Αυτές τις μέρες ολοκληρώνεται και δίνεται στη κυκλοφορία πάνω στην Ιόνια οδό στη θέση Χαλαζιά ένα, αμφίβολης σημασίας και επικίνδυνο για τη πόλη, έργο. Συγκεκριμένα η γέφυρα όπως την είδαν την ανέβηκαν και την περπάτησαν άνθρωποι της περιοχής αλλά και άλλοι διερχόμενοι εκφράστηκαν με μεγάλη ανησυχία για την καλή και χρήσιμη λειτουργία της. Αν κάνουμε ένα οδοιπορικό θα παρατηρήσουμε τα εξής: Παίρνουμε την περιμετρική (Πλώσταινας) της πόλης για να βγούμε στον αυτοκινητόδρομο ταχείας κυκλοφορίας όπως συνέβαινε όλα τα τελευταία χρόνια, στον Εθνικό δρόμο, τον μοναδικό Δυτικό Άξονα της χώρας. Περνάμε απέναντι από τον δρόμο του Αιτωλικού προς τον Χαλαζιά. (Επισυναπτόμενο σχέδιο). Μπροστά μας έχουν τοποθετηθεί μεταλλικές μπάρες και αποκόπτεται πλέον η συνέχιση. Λίγο πριν. απότομα και σε στροφή 90 μοιρών αριστερά, ανεβαίνουμε την καινούρια γέφυρα. Η κλίση της απαράδεκτη, τέτοια που φοβίζει οδηγούς και χειριστές βαρέων οχημάτων. Συνάμα, κάτω από τη γέφυρα, προστέθηκαν μπάρες για να μην υπάρχει έξοδος των οχημάτων για τον ερχόμενο από τη Βόρειο Ελλάδα, Ευρώπη, Γιάννενα προς την περιμετρική, λιμάνι, Ιερή Πόλη. Απόλυτη αποκοπή από τον νέο αυτοκινητόδρομο της Ιόνιας οδού. Παύει πλέον το λιμάνι της πόλης και οι «Ελεύθεροι» Δημότες της να έχουν πρόσβαση σε έναν νέο αυτοκινητόδρομο ταχείας κυκλοφορίας. Λες και ακόμα δεν σταμάτησε η κατάρα του «Μπέη Χμούτ» ( ίσως και να κάνω λάθος στο όνομα) να πλανάται στο σημείο αυτό. Κατεβαίνοντας από τη γέφυρα δεξιά και σε λίγα μέτρα μπροστά σου αντιμετωπίζεις ξανά σιδερένιες μπάρες της Ιόνιας και πολύ απότομα πρέπει να στρίψεις δεξιά η αριστερά για να πάρεις τον Εθνικό (υπάρχοντα σήμερα) δρόμο προς Αγρίνιο ή Αντίρριο αντίστοιχα. Στο σημείο αυτό Εθνικός και Ιόνια βρίσκονται στο ίδιο επίπεδο. Δηλαδή αν αφαιρούνταν η μπάρα και γίνονταν ελάχιστη διαπλάτυνση με παράλληλη διαγράμμιση και ηλεκτροφωτισμό θα είχαμε πολύ εύκολα πρόσβαση στην Ιόνια με κατεύθυνση προς τα Γιάννενα. Έτσι αν είχαμε τις δυο προσβάσεις όπως περιγράφτηκαν παραπάνω θα λειτουργούσε άνετα ένας δεύτερος κόμβος εισόδου και εξόδου για την Πόλη.
