Την τιμητική τους είχαν οι δυο βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ από το νομό μας. Τον κ. Βαρεμένο τον μπέρδεψε προχτές στη Βουλή ο περιώνυμος Τραγάκης με τον Χαρδαβέλα και μόνο αυτός μπορεί να απαντήσει αν το έκανε επίτηδες για να τον μειώσει ή του…ξέφυγε. Την, δε, κ. Τριανταφύλλου την περιέλαβαν εκείνα τα μεσημεριανά χαρωπά αγόρια και κορίτσια σε μια εκπομπή για δέσιμο(περισσότερο φετιχιστικό παρά λόγω τρέλας) και της απένειμαν λέει ένα βραβείο κακού ντυσίματος που έχουν θεσπίσει με τον τίτλο «μόδα-κλαπάρα».
Μετά τα χρόνια του Κωστόπουλου σε αυτή τη χώρα και καθώς το ρητό «καλύτερα πλούσιος και υγιής παρά φτωχός και άρρωστος δεν απέδωσε τα αναμενόμενα, το φαινόμενο ευδοκιμεί μόνο σε μια μερίδα του τηλεοπτικού κοινού. Είναι όσοι δεν θέλουν να βάζουν και πολλές έγνοιες στο μυαλό τους και προκειμένου να αγχώνονται με την πραγματικότητα προτιμούν να βλέπουν απαστράπτουσες κοπέλες και αγόρια με υπερβολικές εκφράσεις(κοινώς «μούτες») να μιλάνε μια παράξενη γλώσσα στην ουσία… κράζοντας άλλα δημόσια πρόσωπα, σε κάθε περίπτωση εξίσου δημόσια με αυτούς.
Κανένας δεν γνωρίζει τι ακριβώς σημαίνει η λέξη «κλαπάρα», η λέξη «τσιρκολί», ή γιατί απονέμεται «πίτα με γύρο» σε κάποιον που δεν είναι ντυμένος με το γούστο του αγοριού απέναντι. Επίσης κανείς δεν έχει καταλάβει γιατί επί χρόνια κατακεραυνώνουν στυλιστικές επιλογές που περιλαμβάνουν το λαδί χρώμα και γιατί μιλάνε-ειδικά τα χαρούμενα αγόρια-με ένα τρόπο που αν θες το παιδί σου να συνεχίσει να παίζει μπάλα τα Σαββατοκύριακα πρέπει να αλλάξεις κανάλι. Γιατί όσο να ‘ναι, φοβίες έχεις και συ, και η επιστήμη ακόμα δεν έχει αποφανθεί αν όλα αυτά είναι μια τάση, ένας κώδικας συμπεριφοράς, κάτι σαν μόδα.
Η γλώσσα, οι λέξεις έχουν πάντως σαφή προέλευση. Οι μισές είναι από τα καλιαρντά, τη γλώσσα των τραβεστί, που μέσω συγκεκριμένων χαρούμενων ομάδων περνούσαν και περνούν σε κοινή χρήση μαζί με εκφράσεις όπως «να μου συμβεί ένα σεξ», «δεν έχω καλύτερο», ή και το περίφημο και ευρείας χρήσης «σου εύχομαι τα καλύτερα»(σ.σ. ότι καλύτερο στα ελληνικά)που στην ντόπια γλώσσα δεν σημαίνει τίποτε στη πραγματικότητα, καθώς είναι απευθείας μετάφραση του αγγλοσαξονικού «wish you the best». Δεν είναι ρατσιστικά όλα αυτά, άλλωστε τίποτε πιο ρατσιστικό δεν υπάρχει από το κουτσομπολιό.
Επίσης, δεν είναι κακό να σε μπερδεύει ο Τραγάκης με κανέναν. Ούτε καν με τον Χαρδαβέλα. Η φυσιογνωμία αυτή είναι γνωστή από κάτι ψηφοφορίες που έκανε ότι δεν άκουγε ενώ καταμετρούσε και σηκωμένα χέρια που δεν ψήφιζαν! Α, κι από ένα τεράστιο μπαλόνι με το όνομά του που υπερίπτατο πάνω από το γραφείο του μέχρι να το σκάσει με…φλόμπερ ένας βασιλόφρονας λιμενικός! Πέρα των φημών που βγάζουν παλιοχαρακτήρες ότι κάποτε «τακτοποιούσε» υποθέσεις ψηφοφόρων του από τηλέφωνο που δεν ήταν στο δίκτυο! Κακεντρέχειες…
Όλα αυτά μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι δεν έχει σημασία τι λένε για σένα, αλλά ποιος το λέει. Και ο κόσμος των παραπάνω έχει ακόμα επιρροή σε πολλούς αλλά δεν είναι και για να σε στενοχωρεί. Μην πω ότι η άποψη κάτι τέτοιων είναι και τίτλος τιμής. Σήμερα δεν υπάρχει μεγαλύτερη περηφάνια από το να έχεις την ίδια απόσταση από το lifestyle και από την παλιά πολιτική, αρκεί να μην ασκείς και εσύ παλιά πολιτική. Η μόνη που συγκρίνεται είναι να τα έχουν μαζί σου οι κουκουλοφόροι του διαδικτύου. Για το λόγο αυτό, παθόντες όπως οι δύο βουλευτές, πρέπει να θυμούνται να μην ευνοούν την κακεντρέχεια και το λιντσάρισμα, είτε από τηλεοράσεως είτε από τους ανώνυμους στρατούς των τρολ…
Γ.Σ.