Αν το Lets do it Greece δεν είχε τόση συμμετοχή και προβολή φέτος, δεν θα ήταν άξια λόγου κάποια συσχέτιση του. Πολύ περισσότερο δε από τη στιγμή που παίρνει πανελλαδικές διαστάσεις και ξεφεύγει από τα στενά όρια της Αιτωλοακαρνανίας.
Σίγουρα δεν έχουν όλοι ( οι ενεργοί πολίτες μιλάμε) τη διάθεση ή την κουλτούρα να δράσουν εθελοντικά, όταν υπάρχει μια ξενόφερτη ατάκα άγνωστης προέλευσης που κυκλοφορεί από Δήμο σε Δήμο ή από Περιφέρεια σε Περιφέρεια. Εντούτοις όμως το Lets do itGreece φαίνεται να αντικατέστησε κάποια κενά σε κοινωνίες μικρόκοσμων. Αυτά είναι η ανάγκη δράσης με εστίαση στο χώρο της διπλανής πόρτας, που σίγουρα έλκει κάποιον κόσμο. Δεν ενδιαφέρει σε όλες τις περιπτώσεις το όραμα, η προοπτική, παρά μόνο “αυτό που περνάω κάθε μέρα να είναι καθαρό ή να το εξωραΐσω”.
Από την άλλη, το Lets do it Greece φαίνεται να αντικατέστησε στην Μετα-millenium εποχή του 2018 τη δράση που τις προηγούμενες δεκαετίες είχε την ομπρέλα των εξωραϊστικών συλλόγων. Παλαιότερα ο τοπικός σύλλογος αποφάσιζε για το αν θα καθαρίσει το πηγάδι π.χ του χωριού. Σήμερα όλοι ή το κάνουν απευθείας οι πολίτες ή όλοι οι σύλλογοι εντάσσουν τη δράση τους στην ομπρέλα του Lets do it Greece.
Μόνο που σήμερα η δράση-ατάκα έπιασε έναν σφυγμό: Χώρεσε στη φωτογραφία-βραβείο όλους όσους βοήθησαν, πράγμα που θέλουν φυσικά. Ίσως παλαιότερα τους επισκίαζε στην ίδια κλίμακα η φάτσα του Προέδρου του τοπικού συλλόγου ή το “κατόπιν ενεργειών μου”
To Lets do it άφησε σίγουρα την αναμνηστική φωτογραφία των θεσμικών. Παρέκαμψε όμως την ανάδειξη ενός μόνο μικρού ήρωα ή ηρωοποίηση της μικρής κλίμακας, η οποία έχει ως συνέχεια την κοφτή ματιά και τον τσακωμό στο καφενείο ή την γειτονιά. Και φυσικά έχει ως δεύτερη συνέχεια το πείσμωμα και το πάγωμα των εθελοντικών δράσεων στο χωριό…
Λ.Υ.