Φανταστείτε πλέον έναν ξένο επισκέπτη ο οποίος έρχεται για πρώτη φορά από βόρεια κατεύθυνση και μπαίνει στον διευρυμένο Δήμο μας της μοναδικής Ιερής Πόλης Μεσολογγίου. Επιθυμεί να μπει στη πόλη να την γνωρίσει, να γευτεί τις θαλασσινές νοστιμιές, να χαρεί τις ομορφιές της να ξεναγηθεί στα ιστορικά της μνημεία. Δέκα εξ χιλιόμετρα πριν την περιοχή «Μπάγια» κοντά στο Κεφαλόβρυσο θα δει πινακίδα προς Μεσολόγγι. Στο χάρτη του ή στο κινητό του θα βλέπει ότι το Μεσολόγγι βρίσκεται πολύ μακριά ακόμη. Σε όλες τις πόλεις από μεγάλους οδικούς άξονες κατασκευάζονται δύο και τρεις κόμβοι με οπτική επαφή προς αυτή για έξοδο. Έτσι με τη σκέψη αυτή θα προχωρούσε και θα αναζητούσε την επόμενη έξοδο. Θα περνούσε το Κεφαλόβρυσο, θα έβλεπε το Αιτωλικό, θα διέρχονταν από τη υπόψη θέση μας στου Χαλαζιά, θα περνούσε πάνω από την τεράστια γέφυρα που διασταυρώνεται η Ιόνια με την Εθνική. Στο σημείο αυτό θα έβλεπε δεξιά και αριστερά σπίτια θα καταλάβαινε ότι βρίσκεται κοντά στο Μεσολόγγι και θα απορούσε γιατί δεν έγινε εκεί ανισόπεδος κόμβος όπως παγκόσμια από πλευράς πρακτικής γίνεται.. Θα έβλεπε τους οικισμούς της Αγριλιάς, του Αγίου Θωμά, θα παρατηρούσε το Μεσολόγγι από μακριά να χάνεται, αλλά πουθενά δεν θα συναντούσε άλλη πινακίδα που να του δείχνει πως θα έμπαινε στη πόλη. Εύλογη λοιπόν η απορία του. Σίγουρα θα σκεφτεί. Μα τόσο ηλίθιοι κατοικούν σαυτή τη πόλη που δεν θέλουν να αξιοποιήσουν την τεράστια ιστορία τους, που δεν επιτρέπουν τον όποιον επισκέπτη να την πλησιάσει; Βέβαια, μετά από αρκετά χιλιόμετρα απογοητευμένος, στη θέση ζεστή θα προβάλλει.. «λαμπερή» η πινακίδα που θα γράφει προς την Ιερή Πόλη Μεσολογγίου. Το ερώτημα είναι θα γυρίσει να δει τη πόλη ή θα συνεχίσει;
Αλλά το ερώτημα πρέπει να γίνει δικό μας. Εμείς τι κάνουμε; Πριν δυο ακριβώς χρόνια, και χωρίς να έχει ξεκινήσει οποιαδήποτε κατασκευή στη Θέση Χαλαζιά, υποστηρίχτηκε από τον γράφοντα, στον τύπο και στο διαδίκτυο, να μην γίνει στου Χαλαζιά γέφυρα αλλά οπωσδήποτε μια έξοδος προς την πόλη. Το κόστος αρνητικό γιατί δεν θα χρειάζονταν οι εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ για την γέφυρα αλλά μόνο η κάλυψη της υφιστάμενης, νότια και παράλληλα της Ιόνιας, διερχόμενης διώρυγας. Με ελάχιστα χρήματα θα δημιουργούνταν η έξοδος προς το λιμάνι και τη πόλη. Μια πεζογέφυρα στο σημείο αυτό θα ήταν αρκετή. Για την κυκλοφορία δε των οχημάτων εκεί, πολύ κοντά από τα φανάρια της Αγριλιάς, η κίνηση θα γίνονταν άνετα.
Με τον τρόπο αυτόν (με την έξοδο αυτή), θα επιτυγχάνονταν η διευκόλυνση των Ι.Χ. οχημάτων, νταλικών, λεωφορείων προς το λιμάνι και τη πόλη. Για όσο δε αφορά την είσοδο προς την Ιόνια, πινακίδες, είτε προς τη Ζεστή είτε προς άλλο κόμβο Μπάγια, θα υπάρχουν.
Το λιμάνι λειτουργούσε μέχρι τώρα με φορτία από προϊόντα που έρχονταν από την βόρεια κατεύθυνση, είτε μέσα από το Νομό είτε από πιο βόρεια. Δεν νομίζω ότι ποτέ χρειάστηκε νταλίκα να έρθει από νότια, από το Αντίρριο, για να γίνει οποιαδήποτε μεταφορά προϊόντων από ο λιμάνι μας. Οπότε ο οποιοσδήποτε αντιλαμβάνεται την χρησιμότητα μιας εξόδου από την διασταύρωση του Χαλαζιά προς την περιμετρική και την πόλη. Το θέμα είναι ότι πρέπει οι αρμόδιοι να το αντιληφθούν, να το κατανοήσουν και να πάρουν την σωστή και απαραίτητη για το μέλλον της πόλης αυτής απόφαση. Αλλιώς τι το θέλουμε το λιμάνι; Αφού δεν θα υπάρχει πρόσβαση να το κλείσουμε. Τι τη θέλουμε την περιμετρική; Αφού δεν θα εξυπηρετεί την κυκλοφορία να την χαλάσουμε ή να αφήσουμε μόνο μια λωρίδα.
