Με την ευκαιρία της γιορτής του Αγίου Πνεύματος ας θυμηθούμε την ιστορία του ιερού ναού της Αγίας Τριάδας Αγρινίου.
Η ιστορία του Ιερού Ναού ανάγεται πίσω στο 1801 όταν ο γνωστός προεστός του Αγρινίου Πάνος Γαλάνης δώρησε στη Μονή Τατάρνας ένα οικόπεδο ανάμεσα από τους οικισμούς Βραχωριτών και Τούρκων.Στο δικαιοπρακτικό της δωρεάς του Γαλάνη θέτεται ως όρος η ανέγερση εκκλησίας.
Οι καλόγεροι του μοναστηριού τον τήρησαν, αφού κατέβηκαν στο Αγρίνιο το 1810 (όταν ερημώθηκε η Τατάρνα) και μέσα σε δύο μήνες απέσπασαν διαταγή από τον Αλή Πασά να ανεγερθεί μελετημένη εκκλησία στο συγκεκριμένο οικόπεδο. Όμως από την τοπική διοίκηση του Αγρινίου επικύρωσαν την απόφαση οκτώ χρόνια αργότερα (το 1818).
Ο ηγούμενος της Τατάρνας, προκειμένου να επεκτείνει τον περίβολο του Ναού, αγόρασε ένα δεύτερο οικόπεδο δίπλα από το οικόπεδο που είχε δωρίσει ο Γαλάνης. Έτσι το 1819, με έξοδα της Μονής και συνεισφορές των κατοίκων χτίστηκε ο Ναός.
Τον Σεπτέμβρη του 1820 ο Γαλάνης παρήγγειλε 5 δεσποτικές εικόνες από την Οδησσό. Οι εικόνες αυτές έφτασαν τον Φεβρουάριο του 1821 στην Πάτρα, όμως δεν έφτασαν ποτέ στο Αγρίνιο λόγω της κήρυξης της Επανάστασης.
Επειδή ο Ναός βρισκόταν σε ύψωμα, χρησίμευσε ως κανονόστασιο και κατά την άλωση του Βραχωρίου (Ιούνιος του 1821) γκρεμίστηκε. Φαίνεται ότι κατά την διάρκεια της επανάστασης είχε ξαναχτιστεί, πρόχειρα όμως. Μετά την επανάσταση ο Ναός αναγείρεται ξανά με έξοδα της Τατάρνας μεγαλύτερος Ναός. Μετά την επανάσταση, η εκκλησία της Αγίας Τριάδας λειτουργούσε ως μετόχι της Τατάρνας με ιερέα μοναχό.
Η Τατάρνα ως σταυροπηγιακή μονή διατηρούσε το μετόχι της Αγίας Τριάδας έξω από την δικαιοδοσία του Επισκόπου. Το 1835 όμως ο Επίσκοπος ζητάει ένταξη του Ναού στην δικαιοδοσία της Επισκοπής. Όμως από τον Εκκλησιαστικό Γραμματέα της Επικράτειας προκύπτει ότι ο Ναός είναι δύσκολο να θεωρηθεί ενοριακός αφού υπάρχουν “νόμιμοι τίτλοι μη προσβληθέντες”.
Πρώτος ιερέας του Ναού ήταν ο ιερομόναχος Ανανίας Ταταρνιώτης. Το 1839 όμως οι Αγρινιώτες δεν τάσσονται όλοι υπέρ της Μονής κι έτσι οι μισοί θέλουν να κάνουν τον Ναό ενοριακό, ενώ οι άλλοι μισοί να τον διατηρήσουν ως μετόχι της Τατάρνας. Εν τέλει το 1843 υπάγεται οριστικά στην δικαιοδοσία της επισκοπής.
Ωστόσο και ο Ναός αυτός κατεδαφίσθηκε και από το έτος 1900 άρχισε να οικοδομείται ο νέος μεγαλύτερος πετρόκτιστος Ναός της Άγίας Τριάδας με περισσότερους χώρους, ο οποίος και διατηρείται έως σήμερα.
Το έτος 1958 περάστηκε εξωτερικά με το αμμοκονίαμα. Στους νεώτερους χρόνους υπήρχε το κανόνι που κτυπούσε κανονιές κάθε Πρωτοχρονιά και κάθε Πάσχα με τις αναστάσιμες καμπάνες.
Φτιάχθηκε πριν δύο περίπου δεκαετίες στο πάρκο της Αγίας Τριάδας με προοπτική να φιλοξενήσει μια ειδική τελετή το 1992 με αφορμή την Ευρωπαϊκή Ενοποίηση, καθώς εκείνο το έτος υπογράφτηκε η συνθήκη για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Υπήρχε άλλωστε όλα τα προηγούμενα χρόνια το γνωστό σύνθημα «Ευρώπη 1992″.Στην ειδική αυτή τελετή που θα γινόταν πάνω στο κτίσμα αυτό θα άναβαν τη «φλόγα» που θα.. ένωνε τους Ευρωπαϊκούς λαούς. Βλέπετε και το Αγρίνιο θα γίνονταν τότε μια πόλη ευρωπαϊκή όπως όλες οι άλλες. Η εκδήλωση τότε είχε ματαιωθεί λόγω βροχής, αν δε μας απατά η μνήμη μας.Δυο δεκαετίες μετά το κτίσμα αυτό περνά απαρατήρητο. Μαζί με αυτό και η συνθηματολογία της τότε εποχής. Ποιος θα φανταζόνταν τότε ότι σήμερα βρεθήκαμε σε τόσο δεινή οικονομική θέση, ζητήσαμε χείρα βοηθείας από τους εταίρους μας ( μεταξύ αυτών και την έκδοση Ευρωομολόγου) αλλά εκείνοι μας χρησιμοποίησαν τελικά ως πειραματόζωο;
Όχι τίποτε άλλο, αλλά την έκδοση Ευρω-ομολόγου δεν την αρνήθηκαν στους Ιρλανδούς. Δύο μέτρα και δύο σταθμά λοιπόν.. Ένα ξεχασμένο σύμβολο της.. Ευρωπαϊκής Ενοποίησης στην πόλη μας !