Του Λίνου Υφαντή,
Έχει ίσως πολύ ενδαφέρον το διάβασμα των κρουσμάτων του χάρτη όχι μόνο από υγειονομικής πλευράς. Η συμφορά του κορωνοιού είναι κάτι που έχει πολλά καρέ και στιγμιότυπα σαν κινηματογραφική ταινία με απρόβλεπτο όμως τέλος.
Αν κρατήσουμε το στιγμιότυπο της 24ης Μαρτίου στο χάρτη που εκδίδει η αρμόδια υπηρεσία του κράτους, θα δούμε ποιοι νομοί δεν έχουν ούτε ένα κρούσμα. Αν προσέξετε τον χάρτη το λευκό του μηδενός εστιάζεται σε νομούς της Κεντρικής Ελλάδας ( Φωκίδα, Ευρυτανία, Γρεβενά, Καρδίτσα ή των βόρειων συνόρων. Ανάλογη περίπτωση ενδοχώρας θυμίζει και η Αρκαδία. Εξαιρούνται από τα βόρεια σύνορα περιοχές όπως ο Έβρος ή η Καστορία με πολύ περισσότερη επικοινωνία λόγω εμπορίου ή κίνησης προς άλλα κράτη. Αντίθετα η ποσότητα των κρουσμάτων εύλογα είναι μεγάλη στους μεγάλους “αστικούς” νομούς των Αθηνών, Θεσσαλονίκης, Ηρακλείου και Πάτρας.
Πολλές περιπτώσεις για τη μετάδοση της επιδημίας έχουν έλθει στο φως. Η πλειονότητα τους είχε να κάνει με ταξίδια στο εξωτερικο. Σε όλη αυτή την πανδημία εικασιών, προβληματισμών ή συνομοσιολογιών βλέπουμε την Αιτωλοακαρνανία να φιγουράρει με λευκό και να νιώθουμε πολύ τυχεροί.
Ίσως περισσότερο τυχεροί από κάθε άλλη φορά.
Όποια ερμηνεία και αν επιχειρήσουμε να δώσουμε είναι υψηλού ρίσκου. Μπορεί να είναι τυχαίο εντελώς που η Αιτωλοακαρνανία δεν έχει κρούσματα. Θα μπορούσε κάλλιστα ένα γκρουπ να είχε ταξιδέψει στο εξωτερικό και να μολυνθεί. Θα μπορούσε κάλλιστα ήταν στη θέση της Ηλείας ή της Καστοριάς.
Από την άλλη όμως κατά σατανική σύμπτωση βλέπει κανείς την Αιτωλοακαρνανία στην ίδια κατηγορία με άλλους νομούς που έχουν σχετικά λιγότερες δικτυώσεις σε σχέση με τους βασικούς εμπορικοοικονομικούς κόμβους της χώρας μας.
Κάνοντας λοιπόν διάφορους συλλογισμούς, περνάει και αυτός φευγαλέα από το μυαλό: Μήπως τελικά η συμφορά του Κορωνοϊου όπως αποτυπώθηκε στο χάρτη ιχνηλάτησε “κατά λάθος” το δίκτυο επικοινωνίας των τόπων μας.
Ακόμα και αυτό να συνέβη μακάρι να μείνει έτσι και σύντομα όλος ο χάρτης της χώρας μας και όλου του πλανήτη να ξαναγίνει λευκός..
Υ.Γ. Τις υπόλοιπες κουβέντες και προεκτάσεις αξίζουν να τις κάνουμε μετά τη λήξη της δύσκολης κατάστασης που ζούμε.