Ας έρθουμε στο θέμα των διοδίων. Ο προϊστάμενος της επίβλεψης του έργου της Ιόνιας, πριν δυο χρόνια, επικαλέστηκε στον γράφοντα ότι στην πολιτική του κράτους είναι, η χρέωση πλέον των οχημάτων στην Ιόνια, να γίνεται με την χιλιομετρική απόσταση. Μια ακόμη έξοδος στη θέση Χαλαζιά, κατά την άποψή του, θα είχε ως συνέπεια την εγκατάσταση νέων διοδίων με επιπλέον έξοδα για την συντήρηση και την λειτουργία τους. Αυτή η άποψη όμως, σύμφωνα με τα δεδομένα όπως διαμορφώνονται δεν ευσταθεί διότι:
Πρώτον στην περιοχή Ζέλιου μετά την γέφυρα Ρίου –Αντιρρίου γίνονται κάθετα στο δρόμο τα πρώτα διόδια. Στη θέση αυτή σημειωτέον ότι παρά την μη αρχικά πρόβλεψη για έξοδο, η επίβλεψη δέχτηκε, για διάφορους λόγους, να κατασκευαστεί έξοδος και είσοδος στην Ιόνια. Δεύτερον στην θέση Ρίγανη περίπου 25-30 χιλιόμετρα βόρεια από το Μεσολόγγι έχουν εγκαταστήσει διόδια. Τα διόδια που φτιάχτηκαν στη Ζεστή, στην έξοδο προς τη πόλη, βάσει λογικής, θα χρησιμοποιηθούν μόνο για την είσοδο προς την Ιόνια και όχι για την έξοδο. Είτε λοιπόν μπαίνει κανείς στη πόλη από το Αντίρριο είτε από τη Ρίγανη αφού θα έχει πληρώσει διόδια στη Ζεστή δεν θα πληρώσει ξανά διόδια ερχόμενος στη πόλη. Οπότε η άποψη αυτή είναι μια «καραμέλα» και δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή. Θα μπορούσε να γίνει αποδεκτή μόνο στην περίπτωση που δεν θα κατασκευάζονταν πουθενά διόδια εγκάρσια στον αυτοκινητόδρομο αυτόν αλλά, μόνο σε εισόδους και εξόδους. Στην περίπτωση αυτή, ναι, να το καταλάβει ο καθένας ότι πλέον η χρέωση των διοδίων θα γίνονταν βάσει της χιλιομετρικής απόστασης. Αλλά όπως και να έχουν τα πράγματα Κύριε Δήμαρχε, κύριοι σύμβουλοι όλων των παρατάξεων πρέπει να καταλάβετε, ότι είτε πρέπει να φτιάξουν είτε όχι επιπλέον διόδια η πολιτεία, το κράτος, έχει υποχρέωση και ιδιαίτερη Ιερή υποχρέωση προς αυτή τη πόλη να φτιάξει όχι κάτι παραπάνω αλλά πολύ απλά το αυτονόητο και ανάλογα να πράξετε.
Σήμερα έτσι όπως δημιουργήθηκε μια «ντε φάκτο» κατάσταση, μια έξοδος είναι εφικτή; Ασφαλώς και είναι. Το κενό που αφέθηκε νότια και κάτω από τη γέφυρα για τη διώρυγα και τον αγροτικό δρόμο έχει αρκετό πλάτος ώστε να δημιουργηθεί η παράκαμψη- έξοδος προς την περιμετρική.
Αν παραμείνουν έτσι τα πράγματα η γέφυρα στου Χαλαζιά κατά την γνώμη μου είναι εντελώς άχρηστη. Η κυκλοφορία θα μπορούσε άνετα να γίνεται ή από τα φανάρια της Αγριλιάς ή από τον παλιό εθνικό προς το Αιτωλικό.
Αυτό που πρέπει να γίνει κατανοητό από όλους είναι να αντιληφθούμε ποια τεράστια ζημιά θα επιφέρει αυτό που επιχειρείται. Θα πρέπει και ενόψει και των Γιορτών Εξόδου να απαιτήσουμε να διεκδικήσουμε και να εκβιάσουμε, αν θέλετε, για την αδικία που γίνεται σε βάρος της μοναδικής Ιερής Πόλης της Ελλάδας.
Συστράτευση, ολική έξοδο από τα καφενεία, ανέγερση από το καναπέ. Το 1934 με τις απεργίες που γίνονταν στο Μεσολόγγι κατά της μεταφοράς λίγων ειρηνοδικείων στο Αγρίνιο είχαν παραλύσει τα πάντα. Επί τρεις ημέρες έτρεχαν οι κάτοικοι στη Πάτρα για να προμηθευτούν ψωμί. Τελικά κατάφεραν να αποσυρθεί το νομοσχέδιο.
Σε λίγα χρόνια οι μεγαλύτεροι φεύγουμε . Ήρθα από τα Τρίκαλα και λάτρεψα τη πόλη αυτή. Η πολιτεία έδιωξε τα παιδία μας από το τόπο αυτό. Σκεφτείτε τα εγγόνια και τις επόμενες γενιές, Η μοίρα μας κατέστησε θεματοφύλακες της ιστορίας της Πόλης που έδωσε την Ελευθερία στο Έθνος. Είτε το καταλαβαίνουμε και το συνειδητοποιούμε είτε όχι αυτή είναι η αλήθεια. Πρέπει η Πόλη αυτή να κρατηθεί να μην ερημώσει. Θεούς και δαίμονες θα σήκωνε η όμορη πόλη αν συνέβαινε εκεί παρόμοιο ζήτημα. Και εμείς το μπορούμε. Όμως θα ξεσηκωθούμε;