Του Αποστόλου Β. Τσακούμη,
Η Μεταμόρφωση του «Σωτήρος», που γιορτάζει η Εκκλησία μας κάθε χρόνο στις έξι (6) Αυγούστου, ήταν ένα σημαντικό γεγονός της επίγειας δράσης του Χριστού και συνέβηκε πριν από την πορεία Του προς τα Ιεροσόλυμα. Το επεισόδιο αυτό δεν γιορτάζεται σαν ένα απλό θαύμα. Είναι μια μεγάλη Δεσποτική γιορτή. Εορτολογικά η Εκκλησία τοποθέτησε τη Μεταμόρφωση ανάμεσα από το Πάσχα και τα Χριστούγεννα, μέσα στο περιβάλλον της νηστείας του Δεκαπενταύγουστου.
Η Μεταμόρφωση του Θεανθρώπου αποτελεί σωτηριώδη Αποκάλυψη του Θεού προς τον άνθρωπο, γιατί φανερώνει: 1) Ποιος είναι ο Χριστός, 2 ) Ποιος είναι ο άνθρωπος και 3) Ποια πρέπει να είναι η πορεία της ανθρώπινης ιστορίας.
Ας δούμε αναλυτικά τα τρία αυτά σημεία:
- Η Μεταμόρφωση μας έδειξε ότι ο Χριστός έχει Θεϊκή φύση, είναι αληθινός Θεός. Η αλλαγή της μορφής Του, το Θεϊκό άκτιστο Φως που Τον περιέβαλε, η ουράνια φωνή του Θεού Πατέρα, που επιβεβαίωσε την ταυτότητά Του, η έκπληξη των παρισταμένων μαθητών Του, όλα αυτά δείχνουν τη Θεότητά του.
Ο Χριστός όμως ήταν και είναι και τέλειος άνθρωπος. Το έδειξε με την πρόσληψη της ανθρώπινης φύσης, με την απόλυτη υπακοή προς τον Πατέρα Του, με την απόλυτη ταύτιση της ανθρώπινης βούλησής Του στη Θεία βούληση, καθώς ήταν έτοιμος σε λίγο να πεθάνει πάνω στο Σταυρό. Είναι ο νέος Αδάμ που συνομιλεί και πάλι με το Θεό-Πατέρα, όπως ο παλιός Αδάμ στον Παράδεισο.
- Η Μεταμόρφωση μας έδειξε την αληθινή ανθρώπινη φύση, στα πρόσωπα των δυο προφητών και των τριών Αποστόλων. Οι δίκαιοι της Π. Διαθήκης εκπροσωπούνται στο όραμα της Μεταμόρφωσης με τον κορυφαίο νομοθέτη Μωυσή και τον αρπαγέντα στον ουρανό προφήτη Ηλία, πάνω στο άρμα της Θεϊκής δόξας. Και οι δυο βάδισαν συνειδητά προς το Χριστό και τώρα προγεύονται τη τελική δόξα Του.
Η Εκκλησία του Χριστού, οι άνθρωποι της Καινής Διαθήκης, εκπροσωπούνται κατά τη Μεταμόρφωση με τους τρεις Αποστόλους, τον Πέτρο, τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη. Οι Απόστολοι ζουν από τώρα την αλλαγή, το φωτισμό, για να μαρτυρήσουν μέσα στον κόσμο τη Θεϊκή δωρεά και να συμβάλλουν στη μεταμόρφωση όλου του κόσμου.
Στο Θαβώρ ενώνεται η Θριαμβεύουσα με τη Στρατευομένη Εκκλησία κάτω από τη νεφέλη της δόξας του Θεού. Στο Θαβώρ φανερώνεται και η Θεανθρώπινη φύση της Εκκλησίας κατά το πρότυπο του ιδρυτή της. Η αληθινή, επομένως, φύση του ανθρώπου δεν είναι η πεσμένη, η αλλοτριωμένη φύση του μεταπτωτικού ανθρώπου, αλλά η πρωταρχική φύση που είχε στον Παράδεισο, πριν από την πτώση. Είναι η ανακαινισμένη φύση των Προφητών και των Αποστόλων.
- Η Μεταμόρφωση του Χριστού έδειξε και την κατεύθυνση της ανθρώπινης ιστορίας. Η Θεανθρώπινη φύση του Μεταμορφωθέντος Χριστού συναντήθηκε στο Θαβώρ με τη Θεανθρώπινη Εκκλησία, δηλαδή με την αυθεντική ιστορία και άρχισαν πάλι να συμπορεύονται. Ο Χριστός, αφού προσέλαβε την ανθρώπινη φύση, την αγίασε, τη Θέωσε, την ανέβασε ψηλά και της δείχνει το δρόμο για το «χαμένο Παράδεισο». Με το απολυτρωτικό έργο Του άρχισε να λύνεται «το μεσότοιχο του φραγμού», που δυσκόλευε την επικοινωνία Θεού και ανθρώπων. Στο Θαβώρ ο Θεός δεν συνομιλεί μόνο με το νέο γενάρχη της ανθρωπότητας, το νέο Αδάμ, το Χριστό, στον οποίο εκφράζει την ευαρέσκειά του με τη φράση «εν ω ηυδόκησα» (Ματθ. Ιζ’,5). Ο Θεός με τη φράση Του «Αυτού ακούετε» καλεί όλη την ανθρωπότητα να συμπορευθεί στο νέο λαμπρό δρόμο που χαράζει ο Υιός του, μέσω της Εκκλησίας, με την αγιαστική Χάρη του Αγίου Πνεύματος.
Η Μεταμόρφωση του Χριστού, όπως επισημαίνεται και στην Πατερική Παράδοση, έρχεται ως «εν δυνάμει» φανέρωση της Βασιλείας του Θεού. Ο Χριστός με τη Μεταμόρφωσή Του ενισχύει τους μαθητές Του ενόψει της Σταυρώσεώς Του. Κάθε εμπειρία της δόξας του Θεού, κατά την παρούσα ζωή, προαναγγέλλει ή συνοδεύει την εμπειρία του Μυστηρίου του Σταυρού. Ο Σταυρός οδηγεί στην Ανάσταση. Η Ανάσταση, τελικά, αποκαθιστά την ανθρώπινη φύση στο «αρχαίο κάλλος της». Η Μεταμόρφωση του Χριστού ήταν μια προτύπωση της εμπειρίας του χαμένου αλλά και του προσδωκόμενου Παραδείσου, κοντά στη δόξα του Τριαδικού Θεού.
Θεολόγου
π. Δ/ντού Γυμνασίων Αιτωλ/νίας, π. Σχολικού Συμβούλου Θεολόγων Δ. Ελλάδας.