«Έζησα την κόλαση του Δάντη». Αυτή τη φράση χρησιμοποίησε ο επιβάτης του μοιραίου Intercity 62, Στέφανος Γωγάκος, για να περιγράψει τι έζησε το βράδυ της 28ης Φεβρουαρίου, στη σύγκρουση των τρένων στα Τέμπη με τους 57 νεκρούς.
Καθόταν στο βαγόνι 5 της επιβατικής αμαξοστοιχίας περιέγραψε αρχικά, μιλώντας στον ΣΚΑΪ, ότι «στα Παλαιοφάρσαλα βγήκε μια ανακοίνωση που μας ενημέρωσε ότι θα κάνουμε μια 15λεπτη αναγκαστική στάση λόγω τεχνικού προβλήματος. Κάπως παραξενευτήκαμε αλλά το τρένο συνέχισε κανονικά και φτάσαμε στη Λάρισα».
Μιλώντας για τη στιγμή της σύγκρουσης των τρένων είπε: «Φτάσαμε κοντά στα Τέμπη, όπου άλλοι κοιμόντουσαν, άλλοι διάβαζαν, εγώ είχα μπροστά μου το laptop, ακούμε έναν εκκωφαντικό θόρυβο και το βαγόνι 5 άρχισε να τραντάζεται στον αέρα».
«Τα τζάμια σπάσαν όλα και τα θραύσματα πέσαν πάνω στα κεφάλια μας. Αυτό που είπαμε όλοι ήταν “Θεέ μου θα πεθάνουμε”. Παιδιά έκλαιγαν, γυναίκες φώναζαν. Το βαγόνι πήρε μια κλίση και ήμασταν όλοι σε πανικό» συνέχισε τη.
«Πήγαμε να ανοίξουμε την πόρτα αλλά ήταν φρακαρισμένη και κάποιος έδωσε την ιδέα να βγούμε από τα παράθυρα που ήταν σπασμένα τα τζάμια. Πήγαμε να πηδήξουμε αλλά ήρθαν δύο άνθρωποι και μας άνοιξαν την πόρτα και βγήκαμε από εκεί. Άλλος με το πόδι σπασμένο, άλλος με τα χέρια, παιδιά έκλαιγαν. Βγήκαμε έξω και απομακρυνθήκαμε από το σημείο και βλέπαμε τη φωτιά στο τρένο και τα ασθενοφόρα να φτάνουν. Μετά ήρθε η αστυνομία και μας ενημέρωσε ότι έρχονται λεωφορεία για να μας μεταφέρουν στη Λάρισα και μας κατέγραψαν ονόματα και τηλέφωνα. Ειλικρινά δεν θα ξαναπάρω τρένο. Καλύτερα να πάω με τα πόδια», κατέληξε.