο χρόνια και να πάρει μεταγραφή. Μόνο έτσι θα είναι βιώσιμες οι σπουδές με ένα νοίκι στην μία από τις δύο πόλεις. Σκέψου κριτήρια για το πού θα σπουδάσεις! Η πλειοψηφία των φοιτητών, άλλωστε, στην απίθανη χώρα μας διαλέγει σχολή ανάλογα με το πού βρίσκεται Και μετά έρχεται στο Αγρίνιο και θέλει να φύγει, διότι, γνωστό αυτό, «δεν μπορούμε να έχουμε παντού σχολές»!
Καλό κουράγιο σε όλους λοιπόν. Στους ήρωες της ζωής(τους λένε και «νοικοκυραίους», υποτιμητικά, κάτι εναλλακτικοί ταβλαδόροι)που φεύγουν μια μέρα πριν ανακοινωθούν τα αποτελέσματα για να κυνηγήσουν μια γκαρσονιέρα για το παιδί. Συμπάσχουμε αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε και πολλά πράγματα…
Γ.Σ.