Άλλος ένας φίλος- και γνωστό πρόσωπο στην τοπική κοινωνία -αντιμετώπισε καρδιολογικό ζήτημα αυτές τις μέρες και, παρά το τεράστιο, υπερσύγχρονο, νοσοκομείο στο Αγρίνιο, έπρεπε να πάει στην Πάτρα για περίθαλψη. Κι από εκεί, ποιος ξέρει, ίσως και στην Αθήνα…
Καθόμαστε κι ακούμε πολιτικούς, εκ των οποίων άλλοι ξέρουν ποιο είναι το πρόβλημα κι άλλοι όχι, να ζητούν διπλάσιες ή δεκαπλάσιες ΜΕΘ για τον κόβιντ λες κι αυτό είναι το κριτήριο για να δούμε αν έχουμε δημόσια Υγεία. Εδώ περάσαν τόσα χρόνια και δεν υπάρχει σε ολόκληρο νομό ένα αιμοδυναμικό τμήμα να κάνει ο κόσμος μια στεφανιογραφία και οι… ειδήμονες θέλουν και ειδικές κλινικές για πανδημία!
Με τι προσωπικό, μισθούς, οργανογράμματα; Αφού αν πάει κάποιος να το κάνει θα ξεσηκωθούν οι βολεμένοι και οι τεμπέληδες για να μην αναλάβουν ευθύνες! Αφού τα έχουν καταφέρει έτσι με τις προκαταλήψεις τους για τους μισθούς και την αξιολόγηση των γιατρών ώστε τίποτε δεν μπορεί να ξεκολλήσει.
Εδώ, προ μηνών, στο agrinionews.gr είχε μιλήσει ο συντοπίτης μας και κορυφαίος καθηγητής επεμβατικής καρδιολογίας, Γιώργος Τριάντης. Θέτοντας τον εαυτό του δωρεάν στην υπηρεσία της δημιουργίας ενός βιώσιμου αιμοδυναμικού τμήματος στο Αγρίνιο αλλά δεν ασχολήθηκε κανείς! Και πως να ασχοληθεί; Απλά δεν γίνεται…
ο περ(ι)αστικός
2 Σχόλια
Δεν πειράζει. Με κάθε έμφραγμα δώρο μια πίτσα από τον Akis.
Για ένα απλό κάταγμα στο χέρι πηγαίνεις απέναντι! Από πολύ παλιά, όχι μόνο τώρα που έχουμε την πανδημία. Δεν είναι πρόσφατο το φαινόμενο που ακούει στο όνομα «Γενικό Νοσοκομείο Αγρινίου». Πόσα περιστατικά αδιαφορίας που κατέληξαν στο θάνατο δεν καταγγέλθηκαν στην πενταετία 2015-2019 (και παλιότερα) από συγγενείς ασθενών και απασχόλησαν το πανελλήνιο, αφού η κακή φήμη του νοσοκομείου έχει γίνει viral; Μήπως τα ξεχάσατε; Δεκαετίες τώρα το νοσοκομείο της πόλης ήταν το πεδίο διορισμού/βολέματος (και όχι μόνο) των πρώην πασόκων και νυν συριζαίων διορισμένων υγειονομικών, γιατρών (που κάνουν εφημερίες από το σπίτι), τραυματιοφορέων, οδηγών, θυρωρών και λοιπών παρατρεχάμενων αφισοκολλητών. Από το 1981 μέχρι δώθε η ίδια σοσιαλιστική ακρίδα κάνει κουμάντο εκεί κάτω με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Όπως και σε ολόκληρη την πόλη, από κοινού με το πανίσχυρο «παπαδαριό» που ελέγχει ψήφους, οικογένειες, ιδρύματα, συλλόγους, γηροκομεία και συνειδήσεις. Γι αυτό και η περιοχή φιγουράρει στις τελευταίες θέσεις όλων των στατιστικών πινάκων των δεικτών ανάπτυξης και ευημερίας. Ένας περιφερειάρχης και ένας δήμαρχος δύσκολα μπορούν να φέρουν την άνοιξη.