Ζούμε σε παράξενες εποχές και δεν αργεί το κακό να γίνει. Δεν αργεί κάποιος να ανακράξει «εκείνος ο ρουφιάνος ο δημοσιογράφος αμφισβητεί την θυσία των 120 στο Αγρίνιο» και μετά να μην σε ξεπλένει ούτε ο Αχελώος ε; Αλλά θα μου πεις έτσι είναι, ζεις με τα ρίσκα σου. Από όταν καθιερώθηκε η μέρα μνήμης για το Αγρίνιο κάθε Μ. Παρασκευή οποιοδήποτε «αλλά» μπαίνει στο μικροσκόπιο των προθέσεων.
Αν ανατρέξει κανείς στα τοπικά site αναζητώντας την δημοφιλία των θεμάτων των ημερών ίσως για πρώτη φορά θα διαπιστώσει ότι ξεπέρασαν σε «κλικ» τα θέματα των εορτασμών του Πάσχα εκείνα με το δρώμενο που έγινε στην πλατεία την Μ. Παρασκευή και όσα γράφτηκαν για την μέρα μνήμης του απαγχονισμού των 3 συμπατριωτών και συμπολιτών μας σε συνδυασμό με την εκτέλεση των 120. Αυτό συνέβη για πρώτη φορά και δεν πρόκειται για μόδα αλλά για αιτιατό που ακολουθεί το αίτιο. Δεν έχει η αφεντιά μας να πει κάτι γι’ αυτό. Αφού ξεκαθαρίσουμε, λοιπόν, ότι το δρώμενο που έγινε με την πρωτοβουλία του Λ. Φραγκούλη δεν ήταν αναπαράσταση αλλά ένα σχόλιο με αφορμή την Ιστορία και αναγωγή στις μέρες μας, όμως ενεργοποίησε την συλλογική μνήμη, πάμε παρακάτω:
Όπως έχει ξαναγράψει η ταπεινότητά μας έχει υπάρξει παραποίηση φωτογραφιών και για την ιστορική αποτύπωση εκείνων των ημερών. Αυτό είναι αποδεδειγμένο και πρέπει κάποτε να σταματήσει. Το έχουν εξηγήσει άνθρωποι που έχουν ασχοληθεί πολύ (π.χ. το εξαιρετικό blog “agriniomemories”) το έχουν αποδείξει ερευνητές. Για να υποβοηθηθεί η αφήγηση της Ιστορίας στο Αγρίνιο υπήρξε μοντάζ σε κάποιες φωτο. Δεν σημαίνει αυτό ότι τα γεγονότα δεν συνέβησαν, ασφαλώς. Δύο τέτοιες φωτο βλέπετε εδώ σήμερα. Η μία δείχνει κάτι εντελώς παράταιρους τσολιάδες εκεί που θάβονται οι νεκροί. Οι τσολιάδες είναι εντελώς λάθος βαλμένοι στην εικόνα και σε λάθος κλίμακα. Γιατί; Διότι στην περιοχή μας είχαμε ταγματασφαλίτες αλλά όχι «γερμανοτσολιάδες». Αυτό το Σώμα δεν έδρασε στο Αγρίνιο… Στη δεύτερη φωτο όπου κλαίνε οι γυναίκες τους νεκρούς, πίσω υπάρχει ένα κάκιστο μοντάζ που περιλαμβάνει ένα τεράστιο δυσανάλογο κεφάλι πίσω από μια μαυροντυμένη, έναν ινδιάνο(!) κι έναν στρατιώτη με κράνος μάλλον αμερικάνικο!
Οι εικόνες επανήλθαν και πάλι σε κείμενα που έσκισαν σε «χτυπήματα». Είναι όμως παραποιημένες και είναι ντροπή γιατί υποκαθιστούν την αλήθεια. Ομοίως και διάφορα κείμενα που κυκλοφορούν που λένε μισές αλήθειες. Και για να ξεκαθαρίσω, όχι δεν εννοώ το γιατί οι συγκεκριμένοι Έλληνες μάχονταν τους Γερμανούς, τι επιδίωκαν δηλαδή μετά τον πόλεμο, αυτό είναι αντικείμενο άλλης έρευνας και διαφιλονικίας πια. Εννοώ, για παράδειγμα, την απόκρυψη του μεγάλου αριθμού των μη Αγρινιωτών ανάμεσα στους εκτελεσθέντες. Ή το αν την εκτέλεση έκαναν οι ταγματασφαλίτες του Τολιόπουλου ή οι Γερμανοί. Αν ισχύει ότι κάποιοι την γλίτωσαν και αν, ναι, πώς την γλίτωσαν.
Κι αφού απαντηθούν αυτά κάποτε πρέπει να συζητήσουμε κάτι ακόμα. Γιατί ο Τολιόπουλος και το τάγμα του έφυγαν σαν κύριοι από το Αγρίνιο ακόμη και μετά την είσοδο του ΕΛΑΣ σε αυτήν, ακόμη και μετά την διοίκηση που αποφασίστηκε; Γιατί ο Τολιόπουλος, έχοντας κάνει τέτοιες σφαγές, έφυγε κι έγραψε στα απομνημονεύματά του ότι έριχνε και χειροβομβίδες προς τους Γερμανούς που αποχωρούσαν;
Γ.Σ.
1 Σχόλιο
ΓΙΑΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ Η ΜΟΝΗ ΧΩΡΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΙΜΩΡΗΣΕ-ΔΙΚΑΣΕ, ΟΣΟΥΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΤΗΚΑΝ ΜΕ ΤΟΥΣ ΓΕΡΜΑΝΟΥΣ (ΔΕΙΤΕ ΥΠΟΘΕΣΗ ΜΕΡΤΕΝΣ) , ΑΝΤΙΘΕΤΩΣ ΠΟΛΛΟΙ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΑΝΑΡΙΧΗΘΗΚΑΝ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ΤΑ ΕΠΟΜΕΝΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΝ ΑΝΤΙΘΕΣΗ ΜΕ ΠΟΛΛΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΣΤΙΣ ΜΑΧΕΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΕΧΘΡΟΥ ΚΑΙ ΕΚΔΙΩΧΘΗΚΑΝ ΒΑΣΗ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΤΟΥΣ ΦΡΟΝΙΜΑΤΩΝ…
ΤΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΟΜΩΣ ΠΟΥ ΔΙΕΠΡΑΞΑΝ ΟΙ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΙ ΔΕΝ ΑΜΦΙΣΒΗΤΟΥΝΤΑΙ..