Σήμερα που είναι Κυριακή, θυμηθήκαμε μία βδομάδα πριν την περιπλάνηση Κυπρίων τουριστών. Ήταν 28η Οκτωβρίου, η πόλη ήταν γεμάτη έως το μεσημέρι και στα πάνω της. Οι άνθρωποι έφτασαν στην πόλη Κυριακή απόγευμα. Είχαν πάρει το αεροπλανάκι τους για Αθήνα και από κει μεταβήκαν Ιωάννινα. Σκέφτηκαν να κάνουν ένα tour στη δυτική Ελλάδα, στην οποία δεν είχαν κάνει ποτέ. Παίρνουν Ιονία, όλα καλά και φτάνουν Αγρίνιο. Βρίσκουν ένα ωραίο ξενοδοχείο, μένουν ευχαριστημένοι και το βράδυ αρχίζουν τη βόλτια τους.
Ήταν αρκετά ευκατάστατοι για τα Ελληνικά δεδομένα με τριπλάσιους μισθούς αλλά απλοί άνθρωποι, οικογενειάρχες, ζευγάρια. Ο τουρισμός δηλαδή που θέλουμε. Τους πετυχαίνουμε 9 το βράδυ στην πλατεία. Μας πλησιάζουν δειλα δειλα και μας ρωτάνε αν έχει κάπου κρύο φαγητό με μουσική. Δεν ήθελαν ουζερί, μεζέδες, ποικιλίες, ήθελαν κρύα πιάτα, κάτι σαν restaurant με μουσική. Όπα (σκεφτήκαμε) πρέπει να ψαχτούμε για κοσμικό μέρος. Αφού ακολούθησε κανένα δίωρο περιπλάνηση φτάσαμε 11 παρά από τα πολλά σε ένα τέτοιο που εν μέρει μετατράπηκε προς σε αυτό που ήθελαν.
Αφού γνωριστήκαμε και κάτσαμε εν τέλει μαζί τους, μας ζήτησαν προορισμούς για την επόμενη μέρα. Εμείς κλασσικά αραδιάζαμε Τριχωνίδες, λίμνες, μπλα, μπλα, μπλα. Συνειδητοποιήσαμε όμως ότι αυτοί θεωρούσαν αυτονόητη πρόσβαση τύπου Ιονίας. Δεν μας το έλεγαν, το καταλάβαμε από τα συμφραζόμενα. Ξανά πάλι κάτω ο χάρτης και το συμπέρασμα δεν άργησε να έρθει: Ολοι οι δρόμοι οδηγούσαν εκτός Δήμου Αγρινίου: Μεσολόγγι, Ναύπακτος και τέλος.
Εν ολίγοις δεν υπήρχαν και πολλά πράγματα να τους κρατήσουν εδώ ή έστω να πάνε εύκολα. Τέλωσπάντων οι άνθρωποι το διασκέδασαν, έκαναν λογαριασμό κάτι κατοστάευρα και συνέχισαν το tour τους την επόμενη μέρα.
Περιττό να ειπωθεί ότι ήταν οι μόνοι που κυκλοφορούσαν στην πόλη 12 και…Έτσι συνέχισαν την περιπλάνηση τους στα σκοτάδια και πήγαν στο ξενοδοχείο να ξεκουραστούν.
Υ.Γ. Αν υπάρχει κάτι καλό από αυτή την ιστορία είναι ότι η Ιόνια Οδός, έστω και χωρίς κάθετη σύνδεση μας ξανάβαλε λίγο στο χάρτη, αλλά για λιγότερο από 24 ώρες…
Λ.Υ.