Δεν πέρασαν λίγες μέρες από την απονομή δικαιοσύνης στο θέμα της ναφθαλίνης στα σχολεία του Αγρινίου και το σύστημα έχει ήδη αποτύχει. Με τριπλό τρόπο.
Από τη μία, έχουν υπάρξει ήδη δύο περιστατικά με ναφθαλίνη σε σχολεία της πόλης μετά την απόφαση που πάρθηκε για έναν πολύ ήπιο χειρισμό των παιδιών που είχαν κάνει την παράβαση (τελευταίο κρούσμα το σημερινό στο 1ο Λύκειο), άρα αποτροπή μέσω της ποινής δεν υπήρξε σε καμία περίπτωση. Κανένα παράδειγμα δεν δόθηκε, κανείς δεν ένιωσε ότι ο νόμος μπορεί επιβάλλει αντίμετρα.
Διαπαιδαγώγηση, επίσης, δεν υπήρξε για το σύνολο της κοινωνίας, ό, τι συνέβαινε συνέβη και πάλι. Και τέλος οι φωνές των «σκληρών» που ήθελαν άμεση τιμωρία των τότε παραβατών πλέον ακούγονται πιο δυνατά. Η ατιμωρησία αντί για θεραπεία, δηλαδή, έφερε στο προσκήνιο μια ρητορική για αυστηροποίηση όλων των διαδικασιών, κάτι που στη περίπτωση παιδιών δεν θα έπρεπε να είναι ζητούμενο.
Πλήρης αποτυχία με άλλα λόγια. Και το χειρότερο είναι πως δεν έφτασε πουθενά το μήνυμα πως δεν αποφασίζουν τα παιδιά για το πότε ανοίγει και πότε όχι ένα σχολείο. Αντίθετα, μοιάζουν κάποια παιδιά να χλευάζουν και την τοπική κοινωνία και την δικαστική απόφαση που πρόσφατα πάρθηκε.
Επιμένει τούτη η στήλη ότι το μήνυμα έπρεπε να δοθεί με κάποιον σαφή τρόπο, όχι φυσικά με αναμορφωτήριο ή άλλο «παιδονομικό» μέτρο. Φαντασία να υπήρχε και θα βρισκόταν τρόπος. Και ναι, η ποινή των παιδιών θα έπρεπε να είναι κάποια εμφανής προσφορά στο σχολείο ή/και κάποια εκτεταμένα σεμινάρια με σαφή προσανατολισμό.
Τώρα θα μείνουν μόνο οι «έλα μωρέ, σιγά το πρόβλημα» και οι θιασώτες του νόμου περί …τεντυμποϊσμού!
Γ.Σ.