Ακυρώθηκε λόγω μη απαρτίας η έκτακτη δια περιφοράς συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου Μεσολογγίου όπου υπήρχαν δυο θέματα προς ψήφιση. Το ένα αφορούσε την έγκριση ψηφίσματος στήριξης για τον πρώην Δήμαρχος Παναγιώτη Κατσούλη.
Σύμφωνα με την ανάρτηση στην «Διαύγεια» στην συνεδρίαση συμμετείχαν με ηλεκτρονική ή επιστολική ψήφο 11 από τους 29 Δημοτικούς Συμβούλους ενώ οι υπόλοιποι 18 δεν συμμετείχαν.
Εκείνο που προκαλεί εντύπωση είναι ότι πολλοί από τους απόντες είναι μέλη της Δημοτικής Αρχής και η απορία είναι γιατί δεν συμμετείχαν, από την στιγμή που δεν ήταν απαραίτητη η φυσική τους παρουσία στην αίθουσα, αλλά μπορούσαν να στείλουν την ψήφο τους με ηλεκτρονικό ταχυδρομείο απ’ όπου κι αν βρίσκονταν αν υποθέσει κανείς ότι είχαν ανειλημμένες υποχρεώσεις; Είχαν κάποιες αντιρρήσεις ως προς το περιεχόμενο του ψηφίσματος και επειδή δεν μπορούσαν να τις εκφράσουν ανοιχτά προτίμησαν να απέχουν;
Παρόντες στην διαδικασία ήταν οι: Τρικαλινού Θεοδοσία, Κουτσοθεόδωρος Ιωάννης, Παπαδημητρίου Μαρία, Συγγούνης Γεώργιος, Παπανικολάου Νικόλαος, Μπάκας Παναγιώτης, Καραπάνος Νικόλαος του Κωνσταντίνου, Μπαλκούρας Αλέξανδρος, Καρατζογιάννης Νικόλαος, Δασκαλή Όλγα και Μουρκογιάννης Νικόλαος.
Απόντες ήταν οι: Φαράντος Σωτήριος, Αγγέλη Καλιρρόη, Κοτσάλου Βασιλική, Ράπτης Δημήτριος, Τριφιάτης Παναγιώτης, Δαλάρης Λάμπρος, Μπιλάλης Μιχαήλ, Βούρβαχης Χρήστος, Πασπαλιάρης Ιωάννης, Πετρόπουλος Δημήτριος, Αλετρά-Βασιλείου Νεκταρία, Μασαούτης Χρήστος, Γούργαρη-Θεοδωράκη Γερασιμούλα, Καραπάνος Νικόλαος του Γεωργίου, Καραπαπάς Γεώργιος, Βασιλείου Σπυρίδων, Πατρινού Βασιλική και Σκαρμούτσος Αναστάσιος.
Τι ανέφερε το ψήφισμα
Το ψήφισμα που επρόκειτο να εισηγηθεί ο Δήμαρχος ανέφερε τα εξής: «Το Δημοτικό Συμβούλιο Ιεράς Πόλεως Μεσολογγίου θεωρεί παντελώς
άδικη την πρωτοφανή στα χρονικά της δημόσιας διοίκησης απόλυση από την εργασία του ως εκπαιδευτικό – υπάλληλο του Υπουργείου Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού, του επί σειρά ετών μέλους του Α΄ και Β΄ βαθμού αυτοδιοίκησης κ. Παναγιώτη Κατσούλη.
Μια καταδικαστική απόφαση αναφερόμενη σε έναν εκπαιδευτικό με τριακονταετή αψεγάδιαστη προϋπηρεσία και ευρύτερη κοινωνική προσφορά, στον οποίο αποδόθηκε η κατηγορία για το αδίκημα της «παράβασης καθήκοντος» μετά από μήνυση ιδιώτη το 2015, για το οποίο απαλλάχθηκε πρωτοδίκως και καταδικάστηκε εφετειακά σε έξι μήνες με τριετή αναστολή.
«Αδίκημα» το οποίο φέρεται ότι διαπράχθηκε κατά τη διάρκεια της θητείας του ως Δήμαρχος Ιεράς Πόλεως Μεσολογγίου τη χρονική περίοδο 2011 – 2014 και προκλήθηκε μετά από ομόφωνη απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου το 2014, η οποία ακυρώθηκε από την Αποκεντρωμένη Διοίκηση και ουδέποτε εφαρμόστηκε από τον Δήμο Μεσολογγίου.
Είναι εμφανές ότι η εξοντωτική ποινή της απόλυσής του για πολιτική απόφαση συλλογικού οργάνου της αυτοδιοίκησης πλήττει ευθέως:
-Τα κατοχυρωμένα συνταγματικά δικαιώματα της ελεύθερης έκφρασης γνώμης δημοσίου συμφέροντος.
-Τη διάκριση των εξουσιών και τη δημοκρατική νομιμότητα, καθώς συγχέει επικίνδυνα τη διοικητική με την πολιτική ευθύνη, τιμωρώντας μια πολιτική πράξη με ποινή που ανήκει στη σφαίρα της δημόσιας διοίκησης, αφού η κατηγορία αφορούσε πολιτική πράξη συλλογικού οργάνου της τοπικής αυτοδιοίκησης και ουδόλως σχετίζεται με την εκπαιδευτική του ιδιότητα – η οποία άλλωστε είχε ανασταλεί εκτελώντας τα καθήκοντα του δημάρχου – την επαγγελματική του επάρκεια ή τη διοικητική του συμπεριφορά ως δημόσιος λειτουργός.
