Άλλες χρονιές ήταν η ευλογία για τα χωριά μας και τους ηλικιωμένους αυτές οι μέρες, ειδικά από την Μ. Εβδομάδα και μετά. Γέμιζαν κόσμο και υπήρχε η γνωστή πασχαλινή ατμόσφαιρα που (και) στα μέρη μας έχει άλλη χάρη.
Φέτος όμως όλα πρέπει να είναι αλλιώς. Αν τα προηγούμενα χρόνια θέλαμε όσο το δυνατόν μεγαλύτερο κύμα εκδρομέων φέτος θα πρέπει να ευχόμαστε να μην υπάρξει, αν γίνεται, καθόλου. Οι λόγοι γνωστοί, η διασπορά του κορωνοϊού η οποία δεν ξέρουμε καν ποια έκταση και ποια εξέλιξη μπορεί να πάρει.
Οι ειδικοί λένε ότι αυτή η περίοδος είναι η κρισιμότερη. Τα νέα δεν είναι καλά για τις μετακινήσεις που ετοιμάζονται, υπάρχουν πληροφορίες από αστυνομικές πηγές ότι κόσμος αλλάζει τον τόπο μόνιμης διαμονής του μόνο και μόνο για να έρθει στο χωριό! Όμως εκείνοι που έχουν την ευθύνη λένε ότι αυτό δεν πρέπει να γίνει. Ο λοιμωξιολόγος κ. Σύψας είπε ότι η επιδημία είναι απρόβλεπτη και ότι δεν είμαστε ακόμη ούτε στο μέσον του πρώτου ημιχρόνου…
Έγινε λόγος μόνο για το τέλος της αρχής κι όχι για την αρχή του τέλους της επιδημίας και- παρότι ο πολύς κόσμος δεν θέλει να το ακούσει -πολλά θα κριθούν από την συμπεριφορά μας το Πάσχα.
Μήπως, λοιπόν, πρέπει να γίνει μια καμπάνια από τους αρμόδιους, την Περιφέρεια, τους δήμους κλπ, συγκεκριμένα κατά της μαζικής εξόδου στα χωριά; Δεν μιλάμε για πληρωμένες καμπάνιες, μιλάμε για παρεμβάσεις σε όσα τοπικά ΜΜΕ αντέχουν ακόμα και μπορούν να μεταφέρουν το μήνυμα.
Και μήπως οι διάφορες ομάδες στα social media και οι διάφοροι δραστήριοι λογαριασμοί μπορούν να κάνουν κάτι αντίστοιχο; Όπως πέφτουν ιδέες π.χ. για πάρτι στα μπαλκόνια ή φτιάχνονται memes και stories με πλάκα για να φτιάχνεται λίγο η ψυχολογία, ας γίνει και κάτι πολύ κρίσιμο και χρήσιμο: να περάσει στον κόσμο ότι φέτος θα ψήσουμε αρνί αλλά όσοι είμαστε κάθε μέρα μαζί. Έτσι δεν πρέπει;
ο (υ)περαστικός