Είναι ωραίο να ονειρεύεσαι. Όμως είναι επίσης πιο πρακτικό να είσαι ρεαλιστής. Στην πρώτη περίπτωση όλοι περιμένουμε να γίνει κάτι… μαγικό στα τελευταία 4 ματς και ο Παναιτωλικός να καταφέρει να παραμείνει στην Σούπερ Λίγκα.
Στην δεύτερη περίπτωση η κοινή λογική λέει πως μια ομάδα που δεν μπόρεσε να πάρει ούτε βαθμό από την Δόξα Δράμας και τον Λεβαδειακό σε 4 παιχνίδια, δύσκολα θα μαζέψει 7 βαθμούς κόντρα σε Ολυμπιακό, ΟΦΗ, Άρη και Παναθηναϊκό.
Προσωπικά (δυστυχώς) εδώ και πολύ καιρό αρχίζω να συμβιβάζομαι ή προσπαθώ (δεν είναι και εύκολο) να συμβιβάζομαι με την ιδέα του υποβιβασμού ώστε οι πληγές να κλείσουν όσο το δυνατό γρηγορότερα.
Αν ποτέ συμβεί αυτό, γιατί πώς να το χωρέσει το μυαλό ότι ο Τίτορμος μετά από 34 χρόνια προσμονής ήταν… περαστικός από τα μεγάλα σαλόνια και μάλιστα σε ένα πρωτάθλημα που βάση δυναμικής των ομάδων ήταν «κομμένο και ραμμένο» στα μέτρα του;
Ευχή όλων είναι ο Παναιτωλικός να βρίσκεται και την επόμενη σεζόν στην Σούπερ Λίγκα, όμως δεν αποκλείεται τα παιχνίδια με τον Ολυμπιακό και τον Άρη να είναι τα δύο τελευταία για τον επόμενο χρόνο τουλάχιστον στην πρώτη επαγγελματική κατηγορία! «Και τώρα τι κάνουμε;» είναι το ερώτημα στα χείλη των περισσότερων.
Τι μπορούμε να κάνουμε δηλαδή; Τουλάχιστον στο μεγαλύτερο μέρος της σεζόν ο κόσμος έκανε ότι μπορούσε. Από το καλοκαίρι… εξαφανίζοντας τα διαρκείας έδειξε έμπρακτα την στήριξη του, αλλά και στην διάρκεια της σεζόν ακόμη κι όταν τα «χαστούκια» διαδέχονταν το ένα το άλλο οι περισσότεροι δεν λύγισαν. Πίστευαν, στήριζαν, ήταν εκεί…
Αυτό θα συμβεί και τώρα, αυτό θα συμβεί και του χρόνου. Όπου κι αν βρίσκεται ο Παναιτωλικός. Η ΙΔΕΑ ΤΟΥ ΤΙΤΟΡΜΟΥ ΔΕΝ ΥΠΟΒΙΒΑΖΕΤΑΙ! Αυτοί που τράβηξαν όλα τα προηγούμενα χρόνια το κάρο από την λάσπη θα συνεχίσουν να το κάνουν ξανά.
Αυτοί που δεν διάλεγαν ματς ανάλογα με το όνομα του αντιπάλου, αυτοί που βλέπουν τον Ολυμπιακό με τα ίδια μάτια που βλέπουν και τον Πυρσό Γρεβενών, αυτοί που δεν ντρέπονται και στις συνεχόμενες ήττες να λένε ότι είναι Παναιτωλικοί, αυτοί που γύρισαν όλα τα γήπεδα-στρούγκες της Ελλάδας και δεν περίμεναν το ΟΑΚΑ και το Καραϊσκάκη για να δουν εκτός έδρας την αγαπημένη τους ομάδα. Δεν είναι όμως μόνο οι οργανωμένοι.
Αλλά και άλλοι φίλαθλοι μεγαλύτερης ηλικίας που επίσης δεν… θυμήθηκαν φέτος τον Παναιτωλικό. Που και στην Γ΄εθνική αγόραζαν ένα διαρκείας, που πάντα κι αυτοί με τον δικό τους τρόπο ήταν εκεί. Κι ας μην έβγαζαν τα λαρύγγια τους. Αρρώσταιναν όμως για τα «καναρίνια» κι αυτό μετράει!
Όλοι αυτοί θα… μαζέψουν τα κομμάτια τους και θα συνεχίσουν να κάνουν αυτό που ξέρουν χρόνια τώρα καλύτερα από τον καθένα. Θα αγαπάνε παθολογικά την «κυανοκίτρινη» φανέλα και θα τρελαίνονται γι’ αυτή.
Είτε την φοράει ο Καμαρά με τον Χαριστέα, είτε ο… Πασάς με τον Μεταξούλη.
Οι υπόλοιποι απλά θα γυρίσουν στην… καθημερινότητα τους. Θα βγάλουν από τον «σκληρό δίσκο» της μνήμης τους τον Παναιτωλικό, θα κριτικάρουν από απόσταση ότι έχει σχέση με την ομάδα, θα χλευάζουν αν τα αποτελέσματα είναι άσχημα, θα τους είναι αδιάφορο το τι γίνεται μεσούσης της σεζόν και απλά θα περιμένουν την στιγμή που στο Αγρίνιο θα αρχίσουν εκ νέου οι φιέστες.
Για να πάρουν μέρος στα… πανηγύρια, να τους απαθανατίσει η κάμερα, να φωτογραφηθούν δίπλα στον βουλευτή και τον δήμαρχο, να μπουν στην ουρά για τζάμπα ψητό και μπύρα που θα μοιράζεται στο γήπεδο και να μετρούν αντίστροφα για να γεμίσουν το κλουβί με τον Παναθηναϊκό, τον Ολυμπιακό και την ΑΕΚ! Ότι δηλαδή ακριβώς έκαναν και φέτος…
Σαφώς και αν τελικά δεν αποφύγουμε τον υποβιβασμό θα πονέσει πολύ. Όταν το όνειρο σου… τσακίζεται στα βράχια πάντα πονάει. Ειδικά όταν είναι όνειρο πολλών γενεών. Από την άλλη όμως δεν είναι και τόσο οδυνηρό όσο ακούγεται!
Αν λατρεύεις τον Παναιτωλικό και δεν λατρεύεις τον «Παναιτωλικό της Σούπερ Λίγκας» τότε δεν αδειάζεις ποτέ! Συνεχίζεις να αγωνιάς, να χαίρεσαι, να λυπάσαι, να λυτρώνεσαι, να πονάς, να τραγουδάς, να σχεδιάζεις, να ταξιδεύεις, να «χαλιέσαι», να οργανώνεσαι, να τσακώνεσαι, να χειροκροτάς, να κριτικάρεις.
Συνεχίζεις να ζεις ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΑ όπως δεκαετίες ολόκληρες που τα λαμπερά φώτα της δημοσιότητας δεν περνούσαν καν πάνω από το Αγρίνιο! Το ξαναλέω αντί επιλόγου. Ανεξάρτητα από το τι θα γίνει μέσα στο γήπεδο στα τέσσερα παιχνίδια που απομένουν Η ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΗ ΙΔΕΑ ΔΕΝ ΥΠΟΒΙΒΑΖΕΤΑΙ ΠΟΤΕ. Γιατί εκεί δεν παίζουν… μπάλα παίκτες, προπονητές, κακές διαιτησίες και διοικήσεις, αλλά ο κόσμος, η φανέλα, τα χρώματα, τα σύμβολα!
ΠΗΓΗ: paneole