Εδώ και κάμποσο καιρό ο Παύλος Μοσχολιός στα Δημοτικά Συμβούλια της πόλης δείχνει ότι δεν έχει και τις καλύτερες σχέσεις με τον Στέλιο Μερμίγκη του «Ανυπότακτου Αγρινίου». Είναι, πιθανότατα, χολωμένος από το γεγονός ότι η δική του θητεία κριτικάρεται ακόμη εξίσου με την τωρινή δημοτική Αρχή. Το πράγμα θεριεύει από την πλευρά του πρώην δημάρχου όταν βλέπει πόσο θετικά έχει κρίνει την τωρινή πρόταση για την ανάπλαση του Πάρκου το Ανυπότακτο Αγρίνιο (και όχι μόνο).
Χθες, λοιπόν, με αφορμή την ερώτηση για το γνωστό θέμα του δικαστηρίου που εκκρεμεί για πρώην δημάρχους και δημοτικούς συμβούλους για αναθέσεις και κατατμήσεις έργων που φέρονται να έβλαψαν τον δήμο, ο κ. Μοσχολιός είδε μετά τον κ. Μερμίγκη να παίρνει τον λόγο και ο παλιός σύμβουλος κ. Λυμπουρίδης-ο οποίος κυνήγησε το θέμα δικαστικά- οπότε δεν άντεξε και πέταξε φαρμακερή ατάκα: αποκάλεσε τον κ. Μερμίγκη «ανυπότακτο» δύο ή τρεις φορές εμφανώς ειρωνικά.
Με αυτό τον τρόπο όμως (άθελά του;) ο κ. Μοσχολιός ανέδειξε και ένα θέμα συνεργασιών και πολιτικής συνάφειας που υπάρχει στα δημοτικά πράγματα του Αγρινίου. Κοινώς ποιος πάει με ποιον και ποιος «χτυπάει» ποιον. Τι επαφές και συνεργασίες υπάρχουν και αν αυτές γίνονται στη βάση κοινών πολιτικών πιστεύω.
Δεν είναι λίγοι εκείνοι που θυμούνται, για παράδειγμα, πως ψήφισαν οι ψηφοφόροι της παράταξης Τραπεζιώτη στον δεύτερο γύρο στις προηγούμενες εκλογές και βλέπουν τώρα δύο από την παράταξη Παπαναστασίου να πηγαίνουν περισσότερο κόντρα στον δήμαρχο της πόλης ακόμη και από τον ίδιο τον κ. Μοσχολιό. Ή βλέπουν σε πολλές περιπτώσεις τις απόψεις Μοσχολιού και Τραπεζιώτη να συμπίπτουν με τον κ. Καζαντζή ή τον κ. Ρόκο, την ώρα που συμφωνεί η Λαϊκή Συσπείρωση με το Ανυπότακτο Αγρίνιο…
Και δεν είναι λίγοι εκείνοι που λένε ότι η υπερβολική ένταση που υπάρχει σε όλες τις συνεδριάσεις δεν οφείλονται μόνο στο ότι ο πρόεδρος του σώματος κ. Φωτάκης δεν επιτρέπει να μακρηγορούν οι σύμβουλοι. Υπάρχει η αίσθηση ότι-ίσως και ενόψει απλής αναλογικής στο μέλλον-οι διάφορες πτέρυγες του Συμβουλίου είναι περισσότερο προσωπικές επιλογές και λιγότερο παραταξιακές πλέον.
Προσέξτε πως αυτό το «ανυπότακτος» που απηύθυνε ειρωνικά ο κ. Μοσχολιός προς τον κ. Μερμίγκη θυμίζει κάτι από… Γαλλία. Η παράταξη του ultra αριστερού Μελανσόν, που στις εκλογές της Γαλλίας ήρθε τέταρτη, λέγεται… «Ανυπότακτη Γαλλία»! Σας θυμίζει κάτι; Είναι κι αυτή «αντισυστημική» και οι φίλοι λένε ότι είναι ανθρωπιστική ενώ οι εχθροί ότι είναι λαϊκιστική.
Κάποια στιγμή, όμως, χρειάστηκε να διαλέξει για τον δεύτερο γύρο της Κυριακής μεταξύ Λεπέν και Μακρόν και ο Μελανσόν κατηγορήθηκε ότι δεν μίλησε σαφώς κατά της Λεπέν, με αποτέλεσμα αυτός να πάει στη βάση και να την αφήσει να διαλέξει… ηλεκτρονικά με δημοψήφισμα (πάντως όχι με την επιλογή «Λεπέν» μέσα, αλλά με τις επιλογές «άκυρο», «λευκό»,«αποχή»ή «Μακρόν»)με τον ίδιο να λέει ότι «η Λεπέν δεν αποτελεί επιλογή».
Τώρα, στο Αγρίνιο δεν υπάρχει ούτε Λεπέν(ευτυχώς) αλλά ούτε και Μακρόν. Υπάρχει όμως «ανυπότακτη πτέρυγα» που καλείται να πάρει ίσες αποστάσεις αλλά και να διαλέξει εχθρό που «δεν αποτελεί επιλογή»…
Και η ερώτηση είναι μήπως θα κληθεί στο μέλλον να πάει και σε συνεργασίες, θυμίζουμε, με την απλή αναλογική προ των πυλών; Οι παρατηρητές λένε ότι ίσες αποστάσεις δεν μπορούν να υπάρξουν στα τοπικά πράγματα. Εκτός αν αποφασίσεις να κατέβεις απέναντι σε όλους και σε όλα εξηγώντας ότι δεν υπάρχει πεδίο συνεννόησης πουθενά. Αλλά γι’ αυτό υπάρχει η Λαϊκή Συσπείρωση και το ΠΑΜΕ.
Γ.Σ.