Όπως έχει αναφερθεί πολλάκις(δεν ακούγεται καλά αυτό…) σε τούτη τη στήλη, το μέγα πρόβλημα της Ελλάδας είναι η καθυστερημένη γνωμοδότηση των ανώτατων οργάνων της Δικαιοσύνης. Αυτό συνέβη και με το Πάρκο Αγρινίου. Οι δικηγόροι των πολιτών που εναντιώθηκαν στο έργο ανακοίνωσαν την απόφαση με την οποία ακυρώνεται οριστικά(και ετεροχρονισμένα πλέον)το έργο, όπως αυτό είχε σχεδιαστεί από την προηγούμενη δημοτική αρχή.
Οι τρεις πράξεις που το ακυρώνουν είναι σημαντικές, όχι όμως όσο σημαντικό είναι το συμπέρασμα πως η περιβαλλοντική άδεια που βγήκε προέκυψε από μια «πλάνη περί τα πράγματα». Το ζουμί είναι στο εξής:
«Εν ολίγοις, ότι η Τεχνική Υπηρεσία του Δήμου Αγρινίου άλλη τεχνική περιγραφή μελέτης (τριών σελίδων) με ήπιες για το περιβάλλον εργασίες είχε υποβάλει προς έγκριση στην αρμόδια για την περιβαλλοντική κατάταξη του έργου Υπηρεσία και άλλη τεχνική περιγραφή μελέτης (έξι σελίδων) μαζί με φυτοτεχνική μελέτη υπεβλήθησαν και τελικά ενεκρίθησαν από την Επιθεώρηση Δασών της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Πελοποννήσου-Δυτικής Ελλάδας και Ιονίου, στις οποίες προβλέπονταν επιπλέον, επιβαρυντικές για το περιβάλλον εργασίες, όπως η εγκατάσταση γκαζόν σε έκταση 31,6 στρεμμάτων, η υλοτομία 64 δέντρων, η εκρίζωση των θάμνων μπορντούρας σε μήκος 3.600 μέτρων και η εγκατάσταση εκτεταμένου δικτύου άρδευσης για πότισμα κυρίως του γκαζόν (βλ. σκέψεις 10-12 της απόφασης)».
Δηλαδή παρουσιάστηκαν δύο διαφορετικές εκδοχές του έργου σε δυο διαφορετικές Αρχές προκειμένου αυτό να πάρει άδεια. Κι όχι μία εκδοχή, την οποία ερμηνεύαμε εκείνη την εποχή κατά το δοκούν όσοι θέλαμε κι όσοι δεν θέλαμε την ανάπλαση…
Αυτό σημαίνει ότι δικαιώνονται εκείνοι που δεν ήθελαν το έργο με τον τρόπο που επρόκειτο να γίνει, άσχετα με τους λόγους που τους έκαναν κι εναντιώθηκαν. Είναι γνωστό πως δεν είχαν όλοι την ίδια στόχευση και την ίδια αφετηρία, άλλοι το έκαναν για οικολογικούς λόγους, άλλοι για ιστορικούς, άλλοι από γινάτι, άλλοι λόγω επερχόμενων πολιτικών εξελίξεων κλπ, κλπ… Είχαν όμως δίκιο ως προς την ουσία, διότι η ουσία είναι ο νόμος, ειδικά σε εποχές που έπεφτε παντού ξύλο και διεξάγονταν ασκήσεις Πολιτεύματος.
Όλα τα παραπάνω όμως σημαίνουν πως, όσοι είχαμε την άποψη πως το έργο θα μπορούσε να έχει ήδη γίνει, σφάλαμε. Δεν θα μπορούσε να έχει γίνει, διότι δεν ήταν σωστό να γίνει και διότι, σε τελική ανάλυση, δεν υπήρχε ακριβής εικόνα για τις διαδικασίες.
Είδα ότι οι δικηγόροι της πλευράς των πολιτών που εναντιώθηκαν στο έργο αφιέρωσαν την απόφαση στους εντολείς τους και γενικά σε όσους είχαν διαφωνήσει. Ναι, μπορούμε να το πούμε με θάρρος και χωρίς φόβο ή πάθος: Τελικά, με βάση το νόμιμο και το ηθικό, η ανάπλαση που είχε σχεδιαστεί δεν ήταν η πρέπουσα και οι «άλλοι» είχαν δίκιο.
Και τα κίνητρα εκείνη την ταραγμένη εποχή δεν έχουν σημασία πια. Τελεία και όλα αυτά προς γνώση και συμμόρφωση.
Γ.Σ.
1 Σχόλιο
Δυστυχως ο κυριος Παπαναστασιου επαληθευται και παλι…….ετσι ελεγε οτι το παρκο θα το φτιαξει…Δυστυχως το παρκο θα ειχε γινει πριν χρονια αν δεν υπηρχαν συμφερωντα