Η απόλυση ενός εκπαιδευτικού με αιτιολογία αναφερόμενη σε πολιτική πράξη ως αιρετός Δήμαρχος συνιστά θεσμική εκτροπή και ανοίγει επικίνδυνες ατραπούς για όλους όσοι υπηρετούν με ευθύνη και συνείδηση την αυτοδιοίκηση.
Αν οι εργαζόμενοι στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, που είναι ταυτόχρονα αιρετοί της αυτοδιοίκησης, πρόκειται να τελούν διαρκώς υπό τον εκβιασμό και την απειλή των μηνύσεων ιδιωτών και να σέρνονται για χρόνια στα δικαστήρια, κινδυνεύοντας μάλιστα με καταστροφή και της επαγγελματικής τους καριέρας ακόμη και για αποφάσεις συλλογικών οργάνων της αυτοδιοίκησης, τότε όχι μόνο δεν θα ψηφίζουν με γνώμονα τη συνείδησή τους αλλά με βάση την απειλή πειθαρχικής εξόντωσης θα πάψουν να ασχολούνται με την αυτοδιοίκηση.
Εκτός, βέβαια, κι αν τέτοιου είδους διατάξεις και αντίστοιχες μ’ αυτές διοικητικές πρακτικές εκπορεύονται από πολιτική βούληση για εκδίωξη των
δημοσίων υπαλλήλων από τα αιρετά αξιώματα, πράγμα που, αν ισχύει έστω και κατ’ ελάχιστο, συνιστά καταδικαστέα μετά βδελυγμίας τακτική, καθώς αναφέρεται σε βαθιά ταξική και αντιδημοκρατική αντίληψη παντελώς ασύμβατη με τη συνταγματική επιταγή για ισότητα όλων των πολιτών αναφορικά με την ενεργό συμμετοχή τους στις κοινές υποθέσεις.
Κρίνουμε αναγκαίο και επιβεβλημένο η πολιτεία να παρέμβει και να ενεργήσει άμεσα και αποτελεσματικά, ώστε να πάψει η διάκριση αντιμετώπισης μεταξύ των αιρετών υπαλλήλων του Δημοσίου και των ελευθέρων επαγγελματιών, σε βάρος των πρώτων, για τους οποίους οι συνέπειες είναι εξόχως δυσβάστακτες και εξοντωτικές.
Οι όποιες κυρώσεις ή συνέπειες για παράβαση καθήκοντος των αιρετών πρέπει να εξαντλούνται εντός του κύκλου άσκησης των αρμοδιοτήτων τους ως αιρετών, χωρίς να επεκτείνονται στον κύκλο της μόνιμης επαγγελματικής τους ενασχόλησης τόσο για τις περιπτώσεις εκείνες που ως αιρετοί της αυτοδιοίκησης τελούν σε αναστολή της επαγγελματικής τους δραστηριότητας όσο και για τις περιπτώσεις εκείνες που παράλληλα με τη δραστηριότητά τους ως αιρετοί της αυτοδιοίκησης ασκούν και την επαγγελματική τους δραστηριότητα στο δημόσιο.
Σε μια περίοδο που η πολιτική ευθύνη, σε αυτό το επίπεδο άσκησης ρόλου και όχι κεντρικά, επιχειρείται να μετατραπεί σε πειθαρχικό παράπτωμα και η ενεργός συμμετοχή στα κοινά τιμωρείται με επαγγελματικό αφανισμό, η σιωπή δεν μπορεί να είναι επιλογή και η υπεράσπιση του δικαιώματος στην πολιτική πράξη και στην ελεύθερη συνείδηση δεν είναι ιδιωτική υπόθεση, αλλά συνιστά θεσμική ευθύνη.
Ο εν λόγω εκπαιδευτικός συνιστά σύμβολο του ενεργού πολίτη, του ευσυνείδητου δημόσιου υπαλλήλου, του ανθρώπου που είχε και έχει συμμετοχή στα κοινά και η επιστροφή του στην εκπαίδευση αποτελεί ζήτημα δικαιοσύνης και δημοκρατίας, γιατί στο πρόσωπό του κρίνονται σήμερα η ουσία της δημόσιας συμμετοχής, η αξιοπρέπεια της διοίκησης και τα όρια της πολιτικής ελευθερίας όλων μας.
Καταληκτικά, δηλώνουμε την καθολική συμπαράσταση και στήριξή μας στον δίκαιο νομικό αγώνα του διωκόμενου συναδέλφου αιρετού της αυτοδιοίκησης και εκπαιδευτικού Παναγιώτη Κατσούλη και καλούμε την ελληνική πολιτεία, το Υπουργείο Εσωτερικών, το Υπουργείο Παιδείας και το Υπουργείο Δικαιοσύνης:
-Να εξαντλήσει κάθε νόμιμη θεσμική και νομοθετική διαδικασία – παρέμβαση για την ανάκληση της απόφασης απόλυσής του από την υπηρεσία του, κάτι που επιβάλλεται όχι για λόγους επιείκειας αλλά για λόγους δημοκρατίας, δικαίου και θεσμικής τάξης.
-Παράλληλα να προβεί στην επαναξιολόγηση των πέραν κάθε λογικής νομικών διατάξεων περί αυτοδίκαιης έκπτωσης υπό το πρίσμα της αναλογικότητας και της ουσίας των πράξεων.»
